عبدالحسین احمدی

This study investigates the role of euphemistic strategies in the manipulation of realities and persuasion within political discourse, focusing on speeches by American and Iranian politicians during the 2013-2015 nuclear negotiations. Employing Van Dijk's socio-cognitive model, the research conducts a comparative discourse analysis to identify and categorize euphemistic expressions used to justify policies, address controversial issues, and influence public opinion. The analysis reveals distinct patterns in the use of euphemistic strategies, with American politicians, such as John Kerry, frequently employing polarization and burden/topos, while Iranian politicians, like Mohammad Javad Zarif, emphasize evidentiality and positive self-presentation. These differences reflect varying rhetorical styles and objectives, highlighting how euphemisms serve as tools for ideological manipulation and audience persuasion. The study underscores the importance of understanding euphemistic language in political communication, offering insights into the mechanisms of public perception shaping and the legitimization of political agendas. By comparing English and Persian political discourses, this research contributes to cross-cultural discourse analysis and enhances critical discourse awareness, equipping audiences to deconstruct political rhetoric and recognize underlying persuasive techniques.

این تحقیق به بررسی تأثیر فعالیت های تمرکزی(focused tasks) بر روی پیشرفت توانش کاربردی زبان آموزان انگلیسی به عنوان زبان خارجه پرداخته است. بدین منظور، محققین تأثیر آگاهی انگیزی (Consciousness Raising) به عنوان یک فعالیت ورود محور واملاء-انشاء) Dictogloss که یک فعالیت مشارکتی تولیدی محسوب می گردد) را به عنوان یک فعالیت تولید محور مورد مقایسه قرار داده اند. در آغاز، 147 زبان آموز انگلیسی ایرانی با شرکت در مطالعه، محققین را در ساخت ابزار تحقیق یعنی پرسشنامه درک، تستهای تشخیص و تولید یاری نمودند. در همین راستا، 43 بومی آمریکایی انگلیسی زبان برای ساختن تست تشخیص و مواد آموزشی برای انجام تحقیق دعوت به همکاری شدند. برای انجام تحقیق، 60 زبان آموز انگلیسی فارسی زبان بر اساس نمراتشان درآزمون سطح آکسورد (2004) به دو گروه همگن تقسیم گردیدند. این گروهها به طور تصادفی در یکی از شرایط آموزشی آگاهی انگیزی به عنوان یک فعالیت ورود محور و املاء-انشاء به عنوان یک فعالیت تولید محور قرار گرفتند. این دو فعالیت برای ارائه آموزش به مدت هشت جلسه مورد استفاده قرار گرفتند. براساس نتایج پرسشنامه و تستها، تأثیر آموزش(از پیش آزمون تا پس آزمون اول) و زمان (از پس آزمون اول تا پس آزمون دوم) باعث تفاوت معناداری بین دو گروه نگردید. نتایج پرسشنامه و تستها نشانگر پیشرفت معنادار شرکت کنندگان در هر دو فعالیت در پس آزمون اول و دوم نسبت به پیش آزمون میباشد. شرکت کنندگان در هر دو فعالیت توانستند تأثیر مثبت آموزش را در پس آزمون دوم بر روی پرسشنامه درک و تست تولید حفظ نمایند. اما در مورد تست تشخیص، شرکت کنندگان در فعالیت تولید محور نتوانستند تأثیر مثبت آموزش را در پس آزمون دوم حفظ نمایند.