خوش بینی تحصیلی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر خوش بینی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان ابتدایی شهر اردبیل انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و پیگیری 3 ماهه بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر دوره دوم ابتدایی (4945 نفر) شهر اردبیل در سال تحصیلی 1402-1403 بودند که از میان آنها با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای 60 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و در دو گروه 30 نفره (30 نفر گروه آزمایش و 30 نفر گروه گواه) به صورت تصادفی جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های خوش بینی تحصیلی اسچنن موران و همکاران (2013) و اشتیاق تحصیلی وانگ و همکاران (2011) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در نرم افزار SPSS.24 استفاده شد. یافته ها نشان داد که آموزش مهارت های مثبت اندیشی منجر به افزایش خوش بینی تحصیلی در دانش آموزان ابتدایی شود (01/0>p)؛ همچنین آموزش مثبت اندیشی در ارتقای اشتیاق تحصیلی دانش آموزان ابتدایی موثر بود و نتایج این تاثیر در بازه زمانی 3 ماهه نیز پایدار بود (01/0>p). باتوجه به نتایج مطالعه حاضر، آموزش مهارت مثبت اندیشی می تواند به عنوان یک برنامه پیشگیرانه برای دانش آموزانی که در زمینه تحصیلی و هیجانی دچار مشکل و نقص هستند یا در قالب یک برنامه مداخله ای برای کاهش آسیب در کودکان و نوجوانان، به ویژه توسط درمانگران و مشاوران مدنظر قرار گیرد.

هدف: پژوهش حاضر با هدف تأثیر خستگی هیجانی و اضطراب پیشرفت تحصیلی بر خوش بینی و فرسودگی تحصیلی در دانش آموزان ورزشکار اجرا شد. مواد و روش ها: روش پژوهش از نوع توصیفی-پیمایشی بود که از منظر هدف، جز تحقیقات کاربردی است و به صورت میدانی انجام شد. جامعه آماری همه دانش آموزان ورزشکار مرد بودند که در تیم های ورزشی به صورت منظم فعالیت داشتند که اطلاعاتی درخصوص تعداد آنان در دسترس نبود. براساس روش نمونه گیری دردسترس، 200 تن از آنان که در رشته های ورزشی مختلف فعالیت داشتند، به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. ابزار پژوهش چهار پرسش نامه خستگی هیجانی، پرسشنامه اضطراب پیشرفت تحصیلی، پرسشنامه خوش بینی تحصیلی و پرسشنامه فرسودگی تحصیلی بود. یافته ها: مطابق با نتایج مدل پژوهش و آماره تی مشخص شد که خستگی هیجانی بر خوش بینی تحصیلی تأثیری به میزان 596/0- و فرسودگی تحصیلی به میزان 805/0 دارد. همچنین اضطراب پیشرفت تحصیلی بر خوش بینی تحصیلی تأثیری به میزان 294/0- و فرسودگی تحصیلی تأثیری به میزان 151/0 دارد. نتیجه گیری: پیشنهاد می شود در جهت افزایش خوش بینی و کاهش فرسودگی تحصیلی دانش آموزان، خستگی هیجانی و اضطراب پیشرفت تحصیلی آن ها در دوران تحصیل مدنظر قرار گیرد.