مکمل سین بیوتیک

مقدمه: تداخل ورزشی و دارویی مخصوصاً مکمل ها، ازجمله ی بهترین رویکردهای بهبود وضعیت در افراد دیابتی محسوب می شود. هدف از پژوهش حاضر تأثیر سین بیوتیک و تمرین هوازی بر سطوح سرمی آدروپین در زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع ۲ بود.روش پژوهش: در این مطالعه نیمه تجربی 39 نفر بر اساس قندخون ناشتا به صورت تصادفی در سه گروه تمرین هوازی+دارونما ، تمرین هوازی+مکمل سین بیوتیک و مکمل سین بیوتیک تقسیم شدند. تمرینات هوازی و مصرف مکمل به مدت ۱۲ هفته و هفته ای سه جلسه، صورت پذیرفت. در انتهای مطالعه شاخص های بیوشیمیایی اندازه گیری و ارزیابی شد. تحلیل آماری نیز با استفاه از نرم افزار SPSS، با به کاربردن آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی صورت گرفت.یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد که سطوح سرمی آدروپین و شاخص پایی بازویی و شاخص قلبی عروقی مچ پایی به ترتیب در گروه های تمرین هوازی+دارونما و تمرین هوازی+مکمل سین بیوتیک بطور معناداری افزایش یافته است. همچنین سطوح سرمی LDL در گروه تمرین هوازی+مکمل سین بیوتیک بطور معناداری کاهش یافته است. از دیگر یافته ها ی پژوهش حاضر می توان به افزایش سطوح سرمی HDL در هر سه گروه و شاخص حداکثر اکسیژن مصرفی در دو گروه تمرین هوازی+دارونما و تمرین هوازی+مکمل سین بیوتیک اشاره کرد. همچنین سطوح گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین و سطوح سرمی تری گلیسرید، کلسترول، شاخص BMI و درصد چربی بدن در هیچکدام از گروه ها تفاوت معناداری را نشان نداد.نتیجه گیری: از نتایج به دست آمده می توان استفاده از برنامه تمرین هوازی همراه با مصرف مکمل سین بیوتیک را به زنان دیابتی نوع 2 توصیه کرد.

مقدمه و هدف: استفاده از مکمل ها و تمرینات ورزشی جهت رفع اختلالات متابولیک و درمان بیماری ها رواج یافته است؛ هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر تمرین هوازی فزآینده و مکمل سین بیوتیک بر سختی شریانی و پروتئین واکنشی C (PRC) در زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع دو بود.  روش تحقیق: در این پژوهش نیمه تجربی، 39 زن مبتلا به دیابت نوع دو به طور تصادفی به سه گروه تمرین هوازی + دارونما، تمرین هوازی + مکمل سین بیوتیک و مکمل سین بیوتیک تقسیم شدند. برنامه تمرینی با شدت 40 تا 70 ضربان قلب ذخیره به صورت فزاینده در 12 هفته اجرا شد. آزمودنی های گروه مکمل، یک ساعت پس از صرف ناهار، یک عدد کپسول سین بیوتیک باکانت (109×1 CFU) را مصرف کردند. برای سنجش CRP، قندخون ناشتا، سطح انسولین پلاسما پس از حداقل ۱۰ ساعت ناشتایی، به میزان پنج سی سی خون از سیاهرگ بازویی اخذ گردید و به روش الایزا و با کیت های مخصوص اندازه گیری شد. از آزمون t زوجی برای مقایسه درون گروهی و از روش تحلیل واریانس یک راهه برای مقایسه تغییرات بین گروهی در سطح معنی داری 05/0>p استفاده شد. یافته ها: پس از مداخله شاخص پایی بازویی (ABI) در گروه تمرین هوازی+دارونما (03/0=p) و تمرین هوازی+مکمل سین بیوتیک (0/02=p) به طور معنی داری نسبت به پیش آزمون افزایش یافت. همچنین شاخص قلبی- عروقی مچ پایی (CAVI) در گروه تمرین هوازی+دارونما (0/002=p) و تمرین هوازی+مکمل سین بیوتیک (02/0=p)؛ و PRC در هر سه گروه تمرین هوازی+دارونما (001/0=p)، تمرین هوازی+مکمل سین بیوتیک (0001/0=p)، و گروه مکمل سین بیوتیک (002/0=p)؛ کاهش معنی داری را نشان داد. با این حال، سطوح سرمی گلوکز ناشتا، انسولین، شاخص مقاومت به انسولین، شاخص توده بدن و درصد چربی بدن در سه گروه تغییر معنی داری نکرد (05/0<p). همچنین، شاخص های  ABI (0/29=p)، CAVI (0/30=p)، PRC (0/48=p)، و انسولین (0/73=p)؛ تفاوت معنی داری بین گروه ها نداشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین هوازی و مصرف سین بیوتیک در زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع دو، می تواند بر روند بهبود شاخص های سختی شریانی و PRC مؤثر باشد.