بهره وری فردی

امروزه در مدیریت نوین، برنامه های راهبردی و ساختاری سازمان های پیشرو، منطبق بر توسعه و ارتقای سطح بهره وری نیروی انسانی هر سازمان تدوین می شود. در این راستا، توجه به نقش فرهنگ سازمانی برای حصول به این هدف حایز اهمیت می باشد. در این پژوهش با بررسی مفهومی الگوهای فرهنگ سازمانی طراحی شده به وسیله محققان عرصه منابع انسانی و آموزه های اسلامی، مدلی منطبق بر رویکرد اسلامی و بومی در سال 1392برای ارتقای سطح بهره وری کارکنان در بانک سپه طراحی شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که توسعه قابلیت ها و موفقیت استقرار یک الگوی فرهنگ سازمانی احصا شده تأثیر بالایی در بهینه سازی پتانسیل بهره وری فردی کارکنان، خواهد داشت. همچنین در بررسی مدل ارائه شده از جهت نیکویی برازش، مشاهده می شود که مدل نظری به لحاظ آماری دارای معنا و مفهوم نظری و کاربردی و از لحاظ مطلوب بودن وضعیت برازش با توجه به آماره های محاسبه شده به وسیله نرم افزارهای آماری مورد استفاده در این پژوهش، در وضعیت بسیار مناسبی برآورد می شود.

هدف این پژوهش ارائه مدل زمینه ای برای توسعه بهره وری دانش آموختگان حوزه مدیریت ورزش به مثابه بهره وری فردی بود. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش گردآوری در زمره پژوهش های آمیخته (کیفی- کمی) است. جامعه آماری این پژوهش را صاحب نظران حوزه مدیریت ورزشی در حوزه دانشگاه، حوزه اجراء و دانش آموختگان مدیریت ورزشی تشکیل دادند. جهت نمونه گیری در بخش کیفی از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد و مصاحبه ها تا رسیدن به حد اشباع نظری ادامه پیدا کرد، براین مبنا تعداد 15 مصاحبه انجام گرفت. در بخش کمی نیز تعداد 465 فارغ التحصیل به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. با تحلیل مصاحبه ها در مرحله کدگذاری باز تعداد 93 مفهوم یا کد اولیه شناسایی شد. سپس در مرحله کدگذاری محوری با در نظر گرفتن قرابت معنایی مفاهیم شناسایی شده 15 مقوله فرعی و 2 مقوله اصلی شامل عوامل درونی و عوامل بیرونی تشکیل گردید و روایی و پایایی آن در بخش کمی تأیید گردید. با استناد به مقوله های تشکیل شده بهره وری فردی دانش آموختگان در حوزه مدیریت ورزشی تابع اثرات منفی و مثبت عوامل درونی و عوامل بیرونی است. نتایج این تحقیق نشان داد که توسعه بهره وری دانش آموختگان رشته مدیریت ورزشی اتفاقی نیست و زمانی می توان انتظار بهره وری را برای دانش آموختگان این حوزه داشت که به پیشران های آن در دو بعد بیرونی و درونی توجه شود.

هدف: با فرض اینکه افراد شاغل واجد شرایط احراز مشاغل باشند، انتظار می رود که وظایف شغلی خود را با کیفیت قابل قبولی انجام دهند. در چنین وضعیتی، اتلاف وقت در محیط کاری از سوی کارکنان مسئله دیگری است که باید به آن پرداخته شد. بنابراین، تحلیل اتلاف وقت و شناخت ساعات کار مفید افراد ضرورتی اجتناب ناپذیر است که هدف اصلی پژوهش حاضر است. روش شناسی: جامعه آماری در این پژوهش کارکنان ستادی در یک شرکت خدماتی در تهران هستند که وظایف شغلی تعریف شده دارند. از میان جامعه آماری، 92 نفر به روش نمونه در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه ها میان آنان توزیع شد. روایی محتوایی پرسشنامه با استفاده از نظر خبرگان و پایایی آن به روش آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که اتلاف وقت سیستماتیک بین کارکنان شرکت متداول است و میانگین ساعات کار مفید آنان در حدود 5/5 ساعت است. اصالت پژوهش: پژوهش قابل استنادی دربارۀ ساعات کار مفید کارکنان در ایران انجام نشده است. بیشتر مطالب منتشر شده در این حوزه بحث های روزنامه ای است که چندان قابل استناد نیستند. در این پژوهش، ساعات کار مفید به روش شناخت اتلاف وقت فردی محاسبه شده است که از قابلیت اعتماد بالایی برخوردار است.