محمدباقر عسکرنیا

هدف: پژوهش حاضر با هدف تأثیر خستگی هیجانی و اضطراب پیشرفت تحصیلی بر خوش بینی و فرسودگی تحصیلی در دانش آموزان ورزشکار اجرا شد. مواد و روش ها: روش پژوهش از نوع توصیفی-پیمایشی بود که از منظر هدف، جز تحقیقات کاربردی است و به صورت میدانی انجام شد. جامعه آماری همه دانش آموزان ورزشکار مرد بودند که در تیم های ورزشی به صورت منظم فعالیت داشتند که اطلاعاتی درخصوص تعداد آنان در دسترس نبود. براساس روش نمونه گیری دردسترس، 200 تن از آنان که در رشته های ورزشی مختلف فعالیت داشتند، به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. ابزار پژوهش چهار پرسش نامه خستگی هیجانی، پرسشنامه اضطراب پیشرفت تحصیلی، پرسشنامه خوش بینی تحصیلی و پرسشنامه فرسودگی تحصیلی بود. یافته ها: مطابق با نتایج مدل پژوهش و آماره تی مشخص شد که خستگی هیجانی بر خوش بینی تحصیلی تأثیری به میزان 596/0- و فرسودگی تحصیلی به میزان 805/0 دارد. همچنین اضطراب پیشرفت تحصیلی بر خوش بینی تحصیلی تأثیری به میزان 294/0- و فرسودگی تحصیلی تأثیری به میزان 151/0 دارد. نتیجه گیری: پیشنهاد می شود در جهت افزایش خوش بینی و کاهش فرسودگی تحصیلی دانش آموزان، خستگی هیجانی و اضطراب پیشرفت تحصیلی آن ها در دوران تحصیل مدنظر قرار گیرد.

هدف پژوهش حاضر بررسی مطالعه توسعه رشد اجتماعی در بازیکنان حرفه ای فوتبال ایران بود. روش پژوهش از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش شامل بازیکنان لیگ برتر فوتبال کشور بود که براساس برآوردها تعداد این افراد شامل 400 نفر بود. برحسب انتخاب دردسترس و جدول مورگان تعداد 196 نفر به عنوان نمونه پژوهش مشخص شدند. پس از توزیع و جمع آوری پرسش نامه های پژوهش، تعداد 165 پرسش نامه جمع آوری و مورد تحلیل قرار گرفت. ابزار گردآوری پژوهش حاضر شامل پرسش نامه استاندارد عسکرنیا و همکاران (2020) بود. روش آماری مورد استفاده شامل روش معادلات ساختاری بود. مطابق با نتایج الگوی پژوهش مشخص شد تمامی عوامل تاثیر معناداری بر توسعه رشد اجتماعی دارند. با توجه به اینکه میزان تی مشخص شده در تمامی عوامل بالاتر از 96/1 می باشد، لذا این عوامل تاثیر معناداری در رشد اجتماعی نمونه های پژوهش داشتند.

هدف این پژوهش بررسی عوامل مؤثر بر توسعه رشد اجتماعی بازیکنان حرفه ای فوتبال ایران بود. روش پژوهش از نوع آمیخته بود. در بخش کیفی تعداد 14 نفر از خبرگان آگاه به موضوع پژوهش به عنوان نمونه مشخص گردیدند. این افراد با توجه به معیارهایی شامل تحصیلات عالی و مرتبط به حوزه پژوهش، تجربه عملی در حوزه پژوهش و همچنین سوابق پژوهشی و علمی انتخاب شدند. در بخش کمی تعداد 196 نفر از بازیکنان لیگ برتر فوتبال به عنوان نمونه پژوهش مشخص گردیدند. پس از پخش و جمع آوری پرسش نامه های پژوهش، تعداد 165 پرسش نامه جمع آوری و مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد تعداد 25 عامل به عنوان عوامل مؤثر بر توسعه رشد اجتماعی بازیکنان حرفه ای فوتبال ایران شناسایی شد. این عوامل در 5 دسته شامل عوامل فردی، خانوادگی، ورزشی، فنی و فرهنگی دسته بندی شدند.