مدیریت و توسعه ورزش

هدف: پژوهش حاضر با هدف آسیب شناسی تنیس روی میز ایران با استفاده از روش شناسی کیو و ارائه راهکارهای برون رفت انجام شد.روش شناسی: مطالعه ی حاضر بر اساس هدف، از نوع پژوهش های کاربردی؛ به لحاظ ماهیت از نوع پژوهش های اکتشافی، از نظر گردآوری داده ها، از نوع پژوهش های توصیفی- پیمایشی، از نوع پژوهش های آمیخته (کمی-کیفی) بود که در دو فاز انجام شد. ابتدا توسط روش شناسی کیو به آسیب شناسی تنیس روی میز پرداخته شد و سپس از طریق روش تحلیل مضمون به ارائه راهکارهای برون رفت از آسیب ها پرداخته شد. جامعه آماری پژوهش شامل مربیان فعال در لیگ برتر، پیشکسوتان و نخبگان در تنیس روی میز بودند. این انتخاب به کمک تلفیقی نمونه گیری گلوله برفی در بخش مصاحبه با خبرگان و نمونه گیری هدفمند و غیراحتمالی در بخش تکمیل پرسشنامه کیو انجام شد (21=n). روش تجزیه و تحلیل داده ها، تحلیل عاملی اکتشافی و چرخش واریماکس بود.یافته ها: یافته ها نشان داد الگوهای ذهنی خبرگان شامل عدالت خواهان ورزش، آینده نگران آموزش، 2 پی مهم در کل تاریخ (پول و پارتی)، نابرده رنج گنج میسر نمی شود، آهسته ولی پیوسته به پیش، به روز رسانی فقط مخصوص نرم افزارها نیست، فشار اقتصادی از همه جهت، راهبردگرایان برنامه ریزی، 3ت اساسی = تخصص، تعهد و تداوم  می باشد.نتیجه گیری: در کل می توان گفت آسیب های زیادی در ورزش تنیس روی میز وجود دارد که هر کدام اثر منفی زیادی بر توسعه این رشته می گذارد و برای برون رفت از این وضعیت ابتدا باید مسأله حمایت را مد نظر قرار داد و سپس راهکارهای کلان سازمانی و قانونی را پیاده سازی کرد.

هدف: هدف پژوهش حاضر، تحلیل محتوای پرونده های قضایی حوادث ورزشی استان آذربایجان شرقی طی سال های 1398 تا 1400 بود.روش شناسی: پژوهش حاض ر از نظر هدف کاربردی، از نظر روش پژوهش، تحلیل محتوای کمّی و از نظر راهبرد توصیفی می باشد. جامعه آماری پژوهش به صورت تمام شمار، 18 مورد پرونده حوادث ورزشی ثبت شده در مراجع قضایی استان بود که با استفاده از چک لیست کدگذاری محقق ساخته به تحلیل آن ها پرداخته شد. پایایی و روایی ابزار پژوهش بررسی و ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس 26، انجام شد.یافته ها: بر اساس یافته ها مشخص شد که ورزش های تیمی مخصوصاً فوتبال بیش ترین آسیب را در بین سایر رشته ها داشته است و مردان بالاترین حوادث و سوانح را نسبت به بانوان تجربه نموده اند. در بین مقصرین و عوامل بروز حوادث، بالاترین درصد مربوط به مسئولین اماکن ورزشی و پس از آن، ورزشکار آسیب دیده بود. همچنین طبق نتایج مشخص شد که کم ترین استفاده از بیمه های ورزشی در جامعه انجام می شود.نتیجه گیری: به منظور کاهش حوادث و سوانح ورزشی نیاز به ارتقای ایمنی در محیط های ورزشی، آموزش ایمنی و مسائل حقوق ورزش به کلیه عوامل (اعم از عوامل اجرایی، ورزشکار و خانواده آن ها) و همچنین توجه بیشتر به مسائل بیمه های ورزشی به منظور جبران خسارت ناشی از حوادث احساس می شود.

هدف: پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی پارادایمی توسعه فوتبال خیابانی ایران با کمک نظریه داده بنیاد انجام شد.روش شناسی: پژوهش از نوع کیفی و با هدف، کاربردی- توسعه ای بود. مشارکت کنندگان در پژوهش شامل 21 تن از صاحب نظران علمی دانشگاهی مدیریت ورزش، مدیران ستادی و اجرایی فوتبال کشور و 34 مقاله علمی مرتبط، بودند که با نمونه گیری نظری جهت مصاحبه انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با کدگذاری های باز، محوری و انتخابی اسناد و مصاحبه ها با سه دور مصاحبه تا رسیدن به اشباع و اجماع نظری انجام شد. ضریب توافق بین کدگذاران 90/0 محاسبه شد.یافته ها: نتایج کیفی در قالب 44 مقوله، 179 کد مفهومی و 226 گویه در  6 سازه الگوی پارادایمی شرایط علّی (6 مقوله، 32 مفهوم و 39 گویه)، پدیده اصلی (7 مقوله، 18 مفهوم و 22 گویه)، راهبردها (10 مقوله، 37 مفهوم و 77 گویه)، شرایط زمینه ای (7 مقوله، 31 مفهوم و 39 گویه)، شرایط مداخله گر (6 مقوله، 24 مفهوم و 30 گویه) و پیامدها (8 مقوله، 35 مفهوم و 59 گویه) در 4 محور (پیشران ها، موانع، محرک ها و ملزومات) جای گرفتند.نتیجه گیری: توسعه مطلوب فوتبال خیابانی و دستیابی به پیامدهای اثرگذار ملی و فراملی نیازمند اجرای اصلاحات و راهبردهای مدیریتی، رشد و توسعه قوانین است.

هدف: پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی تاثیر رسانه های اجتماعی در توسعه کسب و کار های ورزشی انجام گرفته است.روش شناسی: پژوهش حاضر با روش آمیخته اکتشافی انجام و در بخش کیفی از روش تحلیل مضمون و در بخش کمی از تحلیل معادلات ساختاری استفاده شد. جامعه آماری در بخش کیفی شامل ۱۷ نفر از اساتید و فعالان کسب وکارهای ورزشی (تا رسیدن به اشباع نظری) و در بخش کمی ۴۱۷ نفر از اساتید، دانشجویان و فارغ التحصیلان مدیریت و بازاریابی ورزشی بودند. ابزار پژوهش شامل مصاحبه نیمه ساختاریافته (کیفی) و پرسشنامه ۳۶ سوالی محقق ساخته (کمی) بود که روایی صوری و سازه آن تأیید شد و پایایی آن با آزمون آلفای کرونباخ 91 درصد تعیین شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و AMOS نسخه 24 انجام گرفت.یافته ها: در مرحله کیفی، 116 کد باز استخراج شد که در 8 متغیر اصلی شامل، بازاریابی آنلاین، عامل مدیریتی، ماهیت رسانه های اجتماعی، عامل ساختاری، عامل حقوقی، عامل فرهنگی و اجتماعی، منابع مالی و منابع انسانی دسته بندی شدند. در بخش کمی، یافته ها نشان داد که به جز عامل حقوقی و منابع مالی، سایر متغیرها تأثیر معنی داری بر توسعه کسب وکارهای ورزشی دارند. اولویت بندی این متغیرهای مؤثر به ترتیب شامل ماهیت رسانه های اجتماعی، عامل ساختاری، بازاریابی آنلاین، عامل مدیریتی، عامل فرهنگی و اجتماعی و عامل منابع انسانی است.نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد که رسانه های اجتماعی به عنوان ابزاری قدرتمند، در توسعه کسب وکارهای ورزشی نقش کلیدی دارند. بر این اساس، توصیه می شود مدیران ورزشی و استارت آپ های این حوزه با تمرکز بر اولویت های شناسایی شده، استراتژی های دیجیتال خود را بازنگری و بهینه سازی کنند تا مزیت رقابتی پایدار به دست آورند.

هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر، طراحی مدل مدیریت ریسک زنجیره تأمین پایدار صنعت باشگاه داری فوتبال ایران بود.روش شناسی: روش پژوهش حاضر همبستگی و از نوع کاربردی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل اعضای هیات علمی دانشگاه (60 نفر)، مدیران باشگاه های فوتبال (22 نفر) و خبرگان آگاه و متخصص به مفهوم زنجیره تأمین پایدار (18 نفر) بودند. روش نمونه گیری به صورت غیرتصادفی در دسترس هدفمند و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته شامل 9 عامل و 87 گویه بود که با استفاده از کدهای حاصل از مصاحبه بخش کیفی و مطالعات کتابخانه ای و متناظر با طیف 5 ارزشی لیکرت تنظیم شد و روایی آن توسط ده تن از اساتید مدیریت ورزشی کشور و پایایی آن توسط آزمون آلفای کرونباخ مورد تأیید قرار گرفت. در این پژوهش به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از آزمون حداقل مربعات جزئی استفاده شد.یافته ها: بر اساس یافته های پژوهش حاضر، ریسک های پیش روی زنجیره تامین پایدار صنعت باشگاه داری فوتبال ایران شامل عواملی از قبیل ریسک های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، بازار، سیاست ها و قوانین، زیرساخت ها و فناوری، مدیریت داخلی، محیط زیستی و فرآیندهای تأمین عملیات می باشد که می تواند مخاطرات قابل توجهی در فرآیند تولید محصول نهایی باشگاه ها یا همان رویداد ورزشی ایجاد نماید.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش به مدیران باشگاه های فوتبال کشور پیشنهاد می شود با آگاهی از ریسک های شناسایی شده از وقوع احتمالی مخاطراتی جلوگیری به عمل آورند که موجب ایجاد تنش و بی ثباتی در سازمان می شود.

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر آزادی بیان بر اثربخشی مدیریت راهبردی در وزارت ورزش و جوانان انجام گرفت.روش شناسی: روش پژوهش کمی-توصیفی بود که به شکل میدانی انجام شد. جامعه آماری شامل همه کارکنان ستادی وزارت ورزش و جوانان بود (800=N). طبق جدول مورگان، حجم نمونه 260 نفر تعیین شد و نمونه گیری به روش طبقه ای تصادفی انجام گرفت. ابزار اندازه گیری شامل دو پرسشنامه اثربخشی مدیریت راهبردی نیک نژاد (2015)، پرسشنامه آزادی بیان امرالهی (2017) بود که بعد از تأیید روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، تی تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری با کمک نرم افزارهای آماری SPSS و PLS نسخه 3 استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که اثربخشی مدیریت راهبردی در وزارت ورزش و جوانان به طور معنی داری در وضعیت نامناسب و میانگین آزادی بیان به طور معنی داری پایین تر از حد متوسط قرار دارد. همچنین، رابطه مثبت و معنی داری بین آزادی بیان و اثربخشی مدیریت راهبردی وجود دارد (0/01=Sig). در نهایت، نتیجه مدل معادلات ساختاری نشان داد که اثر آزادی بیان بر اثربخشی مدیریت راهبردی مستقیم و معنی دار است.نتیجه گیری: برای دستیابی به سازمانی اثربخش، توجه به عوامل مرتبط با منابع انسانی مانند آزادی بیان، در سازمان ضروریست. بنابراین افزایش میزان آزادی بیان کارکنان می تواند زمینه ساز ارتقای خلاقیت و نوآوری کارکنان شده و احتمال دستیابی به اهداف سازمانی را افزایش دهد.

هدف: هدف از این پژوهش، ارائه چارچوب تحلیل ظرفیت تحول دیجیتال در فدراسیون فوتبال عراق بود.روش شناسی: روش پژوهش از نوع آمیخته کیفی (رویکرد تحلیل مضمون) و کمی (رویکرد توصیفی-تحلیلی) بود. در بخش کیفی از صاحب نظران علمی (اساتید و متخصصان) و اجرایی (مدیران و خبرگان اجرایی) نظرخواهی شد (15 نفر= نمونه گیری قضاوتی). در بخش کمی نیز بر مبنای تعداد قابل کفایت برای تحلیل راهبردی (20 تا 60 نفر) از مدیران و کارشناسان فدراسیون فوتبال عراق به روش هدفمند نمونه گیری شد (31 نفر). ابزار پژوهش در بخش کیفی شامل مصاحبه نیمه هدایت شده به همراه مطالعه کتابخانه ای ساختارمند بود. در بخش کمی نیز از پرسشنامه مستخرج از بخش کیفی (43 سوال در مقیاس 10 گزینه ای ارزیابی) استفاده شد. روایی ابزار و یافته ها در بخش کیفی از طریق توافق بین مصصحان کدگذاری و در بخش کمی از طریق روایی محتوایی پرسشنامه (6 متخصص) و پنل دلفی تایید شد.یافته ها: یافته ها نشان داد که چارچوب تحلیل ظرفیت تحول دیجیتال فدراسیون های ورزشی شامل 43 شاخص، 13 بُعد و 4 منظر کلی است. یافته های کمی نیز نشان داد که بیشترین شکاف ظرفیت تحول دیجیتال مربوط به خدمات و پشتیبانی دیجیتال (4/97) و کمترین شکاف مربوط به محیط کار دیجیتال (3/23) است.

هدف: هدف از این پژوهش، طراحی الگوی ساخت استادیوم های ورزشی سبز بود.روش شناسی: این پژوهش از نظر هدف در دسته مطالعات کاربردی قرار می گیرد و از حیث ماهیت داده ها، رویکردی آمیخته (کیفی-کمی) دارد. جامعه آماری بخش کیفی پژوهش شامل مدیران استادیوم های ورزشی کشور، قهرمانان ملی، مسئولین وزارت ورزش و جوانان و شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور بود که در مجموع ۴۰ نفر را در بر می گیرد. جامعه آماری بخش کمی شامل کلیه مدیران و کارکنان وزارت ورزش و جوانان و کارشناسان شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور بودند که با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای؛ 193 نفر از آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند.یافته ها: بر اساس نتایج، در عامل پایداری زیست محیطی: شاخص های توجه به عدم تخریب اکوسیستم ها در منطقه، مکان یابی صحیح اماکن و فضاهای ورزشی و آلودگی حداقل هوا، زمین و خاک در طراحی و ساخت اماکن؛ در عامل مکان یابی به ترتیب شاخص های توجه به ﻣﺸﺨﺼﺎت ﺧﺎک زﻣﯿﻦ، توجه به ﺷﺮاﯾﻂ زﻣﯿﻦ از ﺣﯿﺚ ﺷﯿﺐ ﻣﻨﺎﺳﺐ، توجه به ﺷﻌﺎع ﻋﻤﻠﮑﺮدی ﻣﺤﻞ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ؛ و در عامل زیبایی شناختی به ترتیب شاخص های هارمونی، فرم، فضا، محیط، نور و رنگ به عنوان مهم ترین شاخص های مورد مطالعه شناسایی شدند.نتیجه گیری: با توجه به اهمیت مکان یابی در ساخت فضاهای ورزشی سبز، پیشنهاد می شود که در فرآیند طراحی و احداث استخرها، عوامل طبیعی و مصنوعی محیطی از جمله شرایط اقلیمی، ویژگی های دسترسی، وضعیت آب وهوا و توپوگرافی خاک مورد توجه ویژه قرار گیرد. علاوه بر این، با در نظر گرفتن نقش کلیدی اقتصاد در دوران معاصر، توصیه می شود که مدیران در برنامه ریزی و احداث فضاهای ورزشی، بر ابعاد اقتصادی و بهره وری بهینه این فضاها تمرکز ویژه ای داشته باشند تا علاوه بر تأمین نیازهای ورزشی، پایداری اقتصادی و استفاده حداکثری از این اماکن نیز تضمین شود.