سجاد یاهک

در این مطالعه، به منظور بررسی فراوانی حضور کودکان در پیام های بازرگانی، ویژگیی های ظاهری کودکان، ساختار خانواده هایی که کودکان در آن حضور دارند و مضمونی که حضور کودک در آن پیام به همراه دارد، کل پیام های بازرگانی پخش شده از سیما در ماه های مهر و آبان مشاهده شده است. معانی تلویحی و ضمنی تبلیغات مشاهده شده را می توان این موارد دانست: کودکان معنابخش خانواده هستند و خانواده بدون حضور کودک بی معناست، همچنین شادی آور و گرمابخش زندگی اند. بچه ها بیش از آنکه با همسالان خود ارتباط داشته باشند با والدین، به ویژه مادرانشان در ارتباط اند و به ندرت خارج از بستر خانواده به تصویر کشیده شده اند. کودکان بیشتر تنها بازی می کنند و این نکته به نوعی بیانگر تک فرزندی خانواده ها نیز می تواند باشد. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که هیچ محدودیتی به لحاظ تکرار در تبلیغات کودک و مدت زمان پخش تبلیغات در توصیه های سازمان وجود ندارد و مدت زمان پخش تبلیغات، بیش از آنکه تابعی از حقوق مخاطب باشد، تابع مسائل مالی و هزینه های هنگفت تبلیغات است. همچنین، در محدودیت های کیفی پخش تبلیغات که حجم بیشتری را به خود اختصاص داده است، مصادیقی وجود دارد که نشان می دهد توصیه های مطرح شده اجرا و دنبال نمی شود. همچنین، به لحاظ تیپ شناسی محصولات، بیشتر تبلیغات به جای کارکرد آموزش و خدمت عمومی، کارکردهای مصرفی دارند و در دورترین نقطه تحلیل شناختی مخاطب قرار دارد. به همین دلیل، آنچه در تبلیغات اهمیت دارد، تکنیک های اقناعی به منظور تأثیر در رفتار مخاطب است و جنبه های حقوق مصرف کننده و عقلانی در تبلیغات، کمتر در تبلیغات دیده می شود. در مجموع به نظر می رسد، نظارت و ارزیابی دقیقی نسبت به ساخت تبلیغات و پخش آن در رسانه ملّی وجود ندارد.

فناوری های نوین ارتباطی و فضای مجازی به قدری گسترش پیدا کرده اند که گروههای سنی پایین نیز درگیر آن هستند و به نوعی کاربر آن محسوب می شوند. در این مطالعه به نحوه مواجهه کودکان با اینترنت و نوع استفاده از آن پرداخته شده است. این مطالعه به روش پیمایش و با ابزار پرسشنامه صورت گرفته است و به ابعاد مختلف استفاده از اینترنت توسط کودکان پرداخته است. یافته های این مطالعه نشان داد که 22.4 درصد کودکان و نوجوانان گفته اند در اینترنت هیچ احساس امنیتی ندارند و احساس امنیت 42.5 درصد آن ها کم است. در مقابل 33.4 درصد احساس امنیت زیاد یا خیلی زیاد دارند. 56.4 درصد کودکان و نوجوانان کاربر اینترنت گفته اند از پروفایل شخصی خودشان استفاده می کنند. در مقابل 42 درصد فاقد پروفایل شخصی هستند. طبق نتایج آزمون های آماری، پسرها (59.9 درصد)، بیش از دخترها (54.7 درصد)، نوجوانان 13 تا 17 سال (59.4 درصد)، بیش از کودکان 9 تا 12 سال (55.7 درصد) و همچنین کودکان و نوجوانان ساکن در مناطق شهری (59.3 درصد)، بیش از هم سالانشان در مناطق روستایی (50.1 درصد) دارای پروفایل شخصی هستند. 16 درصد کودکان و نوجوانان کاربر اینترنت، نمی دانند دکمه مسدودکردن اینستاگرام چیست و 39.1 درصد ازاین گزینه استفاده کرده اند. 23.2 درصد از گزینه گزارش در اینستاگرام اطلاعی ندارند و 23 درصد از این گزینه استفاده کرده اند. با توجه به یافته های مطالعه حاضر، توجه به آموزش و تربیت کودکان در حوزه استفاده درست از اینترنت هم از سوی خانواده ها و هم از سوی نهادهای آموزشی و تربیتی ضرورت بسیاری پیدا می کند.

در مطالعه حاضر به دنبال بررسی برخی از مولفههای مهم هویّتی در شهر تهران هستیم. در این مطالعه از روش پیمایش استفاده شده است. جامعه آماری، افراد 15سال و بالاتر مناطق 22گانه شهر تهران بودند و فرد پاسخگو واحد تحلیل است. در این مطالعه برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران با خطای نمونهگیری 3 درصد استفاده شده است که تعداد 1000 نفر (محاسبه از طریق فرمول کوکران) به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش نمونهگیری در این مطالعه، ترکیبی از نمونهگیری طبقهبندی متناسب با حجم و تصادفی سیستماتیک بوده است. در این مطالعه به این نتیجه رسیدیم که در برخی ارزشها مانند هویت، تغییرات گستردهای رخ داده است و درک و اعتماد در شهر به شدت با شکلهای متنوعی از مسائل و مشکلات گره خورده است و همین مسئله، تاثیر زیادی بر بیهویتی مردم تهران گذاشته است، به طوری که تاریخ و فرهنگ در تهران به ندرت عرصهای برای نشاندادن و بازنمایی خود دارد و درونیشدن این مسئله در مردم، از این کلانشهر، یک موجود بیهویت، یا به تعبیر بهتر دارای هویتهای از هم گسیخته و قطعهقطعهشده، ساخته است.

مقالة حاضر، حاصل یافته های نظرسنجی تلفنی با هدف بررسی گرایش شهروندان 15 تا 45 سال تهرانی با تمرکز بر انواع موسیقی در دسترس است. حجم نمونه ، 804 نفر بوده و برای تحلیل داده ها از آمارهای توصیفی و استنباطی استفاده شده است. یافته ها نشان داد 78/2درصد شهروندان 15 تا 45سال تهرانی، شنوندة انواع موسیقی هستند. شنوندگان موسیقی، 72/1درصد به «موسیقی باکلام»، 68/4درصد به «موسیقی ایرانی» و 54/3درصد به «موسیقی با تصویر» علاقه دارند. 63/8درصد شنوندگان موسیقی، به «موسیقی پاپ ایرانی»، 52/6درصد به «موسیقی های لس آنجلسی»، 40/8درصد به «موسیقی سنّتی ایرانی»، 28/6درصد به «موسیقی های مذهبی»، 26/3درصد به «موسیقی محلی»، 19/4درصد به «موسیقی غربی»، 19/3درصد به «موسیقی های رپ»، 16/9درصد به «موسیقی پاپ ایرانی بی کلام»، 14/5درصد به «موسیقی سنّتی ایرانی بی کلام»، 13/3درصد به «موسیقی های پاپ زیرزمینی»، 11/5درصد به «موسیقی غیررسمی راک»، 10/4درصد به «موسیقی کلاسیک خارجی» و 4/6 درصد به «موسیقی سنّتی کشورهای خارجی» در حد زیاد گوش می دهند. 45/6 درصد شنوندگان موسیقی، به «محتوا» و 19/5 درصد به «ریتم و آهنگ» موسیقی اهمیت می دهند.

عوامل متعددی در وقوع و گسترش خشونت موثر هستند. یکی از این عوامل فضاهای بی­دفاع شهری یا جرم­خیز است. فضاهای بی­دفاع یا جرم­خیز دارای ویژگیهای بسیاری هستند که در دو دسته فیزیکی و اجتماعی قابل تفکیک است که سبب مستعد­شدن فضاها برای وقوع خشونت می­شوند. از دیدگاه طراحان شهری و معماران، ویژگیهای فیزیکی و از دید نظریه­پردازان جامعه­شناسی و روانشناسی، ویژگیهای اجتماعی بیشتر در مستعد کردن فضاها جهت وقوع خشونت نقش دارند. این تحقیق در برهه زمانی 9 ماهه صورت گرفته است که مشاهده میدانی در آبان ماه 1387 صورت گرفته است. مکان تحقیق حاضر نیز شامل22 منطقه شهرداری شهر تهران می باشد. در این پژوهش فضاهای مورد مطالعه بر اساس نوع خشونت و با توجه به اهداف تحقیق و امکان دسترسی و محدودیت زمانی و مالی 12 فضای شهری عمومی از میان 108 فضای شهری عمومیِ آلوده یا جرم خیز تهران می باشد که شامل: سرقت (بلوار هجرت- خیابان اتابک- پارک ولیعصر)، مزاحمت (خیابان اسدآبادی- نبش خیابان بهار- چهار راه ولیعصر)، نزاع و درگیری (میدان مقدم- میدان ابوذر-پارک 22 بهمن)، کیف ­ قاپی (زیر پل سیدخندان- پارک شریعتی- خیابان خواجه عبدالله انصاری). کل فضاهای آلوده یا جرم خیز، شامل108 نقطه خشونی یا آلوده مناطق 22 گانهِ شهر تهران در سال 1386 و نیمه 1387 می باشد که بر مبنای خشونتهای ثبت شده در کلانتریهای شهر تهران در سال 1386 ونیمه اول سال1387 به عنوان نقاط خشونی یا (جرم خیز) آلوده شهر تهران از سوی فرماندهی انتظامی تهران بزرگ معرفی شده­اند. نتایج تحقیق نشان می­دهد که وجود روشنایی و نور مناسب و عدم تراکم ساختمانی از ویژگیهایی هستند که فضاهای دارای کیف­قاپی را از دیگر فضاها تفکیک می­کند. عدم پیوند ارتباطی با فضاهای نمایان، وجود نقاط فرو رفته و یا برآمده، داشتن مرز و محدود مشخص و کم بودن ساختمانها نیز از ویژگیهای تفکیک­کننده فضاهای دارای نزاع و درگیری از دیگر فضاها هستند. توالی و امتداد نیز از ویژگی متمایزکننده فضاهای دارای مزاحمت از دیگر فضاها است.