مطالعات طب ورزشی

تاکنون مطالعه سیستماتیکی به منظور دسته بندی روش های برآورد غیرمستقیم نیروی عکس العمل زمین با استفاده از دیتای کینماتیک حین تکلیف دویدن و بویژه اطلاع رسانی درباره ی مطالعات انجام شده در این زمینه با استفاده از روش جدید هوش مصنوعی انجام نشده است. بنابراین مطالعه ی مروری حاضر، مطالعات انجام شده در زمینه ی برآورد نیروی عکس العمل زمین با استفاده از دیتای کینماتیک حین دویدن از سال2010 تا 2023 جمع آوری و بررسی کرده است. این مقالات از طریق جستجو در وب سایت های Scopus، IEEE Xplore، Medline، ScienceDirect و PubMed با کلید واژه های Ground Reaction Force، Kinematics، Kinetics، Camera، Video Analysis، Accelerometer، IMU، in field، Running و ترکیبی از آن ها، پیدا شدند. 213 مقاله در منابع مختلف یافت شد که پس از تطبیق با معیارهای ورود به تحقیق، در نهایت 17 مطالعه بررسی گردید. مرور مقالات نشان داد به علت چالش هایی که پژوهشگران هنگام به کار بردن ابزارهای اندازه گیری مستقیم نیرو با آن مواجه هستند، برآورد غیرمستقیم نیرو از داده های کینماتیکی مورد توجه قرار گرفته است. از میان روش های برآورد غیرمستقیم، مدل بیومکانیکی و آماری عدم دقت و عدم اطمینان را به همراه دارند. روش های یادگیری ماشین به عنوان یک ابزار انعطاف پذیر برای مدل سازی غیرخطی و بسیار کارآمد، نیازی به دانش قبلی مدل ندارند و مدل خود را براساس الگوریتم های شبکه عصبی مصنوعی که یک رابطه قوی بین متغیرهای ورودی و هدف می یابد، ایجاد می کنند. به همین دلیل امروزه استفاده از روش های یادگیری ماشین به عنوان یک رویکرد مدرن که مدل سازی و استراتژی های جمع آوری داده ها را ساده می کند برای برآورد نیرو در کانون توجه است.

آتاکسی مخچه ای نوعی اختلال عصبی رایج در کودکی است که باعث نقص در تنظیم حرکات بدن می شود. کودکان مبتلا به این اختلال، معمولاً دچار ضعف کنترل حرکتی و تعادل هستند. توانایی حفظ تعادل به جهت اینکه پیش نیاز سایر مهارت های حرکتی است، از اهمیت بالایی برخوردار است. این پژوهش به منظور تعیین تأثیر هشت هفته حرکت درمانی با لباس فضایی بر تعادل ایستا و پویای کودکان آتاکسی مخچه ای انجام شد. در این پژوهش نیمه تجربی،30 کودک مبتلا به آتاکسی مخچه ای با رده سنی شش تا ده سال به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری (گروه تمرین با لباس فضایی و کنترل) تقسیم شدند. گروه تمرین با لباس فضایی و گروه کنترل، حرکت درمانی را به مدت هشت هفته، سه جلسه 60 دقیقه ای در هفته با کمک مربیان و تحت نظر متخصص کاردرمانی انجام دادند. از دستگاه فوت اسکن و آزمون راه رفتن پاشنه به پنجه به ترتیب برای ارزیابی تعادل ایستا و پویا استفاده شد. داده های پژوهش از طریق آزمون کوواریانس در سطح معناداری (05/0>P) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با کنترل پیش آزمون، بین گروه تجربی و کنترل در مورد مؤلفه های تعادل ایستا: ناحیه نوسانات مرکز فشار )039/0 (P= و سرعت جابجایی مرکز فشار )015/0 (P= تفاوت معناداری مشاهده شد. همچنین در مورد تعادل پویا نیز اختلاف معناداری بین میانگین گروه ها مشاهده شد )002/0 (P=. این مطالعه می تواند به عنوان پایه ای برای تحقیقات بیشتر در زمینه اثرات حرکت درمانی با لباس فضایی برای کودکان آتاکسی مخچه ای مورد استفاده قرار گیرد.

بررسی و شناسایی عوامل مرتبط با آسیب مغزی در مسیر پیشگیری از آسیب های مغزی حائز اهمیت است و می تواند به ارائه راهکارهایی مانند طراحی کلاه های حفاظتی منجر شود. بنابراین، هدف از انجام این تحقیق، بررسی و تحلیل عوامل خطرزای آسیب مغزی در یک ضربه مشت مستقیم بوکس بود. در این پژوهش، جهت بررسی عوامل خطر زای آسیب مغزی (شتاب خطی و شتاب چرخشی و مولفه های آن، جهت گیری سر وگردن (فلکشن -اکستنشن سر و حرکت به سمت راست و چپ گردن در زوایای 0، 5، 10 و 15 درجه)) در بوکس از روش شبیه سازی کامپیوتری استفاده شد. ابتدا، مدلی مناسب از سر و گردن و ضربه مشت در نرم افزار آدامز شبیه سازی گردید. سپس، برای تعیین جهت گیری سر و گردن از روش سینماتیک معکوس و زوایای اویلر ZXZ استفاده شد. نتایج شتاب خطی و شتاب چرخشی بیشینه در حالت مرجع (وضعیت آناتومیکی گردن) به ترتیب  g 75 و rad/s2 4036 نشان داد. در میان مؤلفه های شتاب، بیشترین افزایش در مولفه شتاب چرخشی حول محورگردن و در صفحه ساجیتال اتفاق افتاد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که شتاب خطی و جهت گیری های سر و گردن هنگام اصابت ضربه، در بروز آسیب مغزی بوکسورها چندان اثرگذار نیست. بلکه شتاب چرخشی و جهت گیری سر و گردن در صفحه ساجیتال است که احتمالاً می تواند از عوامل مهم آسیب مغزی باشد. بنابراین، در طراحی و ساخت کلاه های حفاظتی بهتر است مورد توجه سازندگان آن قرار گیرد.

برنامه های تمرینی می توانند اثرات منفی سالمندی بر الگوهای راه رفتن را بهبود ببخشند. اما اثربخشی برنامه های تمرینی مبتنی بر دستکاری قیود تکلیف بر الگوهای راه رفتن نامشخص است. ازین رو، هدف تحقیق حاضر بررسی اثربخشی تاثیر دستکاری قیود تکلیف بر پارامترهای فضای زمانی راه رفتن سالمندان سالم است. تعداد 30 مرد سالمند سالم به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه مداخله و کنترل تقسیم بندی شدند. گروه مداخله اقدام به انجام تمرینات دستکاری قیود تکلیف به مدت 8 هفته و به صورت 3 بار در هفته نمودند. گروه کنترل نیز، طی مدت اجرای تحقیق به فعالیت عادی خود ادامه دادند. پارامترهای کینماتیک راه رفتن با استفاده از تجزیه و تحلیل گامبرداری زبریس بررسی شدند. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس با حذف اثر پیش آزمون نشان داد شاخص های طول استراید، آهنگ، سرعت و تغییرپذیری سرعت در گروه مداخله بهبود معناداری را نسبت به گروه کنترل داشتند (05/0˂P). در حالی که در شاخص زمان استراید تفاوت معناداری دیده نشد (07/0=P). تمرینات مبتنی بر دستکاری قیود در سالمندان می تواند موجب بهبود پارامترهای مرتبط با راه رفتن شده و ازاین طریق باعث کاهش میزان خطر سقوط و عوارض متعاقب آن در این گروه سنی شود. 

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر 6 هفته تمرین نوردیک همسترینگ بر زاویه Q، نسبت قدرت عضله همسترینگ به عضله چهارسر ران و فعالیت الکتریکی این عضلات در فوتبالیست های نوجوان دارای زانوی پرانتزی شهر تهران است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مطالعات کاربردی نیمه تجربی یک گروه می باشد.  از میان فوتبالیست های نوجوان دارای زانوی پرانتزی شهر تهران، 13 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. زاویه Q با گونیامتر، نسبت قدرت همسترینگ به چهارسر ران و فعالیت الکتریکی عضلات به ترتیب به وسیله دستگاه ایزوکینتیک و دستگاه الکترومیوگرافی، بعد از 6 هفته تمرین نوردیک همسترینگ اندازه گیری شد. از آزمون تی وابسته برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد بین پیش آزمون و پس آزمون زاویه Q (P< 0.00)، نسبت قدرت عضله همسترینگ به چهارسر در حالت اکستنشن در سرعت زاویه ای 60  (P< 0.02) و 180 درجه بر ثانیه (P< 0.001)، و همچنین در حالت فلکشن با سرعت زاویه ای 60 (P< 0.01) و 180 (P< 0.03) برثانیه تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج حاصل از پیش آزمون و پس آزمون فعالیت الکتریکی عضلات نیم وتری (P< 0.01) ، دو سر رانی (p< 0.04) و پهن خارجی (P< 0.02) در سرعت زاویه ای 60 درجه بر ثانیه تفاوت معناداری را نشان داد. این تفاوت معنادار برای عضلات نیم وتری (P< 0.01) و دو سر رانی (P< 0.00) در سرعت زاویه ای 180 درجه بر ثانیه نیز قابل مشاهده بود. اما در عضله پهن داخلی در سرعت زاویه ای 60  (P< 0.07) و 180 (P< 0.24) درجه بر ثانیه و در عضله پهن خارجی در سرعت زاویه ای 180 درجه بر ثانیه (P< 0.28) تفاوت معنا داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد تمرین نوردیک همسترینگ می تواند با اثر مثبتی که بر زاویه Q و قدرت عضلات همسترینگ می گذارد، به عنوان تمرینی برای تقویت این عضله و همچنین در پیشگیری از آسیب ها مورد استفاده قرار گیرد.

ناپایداری مزمن مچ پا منجر به افزایش عدم تقارن در اندام تحتانی می شود. با این حال عدم تقارن قدرت و سرعت تغییر مسیر بازیکنان فوتبال دارای ناپایداری مزمن مچ پا مورد تجزیه وتحلیل قرار نگرفته است. هدف مطالعه حاضر ارزیابی عدم تقارن قدرت عملکردی و سرعت تغییر مسیر بازیکنان فوتبال دارای ناپایداری مزمن مچ پا می باشد. سی و دو بازیکن حرفه ای مرد فوتبال دارای ناپایداری مزمن مچ پا در این مطالعه شرکت کردند. از آزمون های هاپ یک گانه-و-سه گانه تک پا برای ارزیابی عدم تقارن قدرت افقی و از آزمون های چرخشo180و برشo90 برای ارزیابی عدم تقارن سرعت تغییر مسیر پای آسیب دیده-سالم و غالب-غیرغالب استفاده شد. نتایج نشان داد به ترتیب 25(78%) و 7(22%) بازیکن در پای غالب و غیرغالب به آسیب مبتلا بودند. بین عدم تقارن هاپ یک گانه و عملکرد چرخش °180 در پای غیرغالب (0.027P=؛0.392r=)، آسیب دیده (0.019P=؛0.413r=)، و عدم تقارن پای آسیب دیده و سالم (0.009P=؛0.452-r=) ارتباط معناداری مشاهده شد. ارتباط معناداری نیز بین عدم تقارن هاپ سه گانه و عملکرد برش °90 در پای غالب (0.042P=؛0.362r=) و پای آسیب دیده (0.036P=؛0.373r=) مشاهده شد. با این حال، بین سایر متغیرها ارتباط معناداری مشاهده نشد (0.05 P>). توافقات کم برای تشخیص مشابه بین آزمون های سرعت تغییر مسیر با هاپ (25- 63.%15) و بین آزمون های سرعت تغییر مسیر (5.%12) نشان داده شد. با توجه به اینکه پای غالب مسئول انجام مهارت های فوتبال است، می تواند توانایی بازیکنان فوتبال دارای ناپایداری مزمن مچ پا را حین فعالیت های عملکردی فوتبال کاهش دهد؛ بنابراین با توجه به ارتباط بین عدم تقارن قدرت افقی و سرعت تغییر مسیر چندجهته، پیشنهاد می شود در برنامه های آماده سازی و توانبخشی، تمریناتی با هدف کاهش عدم تقارن قدرت افقی به منظور بهبود عملکرد سرعت تغییر مسیر طراحی شود.