کمردرد غیراختصاصی

میزان آسیب های ناحیه کمری 10 تا 15 درصد همه آسیب های ورزشکاران را شامل می شود. طراحی برنامه تمرینی جهت پیشگیری یا توانبخشی کمردرد بدون دانستن اختلافات موجود در کینماتیک و فشارهای وارده بر ستون مهره در تکنیک های ورزشی و نیز ویژگی های جسمانی مرتبط با کمردرد مشکل می باشد. هدف از تحقیق حاضر مقایسه قدرت، استقامت و دامنه حرکتی ستون فقرات کمری ورزشکاران با و بدون کمردرد بود.15 مرد ورزشکار بدون سابقه کمردرد برحسب سن و میزان ناتوانی با 15 مرد ورزشکار با سابقه کمردرد غیراختصاصی همسان سازی شدند. میانگین سن، قد و وزن در گروه بدون سابقه کمردرد به ترتیب 7/3±35/21 سال، 44/8±177 سانتیمتر و 3/6±8/72 کیلوگرم و در گروه با سابقه کمردرد 34/2±8/21 سال، 38/6±6/173 سانتیمتر و 18/8±65/70 کیلوگرم بود که به طور داوطلبانه دراین تحقیق شرکت نمودند. برای تعیین میزان ناتوانی و شدت کمردرد از پرسش نامه های اسوستری و کیوبک، برای ارزیابی دامنه حرکتی کمر از دستگاه اسپاینال موس، برای ارزیابی قدرت عضلانی عضلات کمری از نیروسنج دستی نیکلاس و از آزمون های استقامت ایتو برای اندازه گیری استقامت عضلانی کمری استفاده شد. ورزشکاران با سابقه کمردرد بطور معنی داری میزان استقامت عضلات اکستنسور تنه کمتری (016/0=P) و دامنه حرکتی اکستنشن کمری کمتر (05/0=P) در مقایسه با گروه دیگر نشان دادند. اختلاف معنی داری برای استقامت فلکسورهای کمر، قدرت عضلانی فلکسورها و اکستنسورهای کمر و دامنه حرکتی فلکشن کمری بین دو گروه یافت نشد(05/0<p). اگر چه تفاوت یافت شده در این تحقیق نمی تواند به عنوان علت یا پیامد آسیب های کمر در ورزشکاران مشخص شود، اما می تواند درمانگران ورزشی را قادر سازد تا بر اساس این یافته ها، برنامه تمرینی مناسب تری برای ورزشکاران جهت پیشگیری یا توانبخشی کمردرد طراحی کنند.

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته برنامه تمرینی ثبات مرکزی بر شدت درد و استقامت تنه در کودکان و نوجوانان دارای کمردرد بود. ۳۰ دختر (۱۰-۹ سال) و ۳۰ دختر (۱۵-۱۴ سال) دارای کمردرد غیراختصاصی که شرایط ورود به تحقیق را داشتند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و آزمودنی های هر رده سنی به طور تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. ابتدا شدت درد و استقامت عضلات تنه به ترتیب توسط مقیاس آنالوگ دیداری و تست های عملکردی مکگیل در تمامی گروه ها ثبت شد. سپس گروه های تجربی تمرینات ثبات مرکزی را طی هشت هفته و سه جلسه در هفته به طور منظم انجام دادند و در پس آزمون مجددا متغیرهای ذکر شده در تمامی گروه ها اندازه گیری شد. جهت تحلیل داده ها از آزمون آنالیزکوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش کاهش معنی داری در شدت درد (001/0P<) و همچنین افزایش معنی دار در میزان استقامت عضلات تنه (001/0P<) را در آزمودنی های گروه تجربی نشان داد. در تأثیر برنامه تمرینی بر شدت درد بین گروه های سنی کودک و نوجوان تفاوت معنی داری وجود نداشت، اما در متغیر استقامت تنه بین دو گروه سنی تفاوت معنی داری مشاهده شد (001/0P<) که در گروه نوجوان نسبت به کودک با افزایش بیشتری همراه بود. با توجه به نتایج بدست آمده، انجام تمرینات ثبات مرکزی می تواند در کاهش درد و افزایش استقامت عضلات تنه در کودکان و نوجوانان دارای کمردرد مفید باشد. بنابراین پیشنهاد می شود از مزایای بالقوه این تمرینات در گروه های سنی مورد نظر استفاده شود.