مرتضی نیک خصال

زمینه و هدف: میکرو RNAها و مکمل های آنتی اکسیدانی به عنوان اهداف درمانی بالقوه برای عوارض قلبی عروقی و هایپرگلیسمی ناشی از دیابت مطرح شده اند. این مطالعه به بررسی اثر تمرین هوازی همراه با عصاره هیدروالکلی میوه قره قات بر شاخص های گلایسمیک و بیان miR-195 در بافت قلبی رت های مبتلا به دیابت نوع دو پرداخته است. روش تحقیق: تعداد 24 موش های صحرایی نر نژاد ویستار (میانگین وزنی 20±200 گرم و سن هشت هفته) به طور تصادفی به چهار گروه کنترل دیابتی، دیابتی+مکمل، دیابتی+تمرین، و دیابتی+مکمل+تمرین تقسیم شدند. دیابت نوع دو با تغذیه رژیم پرچرب و تزریق استرپتوزوتوسین القا شد. گروه های دریافت کننده مکمل، روزانه ۲۵۰ میلی گرم بر کیلوگرم از وزن بدن عصاره قره قات دریافت کردند. پروتکل تمرینی شامل دویدن روی نوارگردان با سرعت ۱۸ تا ۲۴ متر در دقیقه، به مدت ۳۰ تا ۶۰ دقیقه به مدت هشت هفته و پنج روز در هفته اجرا شد. پس از پایان مداخله، گلوکز، انسولین، مقاومت به انسولین و miR-195 بافت قلبی اندازه گیری شد. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری آنالیز واریانس یک راهه با استفاده از نرم افزار SPSS در سطح معنی داری 05/0>p استفاده شد. یافته ها: پس از هشت هفته مداخله، گلوکز خون ناشتا و مقاومت به انسولین در تمامی گروه های مداخله نسبت به گروه کنترل دیابتی کاهش معنی داری نشان داد (p=0/001). سطح انسولین در گروه های دریافت کننده مکمل نسبت به گروه های دیابتی و تمرین به تنهایی، به طور معنی داری کاهش یافت (به ترتیب با p=0/002، p=0/001). بیان miR-195 در تمامی گروه های دیابتی+مکمل، دیابتی+تمرین و دیابتی+مکمل+تمرین؛ نسبت به گروه کنترل دیابتی، کاهش معنی داری داشت ( به ترتیب با p=0/001، p=0/001 ،p=0/01). نتیجه گیری: هر دو مداخله تمرین هوازی و مکمل دهی قره قات باعث بهبود شاخص های گلایسمیک و بیان miR-195 می شوند؛ و ترکیب مکمل دهی قره قات با تمرین هوازی اثرات مطلوب تری بر بیان miR-195 بافت قلبی موش های صحرایی دیابتی نوع دو دارد. 

مقدمه: اثرات سودمند تمرین تناوبی شدید (HIIT) و نیز کوآنزیم Q10 در چاقی تأیید شده است. همچنین به تازگی اثرات پروتئین مورفوژنیک استخوان-6 (BMP-6) در متابولیسم گلوکز و بهبود چاقی گزارش شده است. لذا هدف از مطالعه حاضر تعیین تأثیرHIIT همراه با مکملدهی کوآنزیم Q10 بر رشدBMP-6 در موش های صحرایی نر چاق بود.روش پژوهش: 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی در 6 گروه شامل 1) مرجع لاغر، 2) مرجع چاق، 3) کنترل چاق، 4) مکمل چاق، 5) تمرین چاق و 6) تمرین+مکمل چاق قرار گرفتند. گروه های مرجع لاغر و مرجع چاق در ابتدای مطالعه قربانی شدند. گروه های تمرینی به مدت 12 هفته تحت برنامهHIIT قرار گرفتند. 500 میلی گرم بر کیلوگرم مکمل کوآنزیم Q10 به موش های گروه های مکمل گاواژ شد. مقادیر BMP-6 در خون با استفاده از روش الایزا اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک راهه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: مقادیر BMP-6 در گروه تمرین چاق نسبت به گروه مرجع لاغر کاهش(p<0.001) و نسبت به گروه کنترل چاق افزایش (p=0.032)، در گروه مکمل چاق نسبت به گروه مرجع لاغر کاهش (p<0.001) و نیز در گروه تمرین+مکمل چاق نسبت به گروه مرجع لاغر کاهش (p<0.001) معنی داری یافت. با این حال تفاوت معنی-داری بین سه گروه مکمل چاق، مرجع چاق و کنترل چاق مشاهده نشد (p>0.05).نتیجه گیری: 12 هفته HIIT منجر به افزایش معنی دار مقادیر BMP-6 در نمونه های چاق می شود. با این حال تجویز کوآنزیم Q10 به تنهایی یا همراه با HIIT به مدت 12 هفته منجر به افزایش معنی دار مقادیر BMP-6 نمیشود.