علوم زیستی ورزشی

اهداف: بدین منظور هدف از پژوهش حاضر، تاثیر تمرینات هوازی برسطوح سرمی اسپکسین و نیمرخ لیپیدی مردان میانسال چاق می باشد. مواد و روش ها: نمونه آماری پژوهش 30 مرد چاق (با شاخص توده بدنی، به ترتیب گروه کنترل و تمرین 97/1 ± 20/34 و 48/1 ± 39/34kg/m 2) و میانگین سن 24/3 ± 18/40 ساله بودند که به طور تصادفی در دو گروه تمرین و کنترل قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). فعالیت ورزشی هوازی با شدت 70-55 درصد ضربان قلب بیشینه با توالی سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته متوالی اجرا گردید. قبل و بعد از شروع پروتکل، از آزمودنی ها اندازه گیری قد، وزن، حداکثراکسیژن مصرفی و همچنین خون گیری از سیاهرگ وریدی- بازویی به منظور ارزیابی میزان اسپکسین و نیمرخ لیپیدی انجام گرفت. برای اطمینان از طبیعی بودن توزیع داده ها، از آزمون شاپیروویلک و برای بررسی تغییرات درون گروهی، از روش آماری تی همبسته، و برای بررسی تغییرات بین گروهی، از روش آماری تی مستقل استفاده گردید. یافته ها: پس از هشت هفته مداخله تمرینی، متغیرهای اسپکسین (04/0P=) و HDL-c (045/0P=) به طور معنی داری در گروه تمرین افزایش داشتند. ولی سطح تری گلیسیرید (001/0P=)، کلسترول (001/0P=) و WHR (001/0P=) در گروه تمرین به طور معنا داری کاهش پیدا کردند ( 05/0 ≥p ). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر بیانگر بهبود در وضعیت شاخص مرتبط با چاقی (اسپکسین) و پروفایل چربی و شاخص های ترکیب بدنی می باشد که میتواند سبب کاهش بروز بسیاری از بیماری ها از جمله دیابت و پرفشاری خون، بیماری های قلبی- عروقی و بیماری های متابولیکی گردد.

مقدمه: چاقی منجر به تغییرات منفی در پروفایل لیپیدی و ژن های مرتبط با انتقال معکوس کلسترول می شود. انجام تمرینات ورزشی به بهبود این تغییرات کمک کند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی موزون و CX-WORX بر بیان ژن های ABCG5/8 و تغییرات سطوح نیم رخ لیپیدی در زنان چاق بود.روش پژوهش: روش پژوهش حاضر، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. جامعه آماری زنان چاق با دامنه ی سنی 20 تا 30 سال بودند که از بین آنها تعداد 36 نفر بصورت هدفمند انتخاب و تصادفی در سه گروه؛ تمرین هوازی موزون (12 نفر)، تمرینCX-WORX (12نفر) و کنترل (12نفر)تقسیم شدند. تمرین هوازی موزون به مدت هشت هفته، هر هفته چهار جلسه و هر جلسه تقریباً 60 تا 95 دقیقه اجرا شد. پروتکل برنامه تمرینی CX-WORX هم به مدت 8 هفته با فرکانس سه جلسه در هفته و به مدت 45 دقیقه در روز انجام شد. بررسی تفاوت بین گروه ها از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 05/0≥P استفاده شد.یافته ها: یافته های مطالعه نشان داد که هشت هفته تمرین هوازی موزون و CX-WORX باعث افزایش معنادار بیان ژن های ABCG5، ABCG8 و سطوح HDL شد (001/0=P). علاوه براین، نتایچ کاهش معنادار سطوح LDL، تری گلیسیرید و کلسترول را به دنبال اجرای هر دو برنامه تمرینی نشان داد (001/0=P).نتیجه گیری: هر دو مدل تمرین ورزشی باعث تغییرات مثبت در نیم رخ لیپیدی و ژن های دخیل در انتقال معکوس کلسترول می شوند. بنابراین استفاده از این شیوه های تمرینی برای ایجاد سازگاری فیزیولوژیکی مثبت در افزایش سلامت زنان چاق توصیه می شود.

مقدمه: اثرات سودمند تمرین تناوبی شدید (HIIT) و نیز کوآنزیم Q10 در چاقی تأیید شده است. همچنین به تازگی اثرات پروتئین مورفوژنیک استخوان-6 (BMP-6) در متابولیسم گلوکز و بهبود چاقی گزارش شده است. لذا هدف از مطالعه حاضر تعیین تأثیرHIIT همراه با مکملدهی کوآنزیم Q10 بر رشدBMP-6 در موش های صحرایی نر چاق بود.روش پژوهش: 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی در 6 گروه شامل 1) مرجع لاغر، 2) مرجع چاق، 3) کنترل چاق، 4) مکمل چاق، 5) تمرین چاق و 6) تمرین+مکمل چاق قرار گرفتند. گروه های مرجع لاغر و مرجع چاق در ابتدای مطالعه قربانی شدند. گروه های تمرینی به مدت 12 هفته تحت برنامهHIIT قرار گرفتند. 500 میلی گرم بر کیلوگرم مکمل کوآنزیم Q10 به موش های گروه های مکمل گاواژ شد. مقادیر BMP-6 در خون با استفاده از روش الایزا اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک راهه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: مقادیر BMP-6 در گروه تمرین چاق نسبت به گروه مرجع لاغر کاهش(p<0.001) و نسبت به گروه کنترل چاق افزایش (p=0.032)، در گروه مکمل چاق نسبت به گروه مرجع لاغر کاهش (p<0.001) و نیز در گروه تمرین+مکمل چاق نسبت به گروه مرجع لاغر کاهش (p<0.001) معنی داری یافت. با این حال تفاوت معنی-داری بین سه گروه مکمل چاق، مرجع چاق و کنترل چاق مشاهده نشد (p>0.05).نتیجه گیری: 12 هفته HIIT منجر به افزایش معنی دار مقادیر BMP-6 در نمونه های چاق می شود. با این حال تجویز کوآنزیم Q10 به تنهایی یا همراه با HIIT به مدت 12 هفته منجر به افزایش معنی دار مقادیر BMP-6 نمیشود.

مقدمه: بیماری پارکینسون منجر به آسیب میتوکندری ناشی از تولید گونه های فعال اکسیژن می شود. اثر فعالیت ورزشی بر بهبود بیماری پارکینسون به واسطه تغییر در سطح Cyt c و ATP میتوکندری سلول های هیپوکامپ به درستی مشخص نیست، از اینرو پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر تمرین تناوبی شنا با شدت زیاد بر بر Cyt c و ATP سلول های هیپوکامپ موش های صحرایی مبتلا به بیماری پارکینسون انجام شد.روش پژوهش: تعداد 21 سر موش صحرایی از نژاد ویستار در سه گروه تمرین، پارکینسون و کنترل قرار گرفتند. تمرین شنا برای گروه تمرین شامل 20 تکرار 30 ثانیه ای با 30 ثانیه استراحت بود. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و در سطح معنی داری 05/0>p استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که القای پارکینسون باعث افزایش سطح Cyt c در گروه پارکینسون نسبت به گروه کنترل شد(001/=P). نتایج نشان داد تفاوت معنی داری بین گروه ها در غلظت Cyt c وجود دارد(001/0=P). همچنین نتایج نشان داد ATP در گروه تمرین و پارکینسون نسبت به گروه کنترل به طور قابل توجهی کاهش و مقدار آن در گروه تمرین نسبت به گروه پارکینسون به طور معنی داری افزایش یافت(001/0=P).نتیجه گیری: باتوجه به نتایج، می توان عنوان کرد تمرین تناوبی شنا با شدت بالا می تواند در بهبود عملکرد میتوکندریایی مؤثر باشد. بنابراین اجرای این نوع تمرینات برای افراد مبتلا به پارکینسون توصیه می شود.

مقدمه: در افراد مبتلا به اختلال پانیک، سطح فعالیت دستگاه عصبی خودمختار اختلال بیشتری پیدا می کند و میزان سطوح شاخص های اکسیداتیو در این افراد بیشتر است. بهبود استرس اکسیداتیو و HRV می تواند در نتیجه تأثیرات مثبت تمرینات هوازی حاصل گردد، بنابراین هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر دو نوع ورزش ایروبیک و ترکیبی بر دستگاه عصبی خودمختار، تغییرپذیری ضربان قلب و استرس اکسیداتیو زنان مبتلا به اختلال پانیک بود.روش پژوهش: در این کارآزمایی بالینی نیمه تجربی، 31 زن مبتلا به اختلال پانیک به صورت نمونه گیری دردسترس با میانگین نمرات پانیک (66/16 ± 96/42) شرکت کردند و به طور تصادفی در دو گروه تمرین ایروبیک Li (10 نفر) و ایروبیک Hi-Lo+ مقاومتی (10 نفر) و گروه کنترل (11 نفر) تقسیم شدند. 24 ساعت قبل از شروع اولین جلسه تمرینی و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی شاخصهای آنتی اکسیدان کل (TAC) و مالون دی آلدهید (MDA) توسط خونگیری و تغییرپذیری ضربان قلب (HRV) توسط دستگاه هولترمانیتورینگ در حالت استراحت، اندازه گیری شد. برای تحلیل آماری از آزمون کوواریانس در سطح معنی داری 05/0 تحت نسخه 26 نرم افزار آماری SPSS استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد تفاوت معنی داری در MDA ،TAC و نمرات پانیک پس از 12 هفته تمرین در هر دو گروه تمرینی وجود دارد (05/0≥ p) اما فاکتورهای HRV (SDNN، HF، LF، LF/HF و TP) تغییرات معنی داری را نشان ندادند.نتیجه گیری: به نظر می رسد که 12 هفته تمرینات ایروبیک ( Li و Hi-Lo + مقاومتی) میزان استرس اکسیداتیو را در افراد مبتلا به اختلال پانیک بهبود دهد.

مقدمه: مدّت کوتاه مرحله حفظ آمادگی در عراق منجر به عدم آمادگی بازیکنان برای مسابقات می شود. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر تمرین های ویژه و مکمّل C4 در مرحله حفظ آمادگی بر VO2max، لاکتات، استقامت در سرعت، چابکی و سرعت بازیکنان مرد فوتسال لیگ برتر عراق بود.روش پژوهش: تحقیق نیمه تجربی و با اندازه گیری در سه مرحله پیش آزمون و دو پس آزمون پس از سه و شش هفته بود. 45 بازیکن فوتسال از باشگاه های مختلف لیگ برتر عراق به سه گروه 15 نفره تقسیم شدند. به گروه آزمایش اوّل (EX1)، برنامه تمرینی ویژه و مکمّل C4 به مدّت شش هفته و به گروه آزمایش دوّم (EX2) فقط یک برنامه تمرینی ویژه و یک دارونما به مدّت شش هفته داده شد. گروه کنترل (CON) برنامه تمرینی باشگاه خود را ادامه دادند. یافته ها: نتایج Mixed model ANOVA در تمامی متغیّرها (VO2max، لاکتات، استقامت سرعت، سرعت و چابکی) بعد از سه هفته و شش هفته در گروه های EX1 و EX2 تفاوت معنا داری نشان داد (05/0 >P ). درحالی که از نظر آماری تفاوت معناداری در گروه CON مشاهده نشد (05/0 <P). بین گروه های EX1 و EX2 تفاوت معناداری در بین هیچ یک از متغیرها دیده نشد.نتیجه گیری: تمرین های ویژه طراحی شده در این پژوهش می تواند بر فاکتورهای آمادگی جسمانی در این مطالعه تاثیر مثبت داشته باشد و به عنوان طراحی تمرین خاص در فصل قبل از مسابقات پیشنهاد شود ؛ اما مکمّل یاری C4 تأثیری بر متغیّرهای مورد مطالعه در این فصل از تمرین نداشت.