برنامه حرکتی

هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر دو روش برنامه تمرینی حرکتی و بازی های کامپیوتری بر مهارت های حرکتی کودکان مبتلا به اختلال سندرم داون بود. برای این منظور، تعداد 30 نفر از دانش آموزان مدارس استثنایی مازندران با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. پس از همگن سازی نمرات در مرحله پیش آزمون، آزمودنی ها در سه گروه 10 نفری شامل دو گروه تجربی (برنامه تمرینی حرکتی و بازی های کامپیوتری) و یک گروه کنترل قرار گرفتند. افراد گروه های تجربی به مدت 8 هفته ، هفته ای سه جلسه ی 45 دقیقه ای به انجام بازی های منتخب پرداختند. گروه کنترل هیچ برنامه خاصی دریافت نکرد و زندگی روزمره خود را انجام دادند. در پایان مداخلات تمرینی، پس آزمون گرفته شد. آزمون برونینکس اوزرتسکی برای ارزیابی عملکرد حرکتی استفاده شد. از آزمون تی وابسته، تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح 05/0P برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که بین گروه های بازی کامپیوتری و کنترل و همچنین گروه برنامه تمرینی و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (به ترتیب013/0P= و001/0P= ). اما بین گروه های بازی های کامپیوتری و برنامه تمرینی تفاوت معناداری مشاهده نشد (479/0P=). بنابراین، به نظر می رسد که علیرغم برخی نظرات که بازی های کامپیوتری را در بهبود رشد حرکتی بی تاثیر می دانند، استفاده درست از آن در بهبود رشد حرکتی کودکان مبتلا به سندرم داون مؤثر است و همچنین برنامه تمرینی حرکتی می تواند در بهبود عملکرد حرکتی آنها مفید واقع شود.

هدف این پژوهش با هدف بررسی برنامه حرکتی اسپارک بر پتانسیل وابسته به رویداد و مهارت حرکتی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی انجام شد.روش پژوهشدر این پژوهش نیمه تجربی، از بین دانش آموزان پسر پایه اول تا سوم دوره ابتدایی منطقه 22 تهران 28 نفر با اختلال هماهنگی رشدی بر اساس معیارهای دستورالعمل آماری و تشخیصی اختلالات روانی نسخه چهارم انتخاب شدند. آزمودنی ها در ابتدا در پیش آزمون ارزیابی حرکات کودکان MABC-2 شرکت کردند سپس بر اساس پیش آزمون های ارزیابی حرکات کودکان MABC-2 به دو گروه همگن تقسیم و به شکل تصادفی در دو گروه تجربی (14 نفر با میانگین سنی 39/1±6/8) و کنترل (14 نفر با میانگین سنی 15/1±11/8) جای گرفتند. گروه تجربی تمرین های حرکتی منتخب را به مدت16 جلسه چهل و پنج دقیقه ای (سه جلسه در هفته) انجام دادند و در  انتهای دوره هر دو گروه در پس آزمون شرکت نمودند. از روش تحلیل کوواریانس در سطح 0.05 برای تحلیل نتایج استفاده شد.یافته هانتایج آزمون تحلیل کوواریانس برای پتانسیل وابسته به رویداد پس آزمون نشان داد که پس از مداخله تمرینی زمان تأخیر مؤلفهN200  تکلیف بازداری در ناحیه ناحیه Fz، F4، C3 و P4 بهبود معناداری داشتند. همچنین عملکرد حرکتی در خرده آزمون چالاکی و هدف گیری و تعادل بهبود معنادار داشتند و در خرده آزمون نخ کشی تغییر معناداری مشاهده نشد.نتیجه گیریبا توجه به نتایج پژوهش، به نظر می رسد برنامه حرکتی اسپارک تاثیر معناداری بر برخی از شاخص های پتانسیل وابسته به رویداد و عملکرد حرکتی کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی داشته باشد.