ابراهیم زواره

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر 6 هفته تمرین نوردیک همسترینگ بر زاویه Q، نسبت قدرت عضله همسترینگ به عضله چهارسر ران و فعالیت الکتریکی این عضلات در فوتبالیست های نوجوان دارای زانوی پرانتزی شهر تهران است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مطالعات کاربردی نیمه تجربی یک گروه می باشد.  از میان فوتبالیست های نوجوان دارای زانوی پرانتزی شهر تهران، 13 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. زاویه Q با گونیامتر، نسبت قدرت همسترینگ به چهارسر ران و فعالیت الکتریکی عضلات به ترتیب به وسیله دستگاه ایزوکینتیک و دستگاه الکترومیوگرافی، بعد از 6 هفته تمرین نوردیک همسترینگ اندازه گیری شد. از آزمون تی وابسته برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد بین پیش آزمون و پس آزمون زاویه Q (P< 0.00)، نسبت قدرت عضله همسترینگ به چهارسر در حالت اکستنشن در سرعت زاویه ای 60  (P< 0.02) و 180 درجه بر ثانیه (P< 0.001)، و همچنین در حالت فلکشن با سرعت زاویه ای 60 (P< 0.01) و 180 (P< 0.03) برثانیه تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج حاصل از پیش آزمون و پس آزمون فعالیت الکتریکی عضلات نیم وتری (P< 0.01) ، دو سر رانی (p< 0.04) و پهن خارجی (P< 0.02) در سرعت زاویه ای 60 درجه بر ثانیه تفاوت معناداری را نشان داد. این تفاوت معنادار برای عضلات نیم وتری (P< 0.01) و دو سر رانی (P< 0.00) در سرعت زاویه ای 180 درجه بر ثانیه نیز قابل مشاهده بود. اما در عضله پهن داخلی در سرعت زاویه ای 60  (P< 0.07) و 180 (P< 0.24) درجه بر ثانیه و در عضله پهن خارجی در سرعت زاویه ای 180 درجه بر ثانیه (P< 0.28) تفاوت معنا داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد تمرین نوردیک همسترینگ می تواند با اثر مثبتی که بر زاویه Q و قدرت عضلات همسترینگ می گذارد، به عنوان تمرینی برای تقویت این عضله و همچنین در پیشگیری از آسیب ها مورد استفاده قرار گیرد.