هدف پژوهش حاضر، شناسایی و مدل سازی ابعاد توسعه کسب وکارهای تفریحی ورزشی در شبکه های اجتماعی بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی کارشناسان، متخصصان و فعالان کسب وکارهای تفریحی ورزشی در شبکه های اجتماعی بود که 384 نفر از آنان به روش نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسش نامه محقق ساخته استفاده شد. روایی پرسش نامه توسط 11 تن از متخصصان تأیید شد و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ بیشتر از 7/0 به دست آمد. در تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. براساس نتایج مشخص شد که مدل های مرتبه اول و مرتبه دوم عوامل مؤثر بر توسعه کسب وکارهای تفریحی ورزشی در شبکه های اجتماعی تأیید شدند و هر دو مدل از برازش مطلوب برخوردار بودند. همچنین به ترتیب مؤلفه های کانال ارتباطی با مخاطبین و مشتریان، فرهنگ سازی و سبک زندگی، مالی و اقتصادی و کارآفرینی دارای بیشترین تأثیر بر توسعه کسب وکارهای تفریحی ورزشی در شبکه های اجتماعی بودند. نتایج پژوهش حاضر بر لزوم توجه به عامل نیازسنجی مشتریان ورزشی، توسعه کانال ارتباطی، توجه به عامل کیفیت، خدمات و رضایت مشتریان، برند بودن، تبلیغات و بازاریابی، فرهنگ سازی و طراحی فضای اینستاگرام یا وب سایت جذاب و خلاقانه و خلق ایده های جدید و به روز تأکید دارد.
طولانی شدن اجرای پروژه های ورزشی می تواند سبب بروز آثار منفی متعددی بر توسعه ورزش و به تبع آن توسعه کشور شود؛ ازاین رو تحقیق حاضر با هدف پیش بینی میزان تأخیر در پروژه های عمرانی ورزشی با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی انجام شد. روش تحقیق، آمیخته کیفی-کمی و از نوع تحقیقات کاربردی بود. جامعه آماری تحقیق در بخش کیفی، خبرگان حوزه پروژه های عمرانی ورزشی بودند که با روش نمونه گیری هدفمند و تکنیک گلوله برفی به تعداد 13 نفر از این خبرگان مراجعه شد و با انجام مصاحبه نیمه ساختارمند به شناسایی عوامل مؤثر بر تأخیر در پروژه های عمرانی ورزشی پرداخته شد. جامعه دوم تحقیق در بخش کمّی به منظور پیش بینی میزان تأخیر در پروژه های عمرانی ورزشی انجام شد که شامل عوامل مدیریتی ساخت پروژه عمرانی مانند پیمانکار، مهندسی اجرایی، مدیران اجرایی و معاونین عمرانی ادارات کل استان ها بود و تعداد 750 نفر از آن ها در قالب 25 نفر برای هر پروژه و درمجموع 30 پروژه به روش دردسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای دستیابی به مدل پیش بینی تأخیر از شبکه های عصبی مصنوعی و برای اعتبار سنجی کار از الگوریتم لوو استفاده شد. براساس نتایج، مدل ارائه شده توانست با دقت 34/88 میزان تأخیر در پروژه های عمرانی را شناسایی کند؛ بنابراین با توجه به این مدل می توان میزان تأخیر را در پروژه های عمرانی پیش بینی کرد و اقدام لازم در راستای کاهش آن انجام داد.
هدف تحقیق حاضر طراحی مدل پرورش مدیران ارشد ورزشی مبتنی بر شایستگی حرفه ای در ساختار سازمانی آموزش و پرورش ایران با رویکرد ساختاری تفسیری بود. تحقیق حاضر به لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ نوع ماهیت، داده ها جزو تحقیقات کیفی بود. مشارکت کنندگان در پژوهش شامل مدیریت ورزشی آشنا به موضوع پژوهش، مدیران آموزش و پرورش کلان شهرها و استان ها، مدیران سابق ورزشی یا حال وزارت آموزش و پرورش و فدراسیون ورزش دانش آموزی بودند که درمجموع 21 مصاحبه انجام شد و 9 نفر به پرسش نامه ماتریسی پاسخ دادند. طبق یافته ها، 93 کد باز به دست آمده در 15 مفهوم فرعی و سه مقوله اصلی توانایی های اولیه، توانایی های ثانویه و توانایی های خاص جای می گیرند. نتایج مدل سازی ساختاری تفسیری نشان داد، مفاهیم در هفت سطح قرار داشت. در سطح اول و پایین ترین سطح بوم شناسی ورزشی و مسئولیت اجتماعی، در سطح دوم شبکه سازی و قابلیت عملیاتی کردن در ورزش، در سطح سوم قابلیت های شخصی و توانایی های ذهنی، در سطح چهارم آگاهی های سیاسی، در سطح پنجم سه عامل توانایی های گزینشی، مهارت های ارتباطی و توانایی تصمیم گیری، در سطح ششم تفکر توسعه ای و دید استراتژیک و در سطح آخر و مهم ترین سطح سه عامل قابلیت های علمی و تخصصی، توانایی های مدیریتی و توانایی مرجعیت و اخلاق حرفه ای قرار داشت. در نتیجه گیری کلی باید بیان کرد، گزینش مدیران به نحو صحیح و متناسب با الگوی شایستگی های حرفه ای صورت پذیرد تا منافع و اهداف سازمان به نحو شایسته تأمین شود.
هدف این پژوهش، طراحی و آزمون مدل مهاجرت ورزشی در ایران بود. روش تحقیق از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل افراد صاحب نظر در زمینه مهاجرت ورزشی (علمی، اجرایی مدیران، مربیان) بود. نمونه آماری به تعداد قابل کفایت برای مدل سازی در نرم افزار SmartPLS برآورد و با روش قضاوتی نمونه گیری انتخاب شد (178 نفر). ابزار پژوهش پرسشنامه مستخرج از مرحله کیفی نظام مند بود. برای روایی ابزار از نظر متخصصان (روایی محتوایی) و شاخص های برازش مدل (پایایی و روایی سازه) استفاده شد. نتایج مدل سازی نشان داد که دافعه های کشور مبدأ (با ضریب 22/0،) جاذبه های کشور مقصد (39/0)، شبکه رسانه ای محیطی (65/0) و تجارب پیشین مهاجرت (35/0) اثر معنا داری بر زمینه فردی مهاجرت دارند. زمینه فردی مهاجرت (60/0)، چارچوب سازمانی موجود (55/0) و خدمات مهاجرتی محیطی (35/0) اثر معنا داری بر گرایش به مهاجرت ورزشی دارند. گرایش به مهاجرت ورزشی بر پیامدهای مهاجرت ورزشی برای کشورها (65/0) و بر پیامدها برای مهاجران (90/0) اثر معناداری دارد. براساس نتایج می توان گفت که مهاجرت ورزشی برآیند عوامل اثرگذار سوق دهنده و بازدارنده است که براساس زمینه محیطی، گرایش فردی به مهاجرت را شکل می دهند که می تواند نتایج مختلف مثبت و منفی برای کشورهای مبدأ و مقصد داشته باشد.
پژوهش حاضر با رویکرد آینده پژوهی، به شناسایی مهم ترین عوامل مؤثر بر وضعیت آینده سرمایه گذاری در صنعت ورزش با تعیین اثر رشد اقتصادی و بررسی میزان و چگونگی تأثیر گذاری عوامل مؤثر بر یکدیگر پرداخت. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر ماهیت، تحلیلی و اکتشافی بود که با به کارگیری ترکیبی از مدل های کمی و کیفی انجام گرفت. با توجه به ماهیت این پژوهش، از روش تحلیل ساختاری میک مک و دلفی بهره گرفته شد. در این راستا، از 20 نفر از نخبگان و متخصصان حوزه ورزش و اقتصاد به عنوان جامعه آماری بهره گرفته شد. یافته های پژوهش نشان داد که پنج عامل «تجاری سازی، کاهش هزینه مراقبت سلامتی، ارتقای ورزش همگانی، ثبات مدیریتی و ارتقای سطح مهارت» ازجمله عوامل کلیدی تأثیر گذار بر سرمایه گذاری در صنعت ورزش با تعیین اثر رشد اقتصادی هستند. به طورکلی، برای تجاری سازی و سرمایه گذاری صنعت ورزش و کاهش هزینه های بهداشتی سلامتی باید از طریق ظرفیت مدیریتی و ثبات آن، خصوصی سازی، توسعه بعد آموزشی و ارتقای مهارت به نظام صنعت ورزش کمک کرد.
