برنامه ریزی مالی

این مقاله الگوی اتحاد راهبردی را به عنوان یکی از رویکردهای توسعه منطقه ای و منطقه گرایی جدید مورد کنکاش قرار می دهد. گرایش به سوی رویکرد سیاست گذاری اتحاد راهبردی، مشارکت شرکت های چندملیتی با اقتصاد ملی و منطقه ای است. این امر در راستای توسعه اقتصاد جهانی و افزایش ظرفیت اقتصاد سرمایه داری انجام گرفته است. این مجموعه ها توانسته اند شبکه های تولید جهانی را در مناطق در حال توسعه فعال کرده و به این ترتیب، سرمایه های منطقه ای را تولید نمایند که شامل موضوعاتی همانند فنآوری، منابع انسانی و سرمایه اجتماعی است. این نکته نشان می دهد که سرمایه گذاری مالی بدون توجه به مولفه های انسانی، اجتماعی، فرهنگی و صنعتی شکل نمی گیرد. کشورهایی که توسعه منطقه ای را تجربه نموده اند، شاهد به کارگیری روش های سازمان یافته ای در سیاست گذاری توسعه اقتصادی بوده اند.

حصول سود بیشتر در سازمان ها نیازمند دستیابی آن ها به ابزارهایی دقیق برای تقویت کسب وکار به منظور برنامه ریزی مالی مناسب است. لذا هدف این تحقیق، نمایش دانش توسط شبکه عصبی جهت ارائه چارچوبی برای دستیابی به سود مطلوب در برنامه ریزی مالی سازمان بود. این پژوهش از نوع کاربردی بود و به روش پیمایش تحلیلی انجام شد. جامعه پژوهش، سازمان های حاضر در سازمان بورس و اوراق بهادار بوده و در آن از داده هایی که از سامانه رسمی سازمان بورس و اوراق بهادار ایران (کدال) استخراج شدند استفاده شد. این تحقیق با استفاده از روش شبکه عصبی و در محیط برنامه مطلب انجام شد. یافته های پژوهش محدوده تغییرات عوامل مؤثر بر شاخص اصلی در برنامه ریزی مالی سازمان (سود) بوده و همچنین مهم ترین عوامل مؤثر بر آن تعیین گردید. چارچوب پیشنهادی در سه مجموعه مختلف از سه صنعت متفاوت بررسی شده و دارای نتایج قابل قبولی بود؛ بنابراین نتیجه تحقیق بیانگر قابل استفاده بودن چارچوب پیشنهادی دراین پژوهش برای سایر سازمان های حاضر در بورس و اوراق بهادار بود.

هدف: هدف این مطالعه شناخت نقش بودجه برنامه ای در بهبود برنامه ریزی و پاسخ گویی در دانشگاه های دولتی عراق است. طرح پژوهش/ روش شناسی/ رویکرد: این پژوهش میدانی در دانشگاه بصره عراق با رویکرد کاربردی اجرا شده است. جامعه آماری آن، رئیس دانشگاه، معاونان، مدیر مالی و اعضای هیئت علمی مرتبط با حسابداری، حسابرسی، مدیریت، مالیات و اقتصاد بودند. این مطالعه در دو بخش کیفی و کمّی انجام شد. در بخش کیفی، از نمونه گیری هدفمند و در بخش کمّی، از نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. داده ها با پرسش نامه جمع آوری و با روش معادلات ساختاری تحلیل شدند. یافته ها: نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها نشان داد که به کارگیری بودجه برنامه ای، بر برنامه ریزی تأثیر معنادار دارد. همچنین به کارگیری بودجه برنامه ای بر پاسخ گویی نیز تأثیر معنادار دارد. افزون براین، ابزارها و فناوری های پیشرفته، حمایت دولت، سیستم های یکپارچه دولتی و صلاحیت علمی و عملی، بر «ارتقای سطح برنامه ریزی مالی»، «سنجش اثربخشی برنامه ریزی مالی» و « پاسخ گویی» تأثیر معنادار دارد. اصالت / ارزش: دانشگاه های دولتی عراق با کمبود بودجه شایان توجهی مواجهند که مانع از توانایی آن ها در ارائه آموزش باکیفیت می شود. این مطالعه با ترویج شیوه های بودجه ریزی و برنامه ریزی مؤثر، به پایداری بلندمدت دانشگاه بصره کمک می کند و از اهداف توسعه کشور حمایت می کند.