عوامل تسهیلگر

مصدومیت های ورزشی ازجمله بحران های شایعی است که بر کیفیت زندگی ورزشکاران تأثیر مهمی دارد. ورزشکاران واکنش روانی یکسانی به آسیب دیدگی های ورزشی نشان نمی دهند و این واکنش ها تحت تأثیر عوامل متعددی است. این پژوهش با هدف شناسایی عوامل تسهیلگر روانی-اجتماعی در بازتوانی ورزشکاران مصدوم انجام گرفت. جامعه پژوهش را تمام ورزشکاران مصدوم ناشی از فعالیت های ورزشی در شهر تهران را در سال 1399 تشکیل می داد. 17 مشارکت کننده با استفاده از نمونه گیری هدفمند با حداکثر تنوع انتخاب شدند. داده ها از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته جمع آوری و با استفاده از روش تحلیل محتوای قراردادی تحلیل شدند. پس از پیاده سازی مصاحبه ها 200 کد اولیه استخراج شد، پس از مطالعه متن با مقایسه کدها طبقات شناسایی شدند. یافته های این پژوهش نشان داد که عوامل تسهیلگر روانی-اجتماعی در بازگشت به بازی شامل دو طبقه دریافت حمایت های روانی-اجتماعی ورگه های شخصیتی بودند. طبقه حمایت روانی- اجتماعی مناسب دارای سه زیر طبقه بود که شامل حمایت خانواده، حمایت تیم و ارتباط با روانشناس بود. طبقه بعدی از عوامل تسهیلگر روانی-اجتماعی در بازگشت به بازی، رگه های شخصیتی بود که شامل پنج طبقه خودکارامدی، پایداری، شفقت خود، پذیرش، مثبت نگری بود. نتایج این پژوهش نشان داد که ترکیبی از عوامل شخصیتی، محیطی و اجتماعی مرتبط با روان می تواند بر فرایند بازگشت به بازی اثر تسهیلی داشته باشد. شناخت این عوامل که متناسب با زمینه اجتماعی و تجربه واقعی ورزشکاران به دست آمده است، می تواند به مربیان، روانشناسان ورزشی و طراحی بسته های بازتوانی روانی-اجتماعی برای افراد مذکور کاربرد مهمی داشته باشد، یعنی از طریق تقویت عوامل تسهیلگر به فرایند بازتوانی و بهبودی کمک کرد.

بحث حضور زنان در ورزشگاه های ایران مدت هاست که به موضوع گفتگو و اختلاف نظر میان اهالی ورزش، سیاست و جامعه شناسی بدل شده است. ازاین رو هدف پژوهش حاضر شناسایی راهکارها و عوامل تسهیلگر چالش های حضور بانوان در ورزشگاه های ایران بود. روش پژوهش کیفی از نوع تحلیل محتوای کیفی بود. جامعه آماری پژوهش را صاحب نظران (اعضای هیئت علمی دانشگاه ها، حقوقدانان، اعضای فدراسیون ها، مدیران وزارت ورزش و جوانان، مدیران کمیته ملی المپیک و ورزشکاران) تشکیل دادند. ابزار جمع آوری اطلاعات از طریق مصاحبه بود. پس از انجام 20 مصاحبه، کدها به حد اشباع نظری رسیدند. پس از کدگذاری مرحله به مرحله تعداد 21 کد اولیه در قالب 5 زیر مقوله راهکارهای حضور بانوان در ورزشگاه ها، تعداد 11 کد اولیه در قالب 3 زیر مقوله عوامل تسهیلگر حضور بانوان در ورزشگاه ها، به دست آمد. در خصوص نتایج به دست آمده می توان گفت برای رسیدن به توسعه پایدار و متعادل باید مسئولان و برنامه ریزان توجه ویژه ای به مشارکت بانوان در فعالیت ها داشته باشند و نقش سازنده آن ها را نادیده نگیرند در نتیجه کارکرد های حضور زنان با حفظ شئونات شرعی در میدان ها متعدد از جمله ورزشی و تفریحی بیش از پیش تبیین شود، بستر های فرهنگی و عقیدتی فراهم می شود تا دریافت متناسب و به روزتری از حضور مطلوب بانوان در اجتماع درک شود.