کوفه

عبدالله بن معاویه بن عبدالله بن جعفر بن ابی طالب از شخصیّت های مهم و مؤثّر در تحوّلات جهان اسلام در نیمه اوّل قرن دوّم هجری بود. سیمای او در کشاکش میان دوستان و به خصوص دشمنان که در دوستی و دشمنی نسبت به او زیاده روی کرده اند بدون سوگیری در منابع بازتاب نیافته، این امر در خصوص علت شناسی قیام وی در کوفه بیش از همه نمودار شده، از این رو، پژوهش حاضر با هدف کشف چرایی قیام عبدالله بن معاویه در کوفه انجام شد. بیشتر پژوهش هایی که تا کنون درباره عبدالله بن معاویه انجام شده رویکرد صرفاً توصیفی داشته اند اما پژوهش حاضر با دید انتقادی نسبت به منابع، به علت شناسی قیام وی در کوفه پرداخته است. یافته های پژوهش حاضر که مبتنی بر روش توصیفی تحلیلی و رویکرد حدیثی تاریخی است، نشان می دهد که قیام وی در کوفه به هواداری از تشیّع و به دنبال قیام های زید بن علی و یحیی بن زید، پدر و برادر همسرش، انجام گرفت.

1. دانشیار دانشگاه پیام نور تاریخ و تمدن ملل اسلامی، قم، ایران. رایانامه: [email protected] بررسی و نقد گزارش های جدا شدن و پیوستن افراد به امام حسین7 در شب عاشورا سید محمد رضا حسینی1 چکیده: ||  سال بیست و پنجم، شماره صدم، دی 140۳ واقعه عاشورا، یکی از مهم ترین و تأثیرگذارترین وقایع تاریخ اسلام به شمار می رود. با وجود کوشش های پُرشمار عاشوراپژوهان، ابعاد متعدد این واقعه، ازجمله حوادث و وقایع شب عاشورا، همچنان با ابهام همراه است. موضوع جداشدگان از سپاه امام حسین7 در شب عاشورا و نیز پیوستگان افرادی به ایشان در آخرین لحظات پیش از واقعه، محور پژوهش حاضر است که با روش وصفی و تحلیلی بدان پرداخته شده است. یافته های این تحقیق نشان می دهد گزارش های تاریخی مربوط به جدایی برخی یاران امام7 در منزل «زباله» بوده است، نه شب عاشورا. بنا بر گزارش ها و روایت های موثق می توان گفت: همراهان آن حضرت، با وجود همه خطرات، در شب واقعه باقی ماندند و در روز عاشورا در رکاب آن حضرت به شهادت رسیدند. همچنین، گزارش های تاریخی نشان می دهد که به رغم اختلاف نظرهای موجود، در شب عاشورا افرادی نیز از کوفه یا از لشکرگاه عمر بن سعد به امام7 پیوستند و در رکاب ایشان به شهادت رسیدند