طراحی تمرین

این مطالعه که با بهره گیری از فرضیه «بار درگیری ذهنی» و از سوی هالستاین و لوفر (2001) مطرح شده است، تلاش می کند تا تأثیر بار درگیری برانگیخته با تمرین را در میزان یادسپاری عبارات اصطلاحی، از سوی فراگیران زبان انگلیسی، بررسی کند. برای این منظور، 60 نفر از فراگیران زن زبان انگلیسی از آموزشگاه زبانی در شهر تهران، در این مطالعه شرکت کردند. پانزده اصطلاح از طریق تمریناتی که سطوح مختلفی از درگیری بار ذهنی را طلب می کرد، به سه گروه از فراگیران آموزش داده شد. این تمرینات شامل تمرین درک مطلب، تمرین پر کردن جای خالی و نگارش بود. سپس، میزان یادسپاری این عبارات اصطلاحی از طریق دو پس آزمون اولیه و متأخر سنجیده شد. نتایج، رابطه مستقیمی را بین یادگیری برانگیخته با تمرین و یادسپاری اصطلاحات از سوی اعضا نشان داد. همچنین، یافته ها نشان داد که یادسپاری در تمرینات نگارش بالاترین، در تمرینات پر کردن جای خالی متوسط و در تمرینات درک مطلب کم ترین میزان را داشت. این مطالعه فوایدی برای تحلیل، آموزش و طراحی تمرینات دارد.

مقدمه و هدف: تمرینات مقاومتی اثرات مثبتی بر ترکیب بدن، متابولیسم و عملکرد ورزشی دارند. استفاده از سیستم های تمرینی مختلف باعث می شود که تمرینات با شرایط فیزیکی ورزشکار تطبیق داده شود و باعث پیشرفت تمرینی فرد شود. هدف این پژوهش بررسی اثر روش های مختلف تمرین مقاومتی بر پاسخ هورمون رشد (GH) و فاکتور رشد شبه انسولین یک (IGF-1) در مردان ورزشکار بود.مواد و روش ها: ده ورزشکار مرد (سن 5.48± 25.21 سال، وزن 9.81±75.25 کیلوگرم، قد 4.75±180.31 سانتی متر) بصورت هدفمند و داوطلبانه، برای شرکت در این پژوهش انتخاب شدند و به صورت متقاطع چهار برنامه مختلف تمرین مقاومتی (با شدت بالا، هرم مسطح، ترکیبی درآپ ست، پیش خستگی) را طی یک جلسه انجام دادند. نمونه خونی پس از اجرای هر روش، از ورید بازوی دست راست آزمودنی ها برای اندازه گیری سطوح سرمی GH و IGF-1، در دو دوره زمانی، قبل و بلافاصله بعد از تمرین، گرفته شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه های تکراری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که بین سطوح GH و IGF-1، قبل و بعد از تمرین در تمام روش های تمرینی تفاوت معناداری وجود دارد (0.05>P). همچنین مقایسه میانگین GH و IGF-1 بین سیستم های تمرینی هیچ اختلاف معناداری را نشان نداد (0.05<P).نتیجه گیری: نتایج نشان داد که سیستم های تمرینی با شدت بالا، هرمی مسطح، دراپ ست و پیش خستگی علیرغم حجم و شدت تمرینی متفاوت، باعث افزایش یکسان GH وIGF-1 می شود.