صمد لعل بذری

مقدمه و هدف: احتمالاً انجام تمرینات ورزشی به صورت وهله های مختلف، تاثیرات متفاوتی بر شاخص های آمادگی جسمانی و عملکردی ورزشکاران داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر چهار برنامه تمرینی مختلف کاراته بر برخی از شاخص های آمادگی جسمانی و عملکردی کاراته کاها انجام شد.مواد و روش ها: تعداد 32 آزمودنی در قالب 4 گروه 8 نفری به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی در چهار گروه شامل تمرین با وهله کوتاه مدت، وهله بلندمدت، وهله متوسط مدت و تمرین معمول کاراته مورد آزمون قرار گرفتند. آزمودنی ها در هر چهار گروه تکنیک های کاراته را در 9 ایستگاه انجام دادند. ایستگاه ها در وهله های 10، 20، 30، 45، 60، 90 و 180 ثانیه تعریف شدند. در برنامه تمرین با وهله های کوتاه مدت، آزمودنی ها بیشتر از وهله های 10 و 20 ثانیه استفاده کردند. در برنامه میان مدت، از وهله های 30، 45 و 60 ثانیه و در برنامه طولانی مدت آزمودنی ها بیشتر از وهله های 90 و 180 ثانیه برای تمرین استفاده کردند. گروه چهارم هم از برنامه های معمول کاراته که غالبا ترکیب های متفاوتی از همین وهله های تمرینی بود استفاده نمودند. آزمودنی ها تمرینات را به مدت 8 هفته و دو بار در هفته انجام دادند. داده ها با روش های آماری آنووا یک طرفه، آنالیز کوواریانس و تی همبسته در سطح معنی داری 0.05>P مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که بین چهار برنامه تمرینی از لحاظ اثرگذاری بر چابکی، سرعت پا، تعادل پویا، توان بی هوازی و سرعت جابجایی دست تفاوت معنی داری وجود ندارد (0.05˃P) برنامه تمرینی با وهله های میان مدت از لحاظ اثرگذاری بر توان هوازی، توان انفجاری، استقامت عضلات شکم، زمان عکس العمل و قدرت ضربه دست نسبت به سه برنامه دیگر برتری داشت (0.05˂P). برنامه های تمرینی با وهله های میان مدت و کوتاه مدت از لحاظ اثرگذاری بر استقامت عضلانی بالاتنه، سرعت ضربه پا، سرعت ضربه دست و قدرت ضربه پا نسبت به دو برنامه سنتی و طولانی مدت برتری داشتند (0.05˂P).نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد که برنامه های تمرینی مختلف می تواند تأثیرات متفاوتی بر شاخص های آمادگی جسمانی و عملکردی در کاراته کاها داشته باشد، با این حال احتمالاً برنامه تمرینی با وهله های کوتاه و میان مدت نسبت به دو برنامه دیگر می تواند تأثیرگذاری بیشتری بر کاراته کاها داشته باشد.