درخت حوزه‌های تخصصی

در این پژوهش، رابطه هوش هیجانی با موفقیت ورزشی بررسی شد. هدف اصلی پژوهش حاضر، تبیین موفقیت ورزشی در ورزشهای گروهی و فردی بر حسب هوش هیجانی در یک نمونه دانشجویی بود. شصت و هفت ورزشکار ( 44 پسر و 23 دختر) از دانشجویان رشته های گوناگون ورزشی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران در این پژوهش شرکت کردند. از آزمودنیها خواسته شد که مقیاس هوش هیجانی را تکمیل کنند. مربیان ورزشکاران، موفقیت ورزشی آزمودنیها را با اجرای مقیاس موفقیت ورزشی ارزیابی کردند. برای تحلیل داده ها پژوهش، از شاخص ها و روشهای آماری شامل فروانی، درصد، میانگین، انحراف معیار، آزمون t، ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دادند که هوش هیجانی با موفقیت ورزشی در ورزشهای گروهی و فردی همبستگی مثبت دارد. اما این متغییر فقط در ورزشهای گروهی می تواند موفقیت ورزشی را پیش بینی کند. هوش هیجانی از طریق خصیصه های ادراک هیجانی، آسان سازی هیجانی، شناخت هیجانی و مدیریت هیجانها و با سازوکارهای پیش بینی، پیشگیری، افزایش قدرت کنترل و تقویت راهبردهای مقابله کارآمد به فرد کمک می کند که عملکرد ورزشی خود را بهبود بخشد و باعث افزایش احتمال موفقیت ورزشی شود.

هدف این تحقیق بررسی اعتبار و وسعت کاربرد مدل اقتضایی قیدلر در اثر بخشی رهبری است این تحقیق مدل را به واحدهای آموزشی تربیت بدنی در دانشگاه های آموزش عالی کشور توسط مطالعه مدیران واحدهای آموزشی مربوط تعمیم می دهد اطلاعات از 25 نفر از مدیران و 145 نفر از اعضای هیات علمی دانشکده ها و گروه های تربیت بدنی که در زمان انجام پژوهش به ترتیب 100 و 81 در صد تراکم جوامع تحت بررسی را بخود اختصاص داده بودن جمع آوری شد سبک رهبری مدیران توسط مقیاس میزان واحد LPC مساعد بودن موقعیت بر اساس روابط رهبر عضو و اثر بخشی رهبری توسط مقیاس اثر بخشی آموزشی تعیین شد بر اساس تئوری اقتضایی قیدلر فرضیه اول تحقیق بیان می کند که مدیران وظیفه گرا در موقعیت های کاملا مساعد از بهترین عملکرد برخوردارند فرضیه دوم اظهار می دارد مدیران رابطه گرا در موقعیت هایی که از لحاظ مساعد بدون در حد وسط قراردارند از عملکرد بهتری برخوردارند وفرضیه سوم بیان می کند که مدیران وظیفه گرا در موقعیت های کاملا نامساعد از بهترین عملکرد برخوردارند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه اثر بازی های انفرادی و گروهی بر توجه و حافظه کوتاه مدت کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود. بدین منظور، 36 دانش آموز کم توان ذهنی از میان دانش آموزان مدرسه استثنایی ""اندیشه"" استان قزوین (با دامنه سنی تقویمی هشت تا 15 سال؛ سن عقلی هفت تا 10 سال؛ ضریب هوشی 50 تا70) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پس از همتاسازی به سه گروه کنترل، بازی های انفرادی و بازی های گروهی تقسیم گردیدند. طرح این پژوهش نیمه تجربی بوده و به صورت پیش آزمون پس آزمون اجرا شده است. داده ها با استفاده از خرده آزمون ارقام و کسلر کودکان (حافظه کوتاه مدت) جمع آوری شده و با استفاده از تحلیل کوواریانس با سطح معناداری (P

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر بازخورد خودکنترلی بر زمان بندی نسبی و مطلق طی تمرین مشاهده ای و بدنی بود. آزمودنی ها (90 نفر) به طور تصادفی به گروه های تمرین بدنی و مشاهده ای (خودکنترلی، جفت شده و آزمونگر) تقسیم شدند و به انجام یک تکلیف زمان بندی متوالی پرداختند. تکلیف فشردن کلیدهای 2، 4، 6 و 8 با حفظ زمان بندی نسبی و مطلق مشخص بود. گروه خودکنترلی در زمان نیاز طلب بازخورد می کردند. درصورتی که دو گروه دیگر بر زمان دریافت بازخورد، کنترلی نداشتند. در مرحله اکتساب 72 و یادداری و انتقال 12 کوشش انجام گرفت. داده ها با استفاده از روش تکرار سنجش و واریانس عاملی مرکب تحلیل شد. نتایج نشان داد در مرحله اکتساب، گروه خودکنترل و آزمونگر خطای زمان بندی نسبی کمتری در مقایسه با گروه جفت شده داشتند. در مراحل یادداری و انتقال، گروه خودکنترلی خطای زمان بندی نسبی کمتری در مقایسه با گروه های جفت شده و آزمونگر داشتند. همچنین گروه جفت شده خطای زمان بندی مطلق کمتری در مقایسه با گروه خودکنترلی نشان دادند.

پژوهش حاضر با هدف روشن ساختن نقش میانجی گر فوق برنامه ورزشی در بررسی مقایسه استرس تحصیلی و بهزیستی ذهنی دانش­آموزان دختر مقطع راهنمایی انجام شده است. پژوهش از نوع علی - مقایسه ای است و جامعه آماری آن را دانش آموزان دختر 12- 15 ساله مقطع راهنمایی بیرجند تشکیل می دادند. 120 دانش­آموز به­صورت تصادفی به­عنوان گروه نمونه انتخاب و در دو گروه 60 نفری تقسیم شدند. برای جمع­آوری اطلاعات از پرسشنامه های استرس تحصیلی (دو بخش عوامل استرس زا و واکنش به این عوامل) گادزلا (1998) و شادکامی آکسفورد (آرگیل، 2001) (هیجان مثبت، نبود هیجان منفی و رضایت از زندگی) را تکمیل کردند. برای بررسی فرضیه­ها از آزمون آنوا و رگرسیون چند متغیری و رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد بین استرس تحصیلی و بهزیستی ذهنی دانش آموزان شرکت کننده در فوق برنامه ورزشی، در مقایسه با دانش آموزانی که در فوق برنامه ورزشی شرکت نکرده اند، تفاوت معنی داری وجود دار (001/0= p ). همچنین، نتایج نشان داد استرس تحصیلی با میزان مشارکت دانش آموزان در فوق برنامه ورزشی رابطه منفی دارد ( r= -.167 )، از سوی دیگر، بهزیستی ذهنی با میزان مشارکت دانش آموزان در فوق برنامه رابطه مثبت دارد (012/0= p و r=.211 ). نتایج آزمون رگرسیون گام به گام همچنین نشان داد بین خرده مقیاس های استرس تحصیلی و بهزیستی ذهنی رابطه وجود دارد که این رابطه برای سه خرده­مقیاس رفتاری، شناختی و ناکامی معنی دار است و برای خرده مقیاس های دیگر معنی دار نیست. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت فعالیت های فوق برنامه ورزشی تأثیر مثبتی در بهزیستی ذهنی و استرس تحصیلی دانش­آموزان مقطع راهنمایی دارد.

هدف این پژوهش، بررسی تأثیر مشاهدة مدل انیمیشنی، تصاویر ثابت و مدل ترکیبی بر یادگیری حرکتی مهارت بالانس دو پایه است. 45 آزمودنی با میانگین سنی7 /1±03 /8 به طور تصادفی در سه گروه تجربی مشاهدة مدل انیمیشنی، تصاویر ثابت و مدل ترکیبی قرار گرفتند. آزمودنی ها مهارت بالانس دو پایه را به مدت سه هفته (هر هفته سه جلسه) تمرین کردند. پیش آزمون، آزمون اکتساب و آزمون یادداری از سه گروه به عمل آمد. امتیازات آزمودنی ها از طریق محاسبة میانگین امتیازات سه داور براساس هنجار تعیین شدة فدراسیون ژیمناستیک صورت گرفت. نتایج تحلیل واریانس دو طرفه در اندازه های تکراری نشان داد مشاهدة مدل انیمیشنی، تصاویر ثابت و ترکیبی بر یادگیری حرکتی مهارت بالانس دو پایه تاثیر معنی داری دارد (001 /0 pv =). همچنین نتایج نشان داد اختلاف معنی داری بین گروه های مدل انیمیشن و مدل ترکیبی وجود ندارد (156 /0 pv =). در نهایت هر دو گروه مدل انیمیشن و مدل ترکیبی، عملکرد بهتری نسبت به گروه تصاویر ثابت داشتند (001 /0 pv =). در کل نتایج نشان میدهد مشاهدة انیمیشن روش الگودهی مناسب برای یادگیری مهارت بالانس دوپایه در سنین کودکی است. همچنین پیشنهاد می شود، از تصاویر ثابت به عنوان مکمل همراه با انیمیشن استفاده شود.

به منظور رشد توانایی های ادراکی - حرکتی کودکان، تجارب اولیه از اهمیت ویژای برخوردار است. گرچه توانایی های ادراکی - حرکتی با نسبت ها متفاوتی زاییده وراثت و محیط است و لیکن یکی از عوامل محیطی بسیار مهم در رشد این توانایی ها، چگونگی طی شدن سال های اولیه و حساس زندگی کودک می باشد. بنابراین پرورش حرکت در دوران اولیه و پیش از دبستان به وسیله آموزش های منظم، پیوسته و کیفی و از همه مهمتر تمرین های تحت نظارت می تواند در دستیابی کودکان به سلامت جسمی و حرکتی در دوره دبستان و بالاتر، بسیار با اهمیت تلقی می گردد. لذا محقق اثر برنامه فعالیت بدنی بر عملکرد ادارکی - حرکتی کودکان چهار تا شش سال را مورد بررسی قرار داده است تا ضرورت پرداختن به فعالیت های منظم در این سنین را تعیین کند. به علاوه در جستجوی پاسخ به سوال های زیر باشد. آیا برنامه فعالیت بدنی منتخب عملکرد ادراکی – حرکتی کودکان چهار تا شش ساله را افزایش می دهد؟ آیا برنامه یکسان اثرات برابری روی عملکرد ادراکی - حرکتی دختران و پسران چهار تا شش ساله دارد؟ نمونه های این تحقیق 40 دختر و پسر 4 تا 6 سال (20 دختر و 20 پسر) بودند که بعد از حضور در پیش آزمون به طور کاملا تصادفی به دو گروه گواه و تجربی تقسیم شدند. از نظر آماری هیچ اختلاف معنی داری بین میانگین عوامل اندازه گیری شده در پیش آزمون دو گروه وجود نداشت. برنامه فعالیت بدنی به مدت هشت هفته و هر هفته دو جلسه برای گروه تجربی اجرا شد و پس از پایان این دوره مجددا آزمون لینکلن - اوزرتسکی از هر دو گروه به عمل آمد. پس از تجزیه و تحلیل داده ها، نتایج حاصله نشان داد که برنامه فعالیت بدنی منتخب باعث افزایش عملکرد ادراکی - حرکتی کودکان چهار تا شش سال و عوامل زیرساختی آن یعنی تعادل، هماهنگی عضلانی، قدرت، دقت و سرعت حرکت انگشتان گردیده و نیز اثرات یکسانی را در این سن بر روی عملکرد ادراکی - حرکتی دختران و پسران گذاشته است.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر بازی های رایانه ای برانگیختگی نوجوانان پسر است. به این منظور 50 نوجوان پسر با میانگین سنی 48/17 در دو گروه 25 نفری قرار گرفتند. نخست قبل از بازی متغیرهای مربوط به انگیختگی شامل فشار خون، ضربان قلب، تعداد تنفس و درجه حرارت بدن اندازه گیری و سپس آزمودنی ها به مدت 30 دقیقه به بازی های مربوط به گروه خود (بازی کانتراسترایک برای گروه خشن و بازی فیفا 2005 برای گروه غیرخشن) پرداختند. متغیرهای مورد تحقیق در دقیقه 15 بازی و سپس بلافاصله پس از بازی نیز مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج نشان داد بازی رایانه ای خشن موجب افزایش معنی داری در انگیختگی فیزیولوژیک شامل فشار خون سیستولیک و دیاستولیک ضربان قلب و تعداد تنفس می شود اما بر روی درجه حرارت بدن تأثیر معنی داری ندارد. در حالی که بازی رایانه ای غیرخشن بر روی هیچ کدام از متغیرهای انگیختگی تأثیر معنی داری نداشته و سبب افزایش انگیختگی فیزیولوژیک نمی شود.

چکیده هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی 8 هفته تمرینات بینایی و ورزشی بر مهارتهای بینایی منتخب، درایو فورهند تنیس روی میز و سه گام بسکتبال افراد مبتدی بود. روش: تعداد 60 دانشجوی پسر 19 تا 26 ساله شرکت کننده در تحقیق به صورت تصادفی به 6 گروه (1-انجام تمرینات بینایی و تمرینات سه گام بسکتبال. 2- تمرینات بینایی و تمرینات درایو فورهند تنیس روی میز. 3- تمرینات سه گام بسکتبال. 4- تمرینات درایو فورهند تنیس روی میز. 5- تمرینات بینایی و 6- کنترل) تقسیم شدند. گروه های 6 گانه تحقیق با توجه به نوع تمریناتشان، تمرینات بینایی ریون و گیبور (1991)، تمرینات محقق ساخته درایو فورهند تنیس روی میز و سه گام بسکتبال را به مدت 8 هفته انجام دادند. قبل و بعد از پروتکل تمرینی، آزمون های بینایی (حرکات ساکادی، حافظه بینایی، ورژنس، سهولت تطابقی، سرعت تشخیص و بینایی پیرامونی) و ورزشی (آزمون محقق ساخته درایو فورهند تنیس روی میز و سه گام بسکتبال) از آزمودنیها به عمل آمد. نتایج: نتایج آزمونهای t زوجی، ANOVA ترکیبی نشان داد که گروه های تجربی تحقیق در برخی از مهارتهای بینایی و ورزشی پیشرفت معنی داری داشته اند. همچنین بررسی تاثیر تعاملی زمان و نوع تمرینات نشان داد که گروه ترکیبی بینایی و فورهند تنیس روی میز نسبت به سایر گروه ها پیشرفت بیشتری داشته است. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق، اثر ترکیبی تمرینات بینایی و ورزشی را بیشتر از تمرینات جداگانه بینایی و ورزشی نشان می دهد. همچنین ماهیت مهارت ورزشی و نیازهای بینایی هر مهارت ورزشی نیز مورد بحث قرار گرفت.

هدف این تحقیق مقایسه و بررسی جهت گیری ورزشی دانشجویان ورزشکار دانشگاه گیلان است بدین منظور 134 دانشجوی ورزشکار 98 مرد و 36 زن کل جامعه آماری تحقیق نمونه تحقیق را تشکیل دادند ضمن شناسایی برخی ویژگی های فردی نمونه تحقیق مانند جنسیت رشته ورزشی ( تیمی یا انفرادی ) و رشته تحصیلی تربیت بدنی یا غیر تربیت بدنی از پرسشنامه استاندارد جهت گیری ورزشی SOQ طراحی شده توسط گیل 1988 برای اندازه گیری جهت گیری ورزشی دانشجویان ورزشکار در سع بعد رقابت طلبی تمایل به پیروزی و هدف گزینی استفاده شد پس از ترجمه و اظهار نظر تخصصی هشت نفر از اعضای هیات علمی گروه تربیت بدنی و علوم اجتماعی پرسشنامه در دو مرحله مورد مطالعه آزمایشی قرار گرفت و با روش ضریب آلفای کرونباخ اعتبار آن 88/0=R برآورد شد اطلاعات تحقیق با آزمون آماری خی دو و تجزیه و تحلیل واریانس ANOVA در سطح 05/0 >P تجزیه و تحلیل شده است یافته های تحقیق نشان داد که بین ابعاد جهت گیری ورزشی دانشجویان ورزشکار اولویت و ترتیب خاصی به صورت معنی دار وجود دارد که عبارت است از هدف گزینی و میل به پیروزی و رقابت طلبی و لی تفاوت معنی داری در اولویت جهت گیری ورزشی دانشجویان با توجه به ویژگی جنسیت رشته ورزشی (تیمی یا انفرادی)و رشته تحصیلی (تربیت بدنی یا غیر تربیت بدنی ) مشاهده نشد

هدف از پژوهش حاضر تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی پرسشنامه سرسختی ذهنی ورزشی (SMTQ) بود. بدین منظور و جهت تأیید روایی سازه پرسشنامه، 197 ورزشکار مرد و زن ( 106 مرد و 91 زن) با سطوح مختلف مهارتی (مبتدی، ماهر و نخبه) در 10 رشته ورزشی تیمی و انفرادی، به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب و پرسشنامه ها را تکمیل کردند. روش اجرا بدین شکل بود که ابتدا با استفاده از روش ترجمه باز ترجمه، پرسشنامه سرسختی ذهنی ورزشی توسط سه متخصص روانشناسی ورزش و سه متخصص آموزش زبان انگلیسی به فارسی ترجمه شد. جهت تعیین روایی سازه پرسشنامه از تحلیل عاملی تأییدی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری، همسانی (ثبات) درونی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ و پایایی زمانی سؤالات (ثبات پاسخ) از ضریب همبستگی درون طبقه ای به روش آزمون آزمون مجدد با چهار هفته فاصله استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دهنده برازش مطلوب مدل پرسشنامه سرسختی ذهنی ورزشی می باشد. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که شاخص های برازندگی (RMSEA=0.06،TLI=0.92،CFI=0.94) از حد قابل قبول و مطلوبی برخوردار می باشند و در بخش دیگر همسانی درونی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ نشان داد که خرده مقیاس اطمینان 76/0، خرده مقیاس ثبات 78/0، خرده مقیاس کنترل 72/0و همسانی کل پرسشنامه 76/0 و پایایی زمانی با استفاده از ضریب همبستگی درون طبقه ای خرده مقیاس اطمینان 74/0، خرده مقیاس ثبات 82/0، خرده مقیاس کنترل 74/0و کل پرسشنامه 83/0 می باشد که بیانگر روایی و پایایی مطلوب نسخه فارسی پرسشنامه سرسختی ذهنی ورزشی می باشد. در نتیجه، از نسخه فارسی پرسشنامه سرسختی ذهنی ورزشی می توان به عنوان ابزاری روا و پایا جهت مطالعه و ارزیابی سرسختی ذهنی ورزشکاران ایرانی بهره گیری نمود.

هدف از این پژوهش، مقایسه عوامل روانی ورزشکاران آسیب دیده و غیر آسیب دیده و پیش بینی ورزشکارانی که در معرض خطر آسیب دیدگی قرار دارند، با توجه به عوامل روان شناختی است. از میان دانشجویان پسر ورزشکار در سال 1384، 169 دانشجوی شرکت کننده در مسابقات دو و میدانی با میانگین سنی 7/3 ± 7/22 سال، به صورت نمونه در دسترس انتخاب و بر اساس نتایج پرسشنامه آسیب، آزمودنی ها به دو گروه ورزشکاران آسیب دیده (75 نفر) و غیر آسیب دیده (94 نفر) تقسیم شدند. در این تحقیق از برگه مشخصات فردی، پرسشنامه اضطراب حالتی رقابتی -2 (CSAI-2) رینر و مارتنز، پرسشنامه 34 سؤالی آیزنک، مصاحبه و پرسشنامه محقق ساخته آسیب های ورزشی، قبل از انجام مسابقات دو و میدانی استفاده و در مورد گروه های نمونه اجرا شد. همچنین از روش آماری تحلیل واریانس یکطرفه برای بررسی تفاوت های بین دو گروه، و از روش تحلیل تمایزات برای پیش بینی احتمالی آسیب دیدگی ورزشکاران استفاده شد. به طور کلی نتایج این تحقیق بین ویژگی های روان شناختی دو گروه، تفاوت نشان می دهد (01/0P<). همچنین تحلیل تمایزات نشان داد ورزشکارانی که از پرسشنامه این تحقیق نمره 83 به بالا را کسب کنند، مستعد آسیب هستند و در آینده بیشتر احتمال دارد دچار آسیب دیدگی شوند. در نهایت محققان بر این باورند که با بررسی ویژگی های شخصیتی و عوامل روان شناختی می توان احتمالاً ورزشکارانی را که در معرض خطر آسیب دیدگی قرار دارند، شناسایی کرد و راهکارهای مناسب را به منظور پیشگیری از آسیب دیدگی به کار برد

هدف از تحقیق حاضر عبارت است از تعیین اثر تداخل زمینه ای در شرایط یادگیری پنهان و آشکار در مهارت ردیابی. آزمودنی های این تحقیق 36 دانشجوی پسر غیرتربیت بدنی (دامنه سنی 18-26 سال) راست دست بودند که به صورت تصادفی به چهار گروه آزمایشی تقسیم شدند. آزمودنی ها پس از آشنایی با تکلیف پیگردی چرخان، 15 کوشش را در مرحله پیش آزمون اجرا و در مرحله اکتساب به مدت 4 روز و هر روز 4 بلوک 9 کوششی به صورت مسدود و تصادفی تمرین کردند. دو گروه یادگیری آشکار فقط تکلیف پیگردی و گروه های یادگیری پنهان هم زمان با تکلیف پیگردی یک تکلیف ثانویه حروف حافظه را نیز در مرحله اکتساب انجام دادند. در آزمون یادداری فوری که 10 دقیقه پس از مرحله اکتساب انجام شد افراد 15 کوشش را اجرا کردند. داده ها با تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و تحلیل واریانس مختلط در سطح معناداری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند و نتایج اثربخشی یادگیری پنهان را به همان اندازه روش یادگیری آشکار تایید کرد. نتایج یادداری همچنین نشان داد که تمرین تصادفی برتر از تمرین مسدود است. به طور کلی، با توجه به نتایج تحقیق حاضر می توان گفت با وجود اینکه در مرحله اکتساب گروه تمرین مسدود در مقایسه با گروه تصادفی برتری نداشت، اما گروه تمرین تصادفی در مرحله یادداری به مراتب بهتر از گروه مسدود عمل کرد.

هدف از این پژوهش عبارت است از مقایسه اثر راهکارهای مختلف توجه بر ادراک و تحمل فشار در شدت های مختلف فعالیت استقامتی. بر اساس مدل تننبام (2001)، توجه به محرک های نامرتبط با تکلیف در حال اجرا در شدت های پایین تمرینی، از ادراک فشار تمرین می کاهد، ولی در شدت های بالا به علت افزایش محرک های فشار و خستگی، توجه به سمت راهکارهای مرتبط متمایل می شود و امکان مداخله در آن وجود نخواهد داشت. همچنین، افزایش ادراک فشار، در تحمل فشار (عملکرد) اثر می گذارد و باعث کاهش آن می گردد که آزمون این مدل مورد نظر محقق بوده است. 30 دانشجوی دانشگاه الزهرا با میانگین سنی 9/0±1/20 سال و حداکثر اکسیژن مصرفی در دامنه 33 تا37 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه (بر اساس آزمون بروس) که در دوی استقامت بی تجربه بودند به صورت هدف مند آزمودنی های طرح انتخاب شدند. شرکت کنندگان در چهار جلسه با چهار راهکار مختلف توجه و با سه شدت کم، متوسط، و زیاد (از طریق افزایش شیب و سرعت) به فعالیت دویدن روی نوارگردان تا حد واماندگی پرداختند. این راهکارها عبارت بودند از راهکار مرتبط (شمردن تعداد تنفس و گام)، نامرتبط غیر فعال (دیدن فیلم)، نامرتبط فعال (پاسخ به سؤالات ریاضی)، و کنترل (بدون راهکار مشخص). ادراک فشار آزمودنی ها در همه جلسات هنگام اجرای تکلیف بر اساس مقیاس بورگ و ضربان قلب آنان هر یک دقیقه، و نیز تحمل فشار آنان (رکورد دو) با کورنومتر ثبت شد. از روش آماری تحلیل واریانس تک عاملی و دوعاملی با سنجش های مکرر، و آزمون تعقیبی توکی برای تعیین محل معناداری استفاده شد. نتایج نشان داد با وجود اینکه تفاوت معناداری بین میانگین ضربان قلب آزمودنی ها در چهار جلسه آزمون وجود نداشت (یعنی، شرایط فیزیولوژیکی آزمودنی ها کنترل شده بود؛ 05/0 ≤P)، ولی تاثیر انواع راهکار توجه بر میانگین ادراک فشار معنادار بود و اثر متقابل بین راهکار توجه و شدت تمرین بر میزان ادراک فشار نیز معنادار بود (05/0≥P). راهکار نامرتبط فعال تاثیر معناداری در کاهش ادراک فشار داشت و این معناداری فقط در شدت های بالای تمرین (برخلاف مدل تننبام) دیده شد. همچنین، اثر راهکارهای مختلف توجه بر تحمل فشار معنادار نبود (05/0≤P). بنابراین، به کار بردن راهکار توجه نامرتبط فعال در شدت بالای تمرین از ادراک فشار در آن شرایط می کاهد، ولی به کار بردن راهکارهای توجه در تحمل فشار در تمرینات استقامتی نقشی ندارند.

انگیزش یکی از ویژگیهای روانی مهمی است که در برنامه های شناسایی و پرورش بازیکنان ماهر و جوان نقش قابل ملاحظه ای دارد، این در حالی است که تحقیقات محدودی درباره تعیین انگیزه های خاص رقابت در رشته فوتبال انجام شده است. بنابراین هدف از این زمینه یابی عبارت است از توصیف ویژگیهای انگیزشی بازیکنان مرد نخبه فوتبال ایران. بدین منظور 60 بازیکن از تیمهای ملی در 3 رده جوانان، امید، و بزرگسالان که به صورت هدف دار انتخاب شدند، پرسشنامه نگرش ورزشی را تکمیل نمودند. داده ها بر اساس رده سنی و پست بازیکنان گروه بندی و با استفاده از آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شد. بر اساس نتایج، این بازیکنان نخبه انگیزش دستیابی به موفقیت و اجتناب از شکست بالایی داشتند. علاوه بر این، بازیکنان تیم ملی بزرگسالان، همچنین هافبکها در مقایسه با سایر بازیکنان انگیزش رقابت بیشتری داشتند.

براساس یافته های روانشناسی و علوم تربیتی، سال های پیش از دبستان در رشد و تربیت کودکان نقش اساسی و تعیین کننده ای دارد. یکی از ابعاد رشد در این سال ها رشد حرکتی است. بررسی عملکرد حرکتی با توجه به ابعاد پیکرسنجی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. ازاین رو تحقیق حاضر، از طرفی با هدف بررسی ارتباط ویژگی های پیکرسنجی با عملکرد حرکتی، و از طرف دیگر به منظور تعیین اختلاف عملکرد حرکتی در کلیة کودکان پیش دبستانی شهر شیراز، بر روی 157 دختر و پسر 3 تا 6 ساله اجرا شد. روش تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی مقطعی بود. ابزار جمع آوری داده ها شامل فرم اطلاعات دموگرافیک، برگة ثبت ویژگی های پیکرسنجی و آزمون عملکرد حرکتی بود. از روش های آماری تحلیل واریانس یکطرفه، ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون و تی مستقل برای تحلیل استفاده گردید. نتایج در بررسی گروه های سنی، تفاوت معناداری را در پرش عمودی با 47 /25 =F و 2 = df و 000 /0 ≥P و در پرش افقی با 15 /14 = F و 2= df و 000 /0≥ P نشان داد. در پرش عمودی برتری با گروه سنی 5 ساله ها و در پرش افقی برتری با گروه سنی 4 ساله ها بود. همچنین در بررسی تأثیر جنسیت، در پرش عمودی (70 /1 = t و 155=df و 008 /0 ≥P و پرتاب توپ 98 /1 =t و 155 = df و 030 /0 P≥ برتری با پسران بود. در نهایت در بررسی ارتباط ابعاد پیکرسنجی با عملکرد حرکتی، وزن و ابعاد طولی بیشترین همبستگی را نشان دادند. نتایج این تحقیق نشان دهندة افزایش تدریجی قدرت عضلانی متناسب با افزایش سن است. به دست آمدن تفاوت جنسیتی در برخی از عامل های مورد بررسی، ضرورت مطالعات بعدی را بارز می سازد. بر اساس یافته های این پژوهش، پیشنهاد می شود که در تحقیقات آینده از نمونه ها و ابزارهای دیگری در پیکرسنجی به منظور مقایسه استفاده شود.

در این پژوهش تأثیر شیوه ارائه محرک های متوالی براکتساب، یادداری و انتقال ترتیب توالی حرکات بصری مورد آزمایش قرار گرفت. ابتدا نرم افزار تخصصی ارائه محرک های متوالی، ثبت زمان و خطای پاسخ در محیط سی پلاس پلاس طراحی شد. در این تحقیق 60 نفر آزمودنی راست دست، بدون تجربه قبلی با تکلیف به صورت تصادفی به پنج گروه آزمایشی (هر گروه 12 نفر) شامل مسدود – صریح، مسدود – ضمنی، تصادفی – صریح، تصادفی – ضمنی و گروه کنترل تقسیم شدند. ابتدا همه گروه ها در پیش آزمون شرکت کردند و سپس بجز گروه کنترل طی 5 جلسه تمرینی و در هر جلسه 3 بلوک 10 کوششی را به صورت مسدود و تصادفی انجام دادند. یک روز پس از مرحله اکتساب آزمون یادداری و انتقال انجام شد. برای تحلیل یافته های از آزمون t استیودنت، آنالیز واریانس سه عاملی با اندازه گیری مکرر و تحلیل واریانس دوعاملی استفاده شد. نتایج نشان داد آزمودنی ها طی مرحله اکتساب پیشرفت معنی داری در زمان و دقت پاسخ داشته اند (05 /0P<). اما بین گروه های تمرینی تفاوت معنی دار وجود نداشت. به علاوه گروه های یادگیری ضمنی در دو مؤلفه زمان پاسخ و دقت پاسخ پیشرفتی مشابه یادگیری صریح داشتند که بیانگر اثربخشی این یادگیری است. همچنین آزمون یادداری نشان داد تمرین تصادفی در دقت حرکتی برتر از تمرین مسدود است اما نوع روش تمرینی تأثیری بر یادداری زمان عکس العمل متوالی نداشت. در آزمون انتقال نیز همه گروه ها انتقال به تکلیف جدید را فقط برای دقت پاسخ نشان دادند. علاوه بر این یافته ها نشان داد تمرین مسدود به افزایش یکپارچگی حسی حرکتی و زمانبندی حرکت منجر شد در حالی که تمرین تصادفی به ارتباط بهتر محرک – پاسخ منجر شد. به طور کلی نتایج این تحقیق از این ایده که یادگیری ای که در زمینه ای از تداخل اتفاق می افتد می تواند یادداری و انتقال به تکلیف دیگر را نشان دهد، حمایت می کند.

هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط ممکن بین توانایی های حرکتی، شاخص های آنتروپومتریکی (لایه سنجی پوستی، دور اندام ها، درازا و نسبت بین درازا و پهنای اندام ها)، انواع تیپ بدنی و فعالیت جسمانی است.به این منظور 277 دختر و پسر دانش آموز 12 تا 15 ساله شهر تهران به شیوه تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. قد، وزن، شاخص توده بدن (BMI)، 9 مورد لایه سنجی پوستی، 13 مورد دور اندام، 8 مورد طول اندام و 8 مورد نسبت درازا و پهنا اندازه گیری شد. انواع تیپ بدنی (اندومورف، اکتومورف و مزومورف) مطابق نظر کارتر و هیث (1990) مشخص شد. فعالیت جسمانی آزمودنی ها براساس پرسشنامه تلاما و همکارانش (1996) به دست آمد. همچنین از آزمون یوروفیت (1988) که شامل آزمون های دو رفت و برگشت استقامتی 20 متر، قدرت پنجه، پرش طول در جا، بارفیکس، دراز و نشست، دو رفت و برگشت 10 در 5 متر، ضربه زدن انگشت روی یک صفحه، انعطاف پذیری به جلو در حالت نشسته و حرکت تعادلی فلامینگو، برای سنجش توانایی های حرکتی استفاده شد.ارتباط بین شاخص های آنتروپومتریکی و نتایج آزمون یوروفیت در حد متوسط بود که این مسئله بویژه در آزمون های تحمل وزن معنی دار مشاهده شد. فعالیت جسمانی آزمودنی ها به شاخص های آنتروپومتریکی آنها وابسته نبود. نتایج آزمون دو رفت و برگشت استقامتی در همه گروه های سنی در هر دو جنس ارتباط معنی داری با فعالیت جسمانی داشت.