درخت حوزه‌های تخصصی

دراین مطالعه شبه طولی از دو روش خطای معمول و بازخورد اصلاحی جهت بررسی ثبات غلط (فسیل شدگی) میان زبانی استفاده شد. خطاهای نوشتاری در مقالات استدلالی 76 زبان آموز ایرانی در سه سطح زبانی متفاوت با استفاده از مدل ارائه شده توسط گس و سلینکر(1994) شناسایی و طبقه بندی شدند. این خطاها برای باراول با بازخورد ضمنی و برای باردوم با بازخورد صریح تصحیح شدند تا بررسی شود که آیا این دو نوع بازخورد باعث بهبود درنوشتار می شوند، و آیا خطاهائی وجود دارند که در برابر تصحیح مقاومت کنند. نتایج نشان داد که خطاهای مربوط به ""انتخاب کلمه ، جمع، شکل کلمه و حرف تعریف the"" جزوشایع ترین خطاهای این زبان آموزان بودند، که ""انتخاب کلمه"" در صدرفهرست قرار دارد. نتایج همچنین نشان داد که اگرچه هر دو نوع بازخورد می تواند منجر به کاهش خطاها شود، ارائه بازخورد صریح ومستقیم برای فراگیران روشی موثر تر میباشد. با این حال نتایج آزمون تی نشان داد که تاثیر کوتاه مدت بازخورد نمی تواند در طول زمان پایداربماند و این تایید کننده گفته کسانی ازقبیل ترواسکات (2007) است که اثر تصحیح خطا را زیر سوال برده اند. علاوه بر این، یافته ها نشان می دهند که خطاهای مربوط به ""ضمیر، ترتیب کلمات، مجهول و مالکیت"" را احتمالآ می توان جزو خطاهائی برشمرد که فسیل شده اند، زیرا اگر چه برای تمام انواع خطاهای دیگر بازخورد ضمنی توانست مفید باشد، این چهار خطا در برابر تصحیح مقاومت نشان دادند و تنها بازخورد صریح توانست موجب کاهش معنادار آنها شود.

چرا ما شاهد ترجمه های متعدد از یک متن ادبی هستیم؟ اگر یک زبان مبداء و یک زبان مقصد وجود دارد دلیل پیدایش ترجمه های متعدد از یک متن ادبی چه می تواند باشد؟ در این مقاله به طور مختصر ملاحظه خواهیم کرد که ترجمه ادبی انتقال ساده مطالب از یک زبان به زبان دیگر نیست بلکه یک تفسیر است و مستلزم انتقال یک فرهنگ به فرهنگ دیگر است. سوالی که مطرح می شود این است که آیا متنی که مترجم به وجود می آورد بایستی با فرهنگ مقصد همخوانی داشته باشد یا با فرهنگ مبداء؟

Literature is the aesthetic manifestation of language. It is ‘as old as human language and as new as tomorrow’s sunrise.’ This paper explores the interrelationships between language and literature from 600 AD to the present day. The grammar of present-day English is closely related to that of Old English with the same tense formation and word orders. The verse unit is a single line and its organizing device is ‘alliteration’. The range of Chaucer’s English did much to establish English as a national language. The writers of the Elizabethan period reshaped the literary language by borrowing foreign words and by coining new expressions and figures of speech. Shakespeare’s language and modern English have enough in common so that historians consider that they both belong to the same stage in the history of English. Milton attempted to reinvent the English language through his Paradise Lost. The writers of the seventeenth century developed a prose style that could bear the weight of the most serious and complex ideas. Then, the writers of the eighteenth century devoted themselves to developing out a formal, polished, and “correct” style of expression. Wordsworth and Coleridge intended to purify and renew the literary language and make it closer to the everyday speech of the ordinary people. Modernism tried to articulate a representation of the world and the way of seeing it through complexities of mind using the spoken rather than the formal language.

مکتب های یادگیری با ویژگی های شخصیّتی افراد ارتباط دارند (براون، 2003؛ کلب،1984).کارآیی آموزش معلّم (بندورا،1997، 1977،1995 ؛ تیلی،2001) دراصطلاحات آموزشی نیز حائز اهمیّت می باشد. با این وجود، اثرات جنسیّت و شخصیّت بر کارآیی آموزش دبیران و نوع فعالیّت های آنها به طور مناسب مطالعه نشده است. این مطالعه در راستای بررسی اثرات شخصیّت و جنسیّت بر کارآیی آموزشی معلّمان و همچنین فعالیّت های آموزشی آن ها انجام شده است. بدین منظور، 280 معلّم زن در این مطالعه شرکت نموده اند. از پرسشنامه های تیپ شخصیّتی مایرز و بریگز، کارآیی آموزشی و فعالیّت های آموزشی استفاده شده است. داده های تحقیق بوسیله ی آمار توصیفی و دو آزمون تحلیل واریانس دو طرفه تحلیل شده اند. نتایج تحقیق نشان می دهند که ترکیب درون گرائی، حس گرائی، تفکّر و قضاوت و همچنین ترکیب برون گرائی، حس گرائی، تفکّر و قضاوت رایجترین تیپ های شخصیّتی در میان معلّمان زبان انگلیسی درایران می باشند. نتایج همچنین نشان می دهد که دبیران زن و مرد با تیپ های شخصیتی مختلف کار آیی آموزشی یکسان دارند و جنسیت و شخصیت بر فعالیت های آموزشی آنها تاثیر دارند.

This investigation set out to look into the issue of teachers’ exercise of agency in the Iranian EFL context. More specifically, as part of a larger study, it reports on the ways two Iranian Ministry of Education teachers make sense of and operate in the country’s educational setting under the demands of a centralist system of education. Priestley, Biesta, & Robinson’s (2013) framework of teacher agency formed the conceptual backbone of the present study as well as guiding the data collection/analysis of the study. Qualitative data, from semi-structured interviews as well as follow-up data collection procedures, were gleaned from the participants over the course of an academic year and were subjected to analytical interpretation in the light of the said framework. The researchers came up with findings which, in the main, gave more weight to the well-roundedness of Priestly, Biesta, & Robinson’s model of teacher agency. The results also pointed to the highly situated nature of teacher responsiveness and action, thereby undermining the still prevalent views of the essentialist and idealized character of (teacher) agency. The results of the study are liable to be of use, among others, to case-based teacher education programs.