نظریه خودتنظیمی

زمینه و هدف: در پژوهش حاضر، باهدف بررسی عوامل مؤثر بر بروز رفتارهای غیراخلاقی در محیط های کاری، رابطه بین ناامنی شغلی و رفتار غیراخلاقی حامی سازمان موردمطالعه قرارگرفته است. مواد و روش ها: جامعه آماری این پژوهش 180 نفر از کارکنان یک شرکت دولتی است که حجم نمونه از روش نمونه گیری طبقه بندی به دست آمد. ملاحظات اخلاقی: تمامی اصول اخلاقی در جمع آوری داده و نگارش این مقاله رعایت شده است. یافته ها و نتیجه گیری: با تمرکز بر نقش تعدیل کنندگی شخصیت فعال و هویت اخلاقی، نتایج این پژوهش نشان داده است که شخصیت فعال می تواند به عنوان عاملی تقویت کننده، رابطه بین ناامنی شغلی و رفتارهای غیراخلاقی را قوی تر کند. به عبارت دیگر، افرادی باشخصیت فعال تر در شرایط ناامنی شغلی بیشتر تمایل به انجام رفتارهای غیراخلاقی از قبیل تقلب، دروغ گویی یا سوءاستفاده از منابع سازمان دارند. در مقابل، هویت اخلاقی به تنهایی قادر به کاهش این رفتارها نبوده است. این یافته ها به طور ویژه بر اهمیت توجه به جنبه های حقوقی و اخلاقی در محیط های کاری تأکید دارند. از منظر حقوقی، لازم است سازمان ها قوانینی شفاف و مؤثر برای مقابله با رفتارهای غیراخلاقی تدوین و اجرا کنند تا از حقوق کارکنان و سازمان به طور یکپارچه حفاظت شود. علاوه براین، مسؤولیت های حقوقی مدیران و کارکنان در مواجهه با ناامنی شغلی و رفتارهای غیراخلاقی باید به طور دقیق مشخص و پیگیری شود. برای کاهش رفتارهای غیراخلاقی در سازمان ها، علاوه بر ایجاد محیط های کاری با امنیت شغلی بالا، باید به ویژگی های فردی کارکنان نیز توجه ویژه ای صورت گیرد. جذب و استخدام افراد با هویت اخلاقی قوی و شخصیت متعادل، همراه با ارائه آموزش های اخلاقی و تقویت فرهنگ سازمانی مبتنی بر ارزش های اخلاقی، می تواند به طور مؤثر در کاهش این رفتارها نقش ایفا کند.

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر دو روش خودالگودهی (پیشخوراند و مرورگری مثبت) بر یادگیری سرویس تنیس روی میز می باشد. 21 پسر مبتدی با میانگین سنی 10 تا 14 در این پژوهش شرکت کردند که به شکل تصادفی در 3 گروه 7 نفری خودالگودهی پیشخوراند، خودالگودهی مرورگری مثبت و کنترل تقسیم شدند. گروه خودالگودهی پیشخوراند اجرای موفقیت آمیز آینده خود را که تا به حال قادر به انجام آن نبوده را مشاهده می کرد.گروه خودالگودهی مرورگری مثبت، رفتار مطلوب که با حداکثر توانایی انجام داده بود را مشاهده می کرد و گروه سوم گروه کنترل بود که تمرینات را بدون دیدن فیلم انجام می دادند. در ادامه هر کدام از نوآموزان در هر جلسه 50 سرویس پیچ زیر را به مدت 10 جلسه تمرین کردند. در انتهای جلسه دهم آزمون اکتساب گرفته شد و یک هفته پس از آن آزمون انتقال تحت فشار انجام شد. نتایج تحلیل واریانس مختلط در هر دو مرحله اکتساب و انتقال نشان داد که هر سه گروه در عملکرد سرویس تنیس روی میز پیشرفت معنی دار داشتند اما یادگیری گروه های خودالگودهی به شکل معنی داری از گروه کنترل بهتر بود. نتایج به طور کلی بیانگر اثربخشی روش خودالگودهی در بهبود یادگیری می باشد.