درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از این پژوهش اندازه گیری و برسی میزان آمادگی جسمانی دانش آموزان پسر مدارس راهنمایی شهرستان آمل و تهیه نورم های آمادگی جسمانی برای آنان بر پایه آزمون 6 ماده ای ایفرد و مقایسه نتایج آزمون ها با نورم های استان مازندران و ملی بوده است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی است که به روش میدانی انجام گرفت . جامعه آماری پژوهش را 10583 دانش آموز پسر مدارس راهنمایی شهرستان آمل تشکیل می دادند . برای انتخاب نمونه ، 1058 نفر از آنها در محدوده سنی 11، 12 و 13 سال به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش را آزمون های آمادگی جسمانی جوانان ایفرد تشکیل می دادند. پس از جم، اوری نتایج آزمون ها برای مقایسه میانگین ها و معنی دار بودن رکوردهای پسران 11 تا 13 ساله آمل نسبت به نورم های استانی و ملی در آزمون های ششگانه ایفرد از نمرات Z استفاده شد و از رابطه بین نمره های Z و در صد های زیر منحنی جداول نورم ها تهیه شده است. با بررسی یافته های پژوهش ضمن تنظیم جداول نورم های پنج درصدی هر شش آزمون ، مشخص شد که با افزایش سن ، اختلاف بین میانگین رکوردها در جهت بهبود رکورد پسران بیشتر می شود. با توجه به نتایج پژوهش ، پسران آمل از نظر سرعت حرکت ، استقامت عضلات کمربند شانه ای و استقامت عمومی نسبت به میانگین استان و ملی از آمادگی کمتری برخوردارند ، در حالی که از نظر استقامت عضلات شکم نسبت به میانگین استان و ملی آمادگی مطلوب تری دارند.

هدف این تغییر مقایسه ی تاثیریک فعالیت ورزشی بیشینه ویک فعالیت ورزشی زیربیشینه برپاسخ عوامل هماتوژیکال نوجوانان ورزشکار وغیرورزشکاربوده است.بدین منظورتعداد90 نفر از دانش آموزان ورزشکار وغیر ورزشکار ‹46 نفر ورزشکارو44 نفرغیر ورزشکار›شهر تهران با دامنه ی سنی 15 تا17 سال به روش کاملاً تصادفی انتخاب وتحت آزمون ورزشی «بروس»به فعالیت پرداختند. بدین ترتیب که در فعالیت بیشینه ،تحت همان آزمون تا حد درماندگی ودرفعالیت زیربیشینه ،تحت آزمون بروس اصلاح شده به فعالیت واداشته شدند. نمونه های خونی درست پیش وبلافاصله پس از فعالیت های ورزشی گرفته شد.تجزیه وتحلیل نتایج حاکی است: 1- پاسخMCV،MCHC،HCT ورزشکاران وغیرورزشکاران به ورزش بیشینه ،تفاوت معنی داری داشته ،درحالی که درخصوص متغیرهای WBC،RDW،RBC،PLT،MPV،HGB اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد. 2- براثر فعالیت ورزشی زیربیشینه هیچ گونه اختلاف آماری معنی داردرخصوص عوامل هماتوژیکالبین دوگروه ورزشکار وغیرورزشکار مشاهده نشد.

مسابقات علمی- تخصصی معلمان تربیت بدنی، یکی از روش های آموزشی و انگیزشی ضمن خدمت است که هرساله در سه مرحله شهرستانی، استانی و کشوری برگزار میشود. این مسابقات شامل دو بخش علمی و عملی بوده، و هدف تحقیق حاضر بررسی ارزشیابی این مسابقات و تأثیر آن بر عملکرد حرفه ای معلمان تربیت بدنی بوده است. شرکتکنندگان در مرحله کشوری بیستمین دوره این مسابقات (تعداد 805 نفر) به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شدند. برای جمع آوری اطلاعات در ارتباط با بخشی از اهداف تحقیق از سه پرسشنامه استفاده شد و برای این منظور تعداد 621 نفر به عنوان نمونه تحقیق در گروه های 197 نفر، 201 نفر و 223 نفر، تعداد سه پرسشنامه را تکمیل کردند. در نمونه گیری از میان 30 استان کشور، معلمان هر 10 استان به طور تصادفی یکی از پرسشنامه ها را تکمیل کردند. پایایی پرسشنامه ها با روش آلفای کرونباخ بیشتر از 9/0 محاسبه شد. داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف یک گروهی، آزمون t، یو من ویتنی، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن در سطح معنیداری 05/0P≤ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان داده است که بین میزان شرکت در این مسابقات و عملکرد معلمان تربیت بدنی، ارتباط معنیداری وجود ندارد (099/0=r و 223/0=p). از نظر معلمان تربیت بدنی شرکت در مسابقات بر متغیر های شغلی معلمان تأثیر معنیداری دارد (68/081/3=x و 651/4=z و 001/0=p). بین میزان انگیزش شرکت در مسابقات علمی- تخصصی و شرکت در کلاس های آموزش ضمن خدمت تفاوت معنیداری وجود داشته است (182/6=t و 001/0=p) و معلمان امکانات رفاهی مناسب، توجه به وضعیت اجرایی مسابقات و مفاد آزمون ها، فراهم کردن نتایج و جوایز قابل ملاحظه و زمینه برای اثربخشی مسابقات بر عملکرد حرفه ای را از عوامل مؤثر بر میزان انگیزش شرکت خود در این مسابقات معرفی کرده اند. در ارزشیابی آزمون های عملی، پایایی آزمون ها به روش آزمون- آزمون مجدد بررسی شد و میزان آن در مردان در دامنه 59 تا 67 صدم قرار داشت (001/0=p). این میزان در زنان، در دامنه 62 تا84 صدم قرار داشته است (001/0=p). بیشتر آزمون های عملی با ضریب همبستگی10 تا 53 صدم با یکدیگر همبستگی معنیداری دارند (001/0=p).

هدف از پژوهش حاضر به­کارگیری روش تحلیل سلسله­مراتبی (AHP) در رتبه­بندی موانع رشد اخلاق حرفه­ای در رسانه­های ورزشی بود. با این هدف در اولین مرحله به­واسطة مطالعات کتابخانه­ای، جست­وجو در سایت­های علمی معتبر و در نهایت مصاحبه با کارشناسان برجستة حیطة رسانه­های ورزشی، به شناسایی موانع موجود پرداخته شد. پس از شناسایی موانع، با هدف رتبه­بندی آنها درخت سلسله­مراتبی تشکیل و براساس آن پرسشنامة AHP شامل 57 مقایسة زوجی موانع (معیارها) طراحی شد و در اختیار 35 نفر از خبرگان که جامعة آماری پژوهش را تشکیل می­دادند، قرار گرفت. پس از حصول داده­های اولیة مستخرج از پرسشنامه­ها به تشکیل ماتریس­های مقایسة زوجی برای معیارها در سطوح مختلف پرداخته شد و براساس روش مجموع سطری وزن­های نسبی هریک از موانع در زیرمعیار مربوط به خود محاسبه و براساس آنها رتبه­بندی شدند. در گام بعد، با ضرب کردن اوزان نسبی در وزن­های نسبی معیارهای مربوط در سطوح بالاتر، وزن سطحی هر یک از موانع نیز به­دست آمد. براساس نتایج، در سطح دوم موانع سازمانی با وزن سطحی 42/0، در سطح سوم موانع مرتبط با کارکنان با وزن سطحی 257/0، در سطح چهارم فقدان تحصیلات و تخصص کافی در زمینة ورزش و رسانه در بین مدیران رسانه­های ورزشی با وزن سطحی 098/0 و در نهایت در سطح پنجم، جابه­جا شدن و رنگ عوض کردن ارزش­ها با وزن سطحی 022/0، به­عنوان بااهمیت­ترین موانع شناخته شدند.

هدف از این پژوهش، تعیین ارتباط بین رفتار شهروندی سازمانی و شخصیت کارشناسان سازمان ورزش شهرداری تهران بود. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی است. نمونه آماری برابر با کل جامعه آماری (90 نفر) انتخاب شد، اما اطلاعات 83 درصد آنها مورد تحلیل قرار گرفت. جمع آوری داده ها توسط پرسشنامه جمعیت شناختی، رفتار شهروندی سازمانی (75/0 = ?) و شخصیت، مدل Big Five ، (71/0 = ?) انجام شد. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (کلوموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، اسپیرمن و دو رشته ای نقطه ای) با کمک نرم افزار SPSS 16 و EXCEL استفاده شد. بررسی های جمعیت شناختی نشان داد، از بین 75 نفر نمونه این تحقیق، 3/57 درصد مرد و 7/42 درصد زن بودند. بیشتر کارشناسان (7/54%) جوان و 24 تا 30 و 68 درصد آنها بین 1 تا 3 سال سابقه اشتغال داشتند. بین OCB و شخصیت ارتباط مثبت و معنی داری به دست آمد و از بین ابعاد پنچ گانه شخصیت، تنها دو بعد «استقبال از تجربه» و «وجدان» با OCB ارتباط مثبت و معنی داری داشتند (05/0 P<). همچنین یافته ها نشان داد، بین OCB و متغیرهای تعدیل کننده (سن، سابقه اشتغال و جنس) ارتباط معنی داری وجود ندارد (05/0 P>).

هدف از این پژوهش، بررسی رابطة کیفیت زندگی کاری و تعهد سازمانی و ابعاد آنها در بین اعضای هیأت علمی دانشکده ها و گروه های آموزشی تربیت بدنی دانشگاه های دولتی بود و 217 نفر از اعضای هیأت علمی تربیت بدنی دانشگاه های دولتی کشور به عنوان نمونه های آماری انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامة کیفیت زندگی کاری براساس الگوی والتون (1973) و پرسشنامة تعهد سازمانی مییر و آلن (1990) استفاده شد. این پژوهش از نوع توصیفی – همبستگی است و داده ها به صورت میدانی جمع آوری شدند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که میانگین کفیت زندگی کاری در دانشکده های تربیت بدنی 78 /51 درصد و در گروه های آموزشی برابر 46 /49 درصد بود. میانگین تعهد سازمانی در دانشکده های تربیت بدنی 18 /60 درصد و در گروه های آموزشی مستقل تربیت بدنی 08 /59 درصد بود. بین کیفیت زندگی کاری و تعهد سازمانی و همچنین بین مؤلفه های آنها رابطة معناداری به دست آمد. همبستگی بین کیفیت زندگی کاری و تعهد سازمانی در گروه های آموزشی مستقل تربیت بدنی بیشتر از دانشکده ها بود. براساس یافته های این تحقیق به منظور ارتقای سطح کیفیت زندگی کاری و بهره مندی از مزایای آن و همچنین باتوجه به رابطة بین کیفیت زندگی کاری و تعهد سازمانی توصیه میشود برنامه هایی در راستای بهبود کیفیت زندگی کاری و افزایش میزان تعهد سازمانی اعضای هیأت علمی در دانشکده ها و گروه های تربیت بدنی به اجرا درآید.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین اعتماد به نفس ورزشی و انگیزش در ورزشکاران تنیس روی میز بر پایه نظریه خودمختاری است. در این پژوهش توصیفی همبستگی، 120 ورزشکار تنیس روی میز استان کرمان که دارای حداقل سابقه سه سال فعالیت و کسب مقام در سطح مسابقات شهرستانی بودند، به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. در جمع آوری داده ها، از پرسش نامه های انگیزش ورزشی پلی تیر و همکاران و اعتماد به نفس ورزشی ویلی و نایت استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین اعتماد به نفس ورزشی و انواع آن (به جز مؤلفه قابلیت انعطاف) با انگیزش کل، انگیزش درونی و بیرونی رابطه مثبت و معنا داری وجود داشته است. همچنین مؤلفه های اعتماد به نفس توانستند 7/45 درصد انگیزش کل را پیش بینی کنند. مطابق با نتایج به دست آمده، باورهای ورزشکاران در قصد و نیت آنها از فعالیت تأثیر می گذارد و باعث تغییر در میزان انگیزش می گردد.

هدف از پژوهش حاضر عبارت است از بررسی رابطه بین ماموریت سازمانی (نیت و مسیر راهبردی، چشم انداز، اهداف، و مقاصد کوتاه مدت) و یکپارچگی سازمانی (هماهنگی و انسجام، توافق، ارزش های اصلی) در بین کارشناسان سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران. به همین منظور، پرسش نامه ای (دنیسون و همکاران، 2006) تهیه شد و پس از تایید روایی و پایایی (924/0α=) آن، در بین جامعه 241 نفری پژوهش، متشکل از کارشناسان سازمان مورد مطالعه، توزیع شد. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری کلموگروف اسمیرنف، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی، و تحلیل ماتریس همبستگی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد میزان ماموریت سازمانی و یکپارچگی سازمانی در کارشناسان به ترتیب برابر 46/50 درصد و 45/52 درصد بود و ارتباط معنادار و مثبتی (01/0p<، 768/0=r) بین ماموریت سازمانی و یکپارچگی سازمانی، همچنین بین تمامی متغیرهای آن ها در کارشناسان مشاهده شد. یافته های تحقیق بر افزایش سطح ماموریت سازمانی به عنوان یکی از شیوه های افزایش سطح یکپارچگی در کارشناسان سازمان تربیت بدنی تاکید دارد.

هدف این پژوهش، بررسی و مقایسه رضایت مندی مشتریان باشگاه های بدنسازی خصوصی و دولتی شهر تهران بود. در سازمان های موفق، رضایت مشتری، به عنوان یکی از معیارهای موفقیت در نظر گرفته می شود. این سازمان ها به شدت بر روی بهبود فعالیت هایی که موجب افزایش رضایت مندی مشتریان می شود، سرمایه گذاری می کنند. بنابراین ایجاد و پیاده سازی سیستم های اندازه گیری و پایش رضایت مشتری، مهم ترین امر در بهبود عملکرد از نیازهای اساسی سازمان های امروزی به شمار می رود. جامعه آماری مورد بررسی در این پژوهش، مشتریان باشگاه های بدنسازی خصوصی و دولتی مردان شهر تهران بودند که دست کم شش ماه سابقه فعالیت ورزشی داشتند. نمونه آماری 481 نفر از مشتریان بودند که به طور تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه به همراه پرسشگر بود. بررسی یافته های پژوهش نشان داد که تفاوت معنی داری در رضایت کلی مشتریان باشگاه های بدنسازی خصوصی و دولتی وجود دارد. همچنین تفاوت معنی داری در رضایت مشتریان از عوامل اجتماعی، تجهیزات، کیفیت رفتار کارکنان، برنامه های تمرینی و شهریه در باشگاه های خصوصی و دولتی وجود دارد و تفاوت معنی داری در رضایت مشتریان از عامل سلامت در باشگاه های خصوصی و دولتی مشاهده نشد.

هدف از انجام این بررسی تأثیر حضور تماشاگران بر افزایش انگیختگی و اثر آن بر ادراک عمق ورزشکاران بود. جامعة آماری این تحقیق را کلیه دانشجویان دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران تشکیل دادند که از میان این 58 نفر (23 نفر زن و 35 نفر مرد با میانگین سنی 3 /23 و انحراف استاندارد 16 /2) به صورت تصادفی انتخاب شدند. آزمودنی ها در دو محیط انگیزشی (با حضور تماشاگر و بدون حضور تماشاگر) مورد آزمون قرار گرفتند. به منظور سنجش سطح انگیختگی آزمودنی ها، از آزمون اضطراب رقابتی ورزشی (SCAT) استفاد شد. همچنین، ابزار مورد استفاده برای سنجش ادراک عمق، دستگاه آزمونگر الکتریکی ادراک عمق (مدل B122) بود.نتایج آزمون t همبسته در سطح 05 /0 اختلاف معنی داری بین نتایج آزمون ادراک عمق در دو محیط انگیزشی پایین و انگیزشی بالا نشان داد. به بیان دیگر، آزمودنی ها در محیط انگیزشی بالا (یعنی در حضور تماشاگر) دچار تخمین نادرستی در ادراک عمق شدند که این اثر در هر دو جنس مشابه. با توجه به نتایج این پژوهش، ورزشکاران مبتدی در محیط انگیزشی بالا در مقایسه با محیط انگیزشی پایین به منابع اطلاعاتی و نشانه های محیطی متفاوتی توجه می کنند که منجر به قضاوت نادرست در تخمین عمق می شود.

هدف این پژوهش تعیین ارتباط بین ابعاد توانمندسازی با تعهد سازمانی و تعهد شغلی کارکنان اداره کل تربیت بدنی استان تهران بود. جامعه آماری این تحقیق را کلیه کارکنان اداره کل تربیت بدنی استان تهران تشکیل می دادند که براساس روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد 150 نفر بعنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه توانمند سازی اسپریتزر (1995) و پرسشنامه تعهد سازمانی مودای، استیرز وپورتر( 1979 ) وپرسشنامه تعهد شغلی برگرفته شده از(بلاو 1985 و لندی وگیون 1970 ) استفاده گردید. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون همبستگی و رگرسیون چند گانه به روش گام به گام انجام گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که بین توانمندسازی کارکنان و تعهد سازمانی و تعهد شغلی آنها رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد، همچنین بین تعهد سازمانی و تعهد شغلی کارکنان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. نتایج حاصل از رگرسیون چند گانه نشان داد که از میان ابعاد پنج گانه توانمندسازی کارکنان، مولفه های «معنی داری» و«موثر بودن» در پیش بینی تعهد سازمانی و تعهد شغلی کارکنان معنی دار می باشد. نتایج این پژوهش مبین این است که برای افزایش تعهد سازمانی و تعهد شغلی کارکنان، مدیران باید از تکنیک های توانمند سازی استفاده کنند.

این تحقیق جهت بررسی تاثیر سطح مهارت الگو )دو نوع متفاوت الگودهی( بر عملکرد و یادگیری سرویس ساده والیبال دانشجویان مبتدی طراحی شد. آزمودنی های این تحقیق را 40 نفر از دانشجویان شهید بهشتی تشکیل دادند که درس تربیت بدنی (1) را در نیمسال دوم سال 83-1382 انتخاب کرده بودند. آزمودنی ها از میان جامعه 300 نفری به صورت تصادفی ساده انتخاب و همچنین به صورت تصادفی در دو گروه 20 نفری مشاهده الگوی ماهر و در حال یادگیری گماشته شدند. هر دو گروه 60 کوشش تمرینی را طی سه روز پیاپی انجام دادند. در این تحقیق توصیف های کلامی هم زمان با نمایش ویدیویی به آزمودنی ها ارایه و سپس نتیجه و الگو )فرایند( اجرای سرویس ساده والیبال اندازه گیری شد. به منظور تجزه و تحلیل داده ها و مقایسه گروه های دو گانه از طریق تحلیل واریانس عاملی مرکب و آزمون- تی در گروه های مستقل و وابسته در سطح a=0.05 استفاده شد. نتایج این تحقیق، پیشرفت معنی داری را در امتیازات مربوط به نتیجه و فرایند اجرا در مراحل مختلف آزمون نشان داد. در متغیر اجرا، تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده الگوی ماهر و در حال یادگیری وجود نداشت. در حالی که، در انتهای مرحله اکتساب و یادداری، آزمودنی های گروه الگودهی ماهر، الگوی حرکت را بهتر از آزمودنی های گروه مشاهده الگوی در حال یادگیری به نمایش گذاشتند.

فعالیت های ورزشی برای عموم (به ویژه بانوان) لازم، مفید و ارزشمند است. همچنین رسانه ها از جایگاه ویژه ای در توسعه فرهنگ ورزش در جامعه برخوردار هستند. هدف از انجام این تحقیق مقایسه دیدگاه مسوولان ورزش با مسوولان رسانه های جمعی در خصوص پوشش رسانه ای ورزش بانوان است. جامعه آماری شامل مسوولان ورزش بانوان به تعداد 61 نفر و مسوولان رسانه های جمعی شامل 61 مسوول خبرگزاری، روزنامه ورزشی، شبکه های رادیویی و تلویزیونی است. در تحقیق حاضر از روش کل شمار استفاده شد و جمعیت آماری برابر با جمعیت کل جامعه است. در بخش کمی، از پرسشنامه محقق ساخته برای جمع آوری داده ها استفاده شد. پرسشنامه شامل چهار مولفه قهرمانی، همگانی، حرفه ای و تربیتی و در مجموع شامل 24 سوال است. روایی صوری و محتوایی به این صورت تایید شد که 20 نفر از گروه مسوولان رسانه و 20 نفر از مسوولان ورزش پرسشنامه را مشاهده و هر سوال را به تفکیک تایید کردند. روایی سازه نیز از طریق تحلیل عامل اکتشافی و تحلیل عامل تاییدی مورد تایید قرار گرفت. در بخش کیفی، راهکارهای افزایش پوشش رسانه ای ورزش بانوان از دیدگاه پاسخ دهندگان شناسایی و اولویت بندی شد. نتایج نشان داد از نظر هر دو گروه سهم ورزش بانوان در پوشش اخبار تربیتی و حرفه ای در رسانه هاکم است اما مسوولان رسانه و ورزش در خصوص پوشش اخبار ورزش قهرمانی و همگانی در رسانه ها تفاوت دیدگاه دارند. مسوولان ورزش نسبت به مسوولان رسانه پوشش اخبار در این دو بخش را کمتر می دانند.

هدف اصلی این پژوهش بررسی تأثیر مصرف بی کربنات سدیم بر سطوح لاکتات خون و توان بی هوازی بازیکنان فوتسال بود. 24 بازیکن فوتسال با میانگین سنی 59 /1 ± 88 /15 سال، وزن 76 /12 ± 04 /62 کیلوگرم، قد 23 /8 ± 21 /173 سانتی متر، شاخص تودة بدنی 33 /3 ± 51 /20 کیلوگرم / متر مربع به صورت هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. پروتکل آزمون شامل 5 دقیقه گرم کردن قبل از آزمون اول وینگیت، 30 ثانیه رکاب زدن روی چرخ کارسنج مونارک، پس از آن مصرف 3 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بی کربنات یا دارونما به مدت 70 تا 120 دقیقه بود. سپس اجرای آزمون دوم وینگیت برای اندازه گیری متغیرهای تحقیق در پس آزمون بود. برای تعیین مقادیر لاکتات خون بعد از هر آزمون وینگیت به وسیلة لاکتومتر بلافاصله سطوح لاکتات اندازه گیری شد. برای تحلیل داده ها از روش مقایسة اختلاف ها و آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که مصرف بی کربنات سدیم موجب افزایش معنادار در توان بی هوازی بازیکنان فوتسال گردید (008 /0 = P) ، اما تغییرات در سطوح لاکتات خون (162 /0 = P) و شاخص خستگی معنادار نبود (560 /0 = P) . باتوجه به نتایج پژوهش می توان گفت که مصرف مکمل بی کربنات سدیم بر افزایش توان بی هوازی بازیکنان فوتسال تأثیر داشته، اما در کاهش میزان خستگی ناشی از تجمع لاکتات زیاد مؤثر نبوده است

اخیراً متخصصان علوم حرکتی برای تعیین کمیت حس عمقی استفاده از نتایج اندازه گیری های فرعی، شامل سنجش پایداری پاسچر و نوسانات پاسچر را پیشنهاد کرده اند. با توجه به اینکه ساختار پا عامل مؤثری بر عملکرد حرکتی انسان است، هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ناهنجاری های اسکلتی عضلانی کف پای صاف، گود و انگشت شست کج بر نوسانات پاسچر در وضعیت ایستاده است. 48 دانشجوی دختر با میانگین سن 64/2±11/24 سال، قد 92/5±53/158 سانتی متر و وزن 94/7±79/55 کیلوگرم در این پژوهش شرکت کردند. ناحیه و سرعت نوسانات پاسچر با دستگاه FDM-S Foot Pressing force اندازه گیری شد. برای تجزیه وتحلیل آماری از ANOVA یکطرفه در سطح 5 درصد استفاده شد. نتایج آماری نشان داد که بین پای گود و نرمال، انگشت شست کج و سالم و همچنین بین پای گود و انگشت شست کج با گروه دارای کف پای صاف اختلافات معنا داری وجود دارد (05/0>P). یافته ها نشان داد بین پای صاف و نرمال اختلافات معنا داری وجود ندارد (05/0<P). نتایج این مطالعه نشان داد ساختارهای مختلف کف پایی روی فاکتورهای نوسانات پاسچر تأثیر دارد؛ بنابراین طبقه بندی نوع پا و میزان دفورمیتی در هردو زمینه تحقیقی و کلینیکالی اهمیت بسیاری دارد و باید مورد توجه محققان قرار گیرد، همچنین مربیان ورزشی و درمانگران باید این یافته ها را به منظور طراحی و کاربرد برنامه های ورزشی و توانبخشی مورد نظر قرار دهند.

هدف از پژوهش حاضر مطالعه ارتباط بین آزمونهای تخصصی جسمانی و مهارتی رشته بسکتبال در بازیکنان تیم ملی جوانان و بزرگسالان ایران بود. 50 نفر از اعضای دعوت شده به تیم ملی جوانان (سن 37/0 ± 8/16 سال، قد 73/9 ± 7/193 سانتی متر و وزن 02/11 ± 0/85 کیلوگرم) و بزرگسالان (سن 65/4 ± 5/24 سال، قد 29/9 ± 4/194 سانتی متر و وزن 93/13 ± 7/92 کیلوگرم) در سال 1386 در این پژوهش شرکت کردند. آزمون های سیمو، لمس خطوط، شنای روی کف دست، پرس سینه، جابجایی دست، دو 20 یارد رفت و برگشت، دو سرعت 30 یارد و دو 300 یارد به منظور ارزیابی آمادگی جسمانی، و از آزمون های تخصصی سه گام چپ و راست، پاس سینه با دو دست و دریبل ایفرد جهت ارزیابی قابلیت های مهارتی رشته بسکتبال استفاده شد. از آمار توصیفی برای توصیف نیمرخ بازیکنان و آزمون t مستقل برای تعیین تفاوت بین گروهی استفاده شد (05/0p< ). آزمون کولموگروف- اسمیرنوف جهت مطالعه توزیع طبیعی داده ها؛ ضریب گشتاوری پیرسون برای تعیین همبستگی بین آزمونهای مهارتی و جسمانی در هر دو رده سنی و آزمون ICCجهت تعیین ضریب پایایی آزمونهای مهارتی استفاده شد (05/0p< ).در آزمون های مهارتی، در هر دو رده سنی، اعضا تیم ملی دارای ضریب پایایی بالایی بودند و در مقدار نسبی پرس سینه، جابجایی دست، دریبل ایفرد و سه گام چپ و راست بین تیم جوانان و بزرگسالان اختلاف معنی دار مشاهده شد. همچنین، بین آزمون مهارتی دریبل ایفرد و آزمون جسمانی دو سرعت 30 یارد،سه گام چپ و راست و لمس خطوط، پاس سینه و مقدار نسبی پرس سینه در گروه جوانان همبستگی معنی داری مشاهده شد و در تیم بزرگسالان هیچ ارتباط معنی داری مشاهده نگردید. یافته ها نشان داد که بازیکنان بسکتبال نخبه جوان ضعف مهارتی خود را با استفاده از قابلیت های جسمانی جبران می کنند و این در حالی است که به نظر می رسد، بازیکنان بزرگسال این مهارت ها را بیشتر با تکیه بر تجربه بالای خویش انجام می دهند. بنابراین به نظر می رسد آزمون های مهارتی بویژه در بازیکنان جوان از اعتبار بالایی برای تعیین سطح مهارت این بازیکنان برخوردار نمی باشد.

یکی از روشهای مناسب برای اندازه گیری شاخص های آنتروپومتریک استفاده از روش سریع و غیر تهاجمی آنالیز امپدانس الکتریکی (BIA) است که با دقت بیشتر و هزینه نسبتا کمتری قادر است اطلاعات جامعی از ترکیبات بافتی بدن را در حداقل زمان ارائه نماید. هدف این پژوهش اندازه گیری شاخص های آنتروپومتریک و ارزیابی ترکیب بدنی کارکنان دانشگاه شهید مدنی آذربایجان بوسیله روش BIAو مقایسه آن با نورم های مرجع مربوط به سازمانهای معتبر بین المللی مثل سازمان جهانی بهداشت (WHO) و موسسه ملی قلب، ریه و خون (NHLBI) است. برای این منظور270 نفر (شامل 209 مرد و 61 زن با دامنه سنی 59-23) برای مشارکت در این تحقیق داوطلب شدند. برخی شاخص های ترکیب بدنی آنها ازجمله شاخص توده بدنی (BMI)، درصد چربی بدن (BF%)، نسبت دور کمر به دور لگن (WHR)، توده چربی بدن (MBF)، توده بدون چربی (LBM) و شاخص های دیگر بوسیله روش آنالیز امپدانس الکتریکی تعیین شد. نتایج نشان داد در مردان و زنان به ترتیب میانگین درصد چربی بدن 12/5±38/24 و 11/5±03/33 درصد، شاخص توده بدنی 53/3±36/26 و 69/4±41/26 کیلوگرم برمترمربع ، نسبت دور کمر به دور لگن 06/0±90/0 و 05/0±83/0، توده چربی بدن 35/6±48/19و1/7±88/21 کیلوگرم، توده بدون چربی93/6±12/58 و 51/5±99/42 کیلوگرم بود. ارزیابی متغیرها ثابت کرد حدود 65 درصد مردان و 67 درصد زنان تحت بررسی دارای BMI فراتر از نرمال بعبارتی تیپ بدنی اضافه وزن و چاق می باشند و در شاخص درصد چربی حدود 3/61٪ زنان و 9/79٪ مردان دارای چربی بالاتر از دامنه نرمال، و در شاخص نسبت دور کمر به دور لگن _که از آن به عنوان مهم ترین شاخص خطرزای بیماریهای قلبی عروقی یاد می شود_ حدود9/33 زنان و 2/6 درصد مردان در منطقه خطر بالا قرار دارند.

استعدادیابی، فرایندی است که از طریق آن افرادی که بیشترین امید برای موفقیت آنها در آینده وجود دارد، شناسایی می شوند. هدف از تحقیق حاضر بررسی کاربرد یک رویکرد چندمتغیره در استعدادیابی بازیکنان نوجوان رشتة ورزشی فوتبال بود. جامعة تحقیق عبارت بود از کلیة فوتبالیست های 12 تا 16 سالة استان تهران. یک مجموعه آزمون با هدف اندازه گیری عوامل روانی، تکنیکی، فیزیولوژیکی و آنتروپومتریکی روی فوتبالیست های نوجوان در دو سطح نخبه (26 نفر) و زیرنخبه (35 نفر) به کار گرفته شد. آزمودنی ها در چهار گروه سنی زیر 16، 15، 14 و زیر 13 سال قرار گرفتند. برای ارزیابی مهارت های روانی از پرسشنامة اتاوا – 3 استفاده شد. همچنین مهارت های تکنیکی با آزمون های شش گانة پیشنهادی فدراسیون فوتبال انگلیس اندازه گیری شدند. آزمون های فیزیولوژیکی عبارت بودند از پرش ارتفاع، دراز و نشست، دو سرعت 10 متر، دو سرعت 40 متر و دو رفت و برگشت 280 متر، برای سنجش ویژگی های آنتروپومتریکی نیز از اندازه گیری های قد، وزن، شاخص تودة بدنی، طول ساق، طول ران، ضخامت زیر جلدی چهار ناحیة بدن و درصد چربی بدن استفاده شد. روش آماری مورد استفاده برای تحلیل یافته ها، تحلیل واریانس چندمتغیره بود. یافته ها نشان داد که از بین چهار دسته مقیاس های مورد ارزیابی، مقیاس های فیزیولوژیکی از لحاظ آماری توانایی بیشتری در تفکیک سطوح داشتند. نتایج پژوهش حاضر تفاوت معناداری بین بازیکنان نخبه و زیرنخبه در سه دسته ویژگی های فیزیولوژیکی، تکنیکی و روانی نشان داد. اما در ویژگی های آنتروپومتریکی تفاوت معناداری دیده نشد. ورزشکاران نخبه در آزمون های دراز و نشست، دو رفت و برگشت، دو سرعت 10متر و دو سرعت 40 متر (از آزمون های فیزیولوژیکی)، دویدن با توپ، چرخیدن، سرعت، دریبل و شوت زدن (از آزمون های تکنیکی)، هدف گذاری، آرمیدگی، مقابله با استرس، فعال سازی، تمرکز، بازیابی تمرکز و طرح مسابقه (از مهارت های روانی) تفاوت معناداری با بازیکنان زیرنخبه داشتند (05 /0 P<). این یافته ها نشان می دهد که در مدلهای استعدادیابی باید بیشتر بر مهارت های روانی تأکید شود. نتیجه اینکه، یک رویکرد چندمتغیره با در نظر گرفتن تفاوت های سنی می تواند به طور موفقیت آمیزی فوتبالیست های نخبه را از همنوعان زیرنخبة خود در سنین نوجوانی متمایز کند. پیشنهاد می شود در فرایند استعدادیابی در سنین زیر 13 و 14 سال، کمتر از ارزیابی های فیزیولوژیکی استفاده شده و تأکید بیشتری بر ویژگی های تکنیکی شود