لذت فعالیت بدنی

هدف از پژوهش حاضر، تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی مقیاس لذت فعالیت بدنی در کودکان بود. بدین منظور 564 کودک از بازه سنی 10 تا 12 سال به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و نسخه فارسی مقیاس لذت فعالیت بدنی را تکمیل کردند. روش اجرا بدین شکل بود که ابتدا با استفاده از روش باز ترجمه، صحت ترجمه نسخه فارسی پرسش نامه تأیید شد و در ادامه برای تعیین روایی سازه پرسش نامه از تحلیل عامل تأییدی مبتنی بر مدل یابی معادلات ساختاری، برای تعیین همسانی درونی از ضریب آلفای کرونباخ و برای پایایی زمانی سؤالات، از همبستگی درون طبقه ای در روش آزمون آزمون مجدد استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دهنده برازش مطلوب مدل نسخه فارسی مقیاس لذت فعالیت بدنی است. شاخص های برازندگی رمزی 05/0، سی.اف.آی 92/0 و ان.ان.اف.آی 9/0 بود؛ همچنین، ضریب آلفای کرونباخ با 83/0 و ضریب همبستگی درون طبقه ای با 80/0 از مقادیر قابل قبولی برخوردار بودند. یافته ها همچنین از ساختار تک عاملی و 16 سؤالی مقیاس اصلی حمایت می کند. بنابراین، نسخه فارسی مقیاس لذت فعالیت بدنی از روایی سازه و پایایی درونی و زمانی قابل قبولی در بین کودکان 10 تا 12 سال برخوردار است و می توان از آن به عنوان ابزاری روا و پایا برای ارزیابی لذت فعالیت بدنی کودکان ایرانی استفاده کرد.

تمرینات بازی در زمین های کوچک (اس.اس.جی) می تواند بر ارتقای عوامل روان شناختی و عملکرد بازیکنان تاثیرگذار باشد. حوزه وسیعی از روان شناسی ورزشی بر این موضوع تکیه دارد که با ارتقای مهارت های روانی- حرکتی موفقیت های ورزشی نیز حاصل می شود. هدف از پژوهش حاضر اثر بخشی تمرینات بازی در زمین-های کوچک بر سرسختی ذهنی، لذت فعالیت بدنی و عملکرد بازیکنان فوتبال می باشد. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند 22 بازیکن فوتبال انتخاب شدند. ابزارهای به کار گرفته شده در پژوهش، پرسش نامه سرسختی ذهنی، مقیاس لذت فعالیت بدنی و نرم افزار تحلیل فوتبال بود. پروتکل اجرایی نیز شامل چهار هفته برنامه تمرینی بازی در زمین های کوچک (دو در مقابل دو، سه در مقابل سه، چهار در مقابل چهار و پنج در مقابل پنج) بود. نتایج تحلیل تی هم بسته نشان داد تفاوت معناداری بین نمرات پیش آزمون –پس آزمون سرسختی ذهنی وجود ندارد. هم چنین تحلیل ها حاکی از آن بود که تفاوت میانگین ها در متغیر لذت فعالیت بدنی و عملکرد بازیکنان معنادار است. بنابراین، تمرینات بازی در زمین های کوچک به منظور ارتقای عوامل روان شناختی و عملکرد بازیکنان فوتبال قابل استفاده می باشد.

با وجود آگاهی و علاقه مندی افراد برای ارتقاء فعالیت بدنی در مدارس به قدر شایسته به آن پرداخته نمی شود. یکی از راه های انجام این کار، توجه به فضای انگیزشی و لذت بردن از کلاس های تربیت بدنی و فعالیت بدنی است. این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین انگیزش حرکتی و لذت فعالیت بدنی کودکان انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش، کلیه دانش آموزان دختر 9 الی 12 ساله شهرستان خوی است. داده ها از طریق پرسشنامه جمع آوری شده و با استفاده از معادلات ساختاری به کمک نرم افزار Smart PLS مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان داد که عامل فعالیت، عامل انگیزش و عامل سازگاری بر لذت فعالیت بدنی در کودکان، تأثیر مثبت دارند. بر این اساس علت عدم فعال بودن برخی از کودکان ناشی از لذت نبردن از فعالیت های بدنی است. نتایج پژوهش می تواند در برنامه ریزی مدرسین، مربیان، والدین و ... که با این گروه از کودکان سروکار دارند، برای مقابله با بی میلی در ورزش و نداشتن رفتاری پایدار و مقاوم برای مشارکت در فعالیت های بدنی مورد توجه قرار گیرد، چرا که با تمرین و چیرگی بر مهارت ها، اعتمادبه نفس دانش آموزان افزایش می یابد و شرکت در تمرینات نیز برای آن ها لذت بخش تر می شود. از این رو، این احتمال وجود دارد که در فعالیت های آتی نیز مشارکت بیشتری داشته باشند.