درخت حوزه‌های تخصصی

این مطالعه به بررسی روابط بین انگیزه ها، نگرش ها و فعالیت های آموزشی خانگی والدین ایرانی به سوی دوزبانگی (فارسی وانگلیسی) می پردازد. به همین منظور،از ۶۸ والدین زبان آموز جوان، خواسته شد که به پرسشنامه ای پاسخ دهند. لازم بذکر میباشد که هدف پرسشنامه مذکوربررسی نگرش ها، انگیزش، و فعالیت های آموزشی خانگی والدین به سوی دوزبانگی می باشد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی داده ها نشان داد که والدین نگرش مثبت کلی، انگیزه یکپارچه٬ و روشهای رسمی درفعالیت های آموزشی خانگی به کار می گیرند.علاوه بر این٬ یا فته ها نشان دادند که همبستگی مثبت معناداری بین نگرش ها، انگیزش و فعالیت های آموزشی خانگی والدین وجود دارد. ولیکن٬ تحلیل رگرسیون خطی داده ها نسبت به متغیر های مربوطه نشان داد که فقط متغیر انگیزه بر پراکنش فعالیت های آموزشی خانگی تأثیر چشمگیری دارد. پیامدهای بدست آمده ازنتایج برای معلمان٬ سیاست گذاران، و توسعه دهندگان برنامه درسی بهمراه برخی پیشنهادات در این مطالعه فراهم شده است.

مدرسین زبان انگلیسی از گذشته تا کنون از مقیاس هایی جهت ارزشیابی زبان آموزان بهره گرفته اند که حاصل نظرات و تجربیات شخصی و شهودی متخصصین حوزه آموزش زبان بوده است. از آنجایی که این مقیاس ها از مبنای علمی و تجربی لازم برخوردار نیستند، نمرات و نیز تصمیماتی که در نتیجه استفاده از این مقیاس ها حاصل می شود پایایی و اعتبار لازم را ندارند. با توجه به اهمیت گونه نگارش توصیفی و نظر به این نکته که ادبیات تحقیقی موجود هیچ مقیاس نمره دهی تحلیلی مناسبی جهت ارزشیابی این نوع نگارش ارائه نکرده است، نویسندگان این مقاله از طریق انجام مطالعه ای تلفیقی شامل ۳ فاز اقدام به ایجاد مقیاسی تحلیلی جهت ارزشیابی نگارش توصیفی زبان آموزان کردند. این مطالعه در فاز اول (فاز کمی) اقدام به آنالیز فاکتورهای مربوط به تحلیل ۱۷۲ کارشناس آموزش زبان از گونه نگارش توصیفی و در فازهای دوم و سوم (فازهای کیفی) اقدام به تحلیل محتوای ۲۰ متن توصیفی نوشته شده توسط کارشناسان آموزش زبان و نیز تحلیل محتوای۳۰متن توصیفی نوشته شده توسط زبان آموزان کرد. در نتیجه دو استنباط کلی که در طی این مطالعه صورت گرفت، مقیاس نمره دهی تحلیلی برای ارزشیابی نگارش توصیفی زبان آموزان ایجاد شد. امید است بهره گیری از این مقیاس در آینده منجر به دستیابی به نمرات و همچنین اتخاذ تصمیماتی در مورد زبان آموزان گردد که از پایایی و اعتبار بیشتری نسبت به گذشته برخوردارند.

هدف از انجام این تحقیق بررسی رابطه کاربرد استراتژیهاییادگیری لغات و خودگردانی بین زبان آموزان ایرانیزبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی با توجه به جنسیت بود. بدین منظور از تعداد 82 (39 مرد و43 زن) دانشجوی سال دوم و سوم رشته آموزش زبان انگلیسی که حداقل 45 واحد درسی را دردانشگاه آزاد تبریز، ایران گذرانده بودند، خواسته شد تا با پر کردن پرسشنامه خودگردانی و پرسشنامه استراتژیهاییادگیری لغات در این مطالعه شرکت کنند. پس از کنار گذاشتن پرسشنامه های ناقص، 70 پرسشنامه قابل قبول در تحلیل آماری مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل همبستگی، رابطه مثبت و معناداری را بین کاربرد استراتژیهای یادگیری لغات زبان آموزان زبان انگلیسی بعنوان زبان خارجی و خودگردانی آنان، هم برای مردان و هم برای زنان نشان داد. این یافته ها میتواند برخی از مضامین آموزشی را برای آموزگاران در بر داشته باشد.

This mini-corpus, cross-linguistic, comparative, and norm-referenced study intends to render the most frequently and oft-used affixes in the written descriptive tasks in the performance of English language materials developers (ELMDs) and Iranian English language undergraduates (IELUs). Samples of writings of both groups were studied and analyzed through affixation principles. The frequency of nearly 63 affixes both inflectional and derivational morphemes was taken into account. The statistical analysis showed a highly significant correlation (.86) with (.75) coefficient determination (shared variance) between the performance of IELUs and ELMDs. The result of the study bears approximately a close resemblance to the findings by Bauer et al.(1982), Fry and Kress (2006), Honig, Diamond, Gutlohn, and Mahler (2000), and White, Sowell, and Yanagihara (1989). Finally, the implications of the study were taken into account.

To direct m-game to be a possible didactic option for Iranian TVT (Technical Vocational Training) trainees, in this study m-game-mediated (Mobile Game-Mediated) materials delivery was incorporated into the conventional teaching method in the blended ESP reading skill platform. So, 52 male trainees fromTechnical and Vocational College of Isfahan were selected by convenience sampling. Afterwards, 48 trainees were defined as homogeneous using Englishtag Test to learn ESP in 16 triads under two different blended learning scenarios in 18 sessions in the academic year 2014-2015. While the first group of the trainees practiced in the blended learning situation with ready-made displaying device and materials, the second-group trainees practiced the same content through the medium of their own self-made PDA (Personal Digital Assistant) and materials; in this way, their learning performance assessed continuously in and outside the classroom. To employ tree-prong approach, interest survey and focus-group interview were embraced, as well. Overall, descriptive and inferential analyses of the collected data disclosed that trainees who were involved in the process of materials development were more excited and learned more than their counterparts who practiced via prefabricated devices and materials. Consequently, self-made (vs. prefabricated) m-game-mediated blended platform was found to be more liable to teaching and learning ESP reading skill.

How language teachers talk is a key factor in organizing and facilitating learning specifically in language classrooms where the medium of instruction is also the subject matter. This study aimed to examine the extent and ways of teacher talk adaptation to students’ proficiency levels in the Iranian EFL context. Two EFL teachers who were teaching three different proficiency levels were observed and recorded. They were also interviewed to see if they would make any conscious effort to adapt to their students’ proficiency level. Furthermore, the students of the same classes were interviewed for the comprehensibility of their teachers’ talk. Data were analyzed for four major areas of adaptation including speech rate, vocabulary, syntax, and discourse. The results showed that teachers’ adaptation to students’ level does happen clearly for elementary students, but the adaptation boundary between the intermediate and advanced levels is fuzzy. The findings also indicated that in spite of what they think, teachers’ talk is not tuned to elementary students’ understanding.

To date, little research on pragmatic transfer has considered a multilingual situation where there is an interaction among three different languages spoken by one person. Of interest was whether pragmatic transfer of refusals among three languages spoken by the same person occurs from L1 and L2 to L3, L1 to L2 and then to L3 or from L1 and L1 (if there are more than one L1) to L2. This study aimed to investigate the production of refusals in three languages and to specify the impact of linguistic knowledge on pragmatic transfer of refusals. To this end, 161 participants in 5groups filled out a Discourse Completion Test (DCT). Data was coded and analyzed according to semantic formula sequences. The data obtained from Kurdish learners of English who were also fluent in Farsi (Trilinguals) were compared with those in other four groups: 1)Native English speakers; 2)Monolingual speakers in Farsi; 3) Monolingual speakers in Kurdish; and 4) Bilingual Farsi learners of English. The results revealed that pragmatic transfer exists in choice and content of semantic formulae. It was also found that the sociocultural norms of English, Farsi, and Kurdish languages differ with respects to the refusal speech act and that individuals’ social power and relative distance play a critical role in performing such a speech act. This research suggests that, in spite of the norm differences existing among these languages, transfer of refusals mostly occurs from Kurdish as L1but not from L2 (Farsi) to L3 (English).

Second or foreign language (L2) learners’ development of interlanguage pragmatic (ILP) competence to understand and properly interpret utterances under certain social and cultural circumstances plays a pivotal role in the achievement of communicative competence. The current study was designed to explore the effects of synchronous computer-mediated communication (SCMC) and asynchronous computer-mediated communication (ACMC) course modules delivered through social media networks (SMN) on the development of the Iranian L2 learners’ comprehension of implicatures. The participants of the study were 90 English-as-a-foreign-language (EFL) undergraduate students attending three intact classes. The classes were randomly assigned to one control and two experimental (SCMC and ACMC) groups. An open-ended implicature comprehension test was used to assess students’ ILP development in this pretest-posttest comparison-group study. The control group received the traditional teacher-fronted instruction, and the S/ACMC groups received instruction via synchronous and asynchronous modules of SMNs for 4 months, respectively. Students’ attitudes towards the CMC-based courses were also sought. Split-plot ANOVA results indicated that both experimental groups developed significant ILP ability to comprehend and interpret L2 implicatures after the instruction; however, by comparison, the ACMC group improved more considerably. It is concluded that, first, comprehending L2 implicatures is not impervious to computer-mediated instruction and, second, different CMC affordances may result in differential ILP developmental effects in teaching L2 pragmatics. The findings can help L2 teachers decide how to use CMC affordances and SMN modules to raise L2 learners’ pragmatic awareness

امروزه داشتن رویکرد ارتباطی-معنایی و یا به عبارت دیگر ارجحیت معنا به فرم و ساختار در زمینه زبان امری اجتناب ناپذیر در تهیه و تدوین دستور زبان های معنامحور می باشد. به نظر می رسد که تنها راه از بین بردن شکاف ناخوشایند در بین تمرین های دستور زبانی و یا به طور کلی تمارین مربوط به ساختار کلی زبان و فعالیتهای ارتباطی اتخاذ حرکتی روش مند می باشد که از معنا به سوی فرم و ساختار در حرکت است. برای رسیدن به این هدف آموزشی کوشیده ایم تا در این مقاله به معرفی دلایلِ لزوم آموزش گرامر معنا محور و همین طور روشهای آموزش آن بپردازیم. این پیشنهادات هر چند که ممکن است پایه ای نظری داشته باشند ولی در کاربرد آموزشی دستور زبان معنایی در دانشگاهای ایران مرحله ای اساسی و مهم به شمار می آیند. آشنایی مدرسین ایرانی زبان فرانسه با مفاهیم رویکرد مفهومی-کارکردی باید به شکلی کلی در نظر گرفته شود تا آنها بتوانند به نوبه ی خود این نقطه نظر آموزشی را در مورد ساختارهای زبانی بلافاصله پس از شروع کلاسهای آموزش زبان خود اتخاذ کرده و آن را به کار بندند. به عبارت دیگر، از نظر نگارندگان این مقاله آشنایی با معانی گرامری و یادگیری آنها در شروع آموزش هر زبان خارجی امری اجتناب ناپذیر است چرا که در صورت به کار نبستن رویکرد معنا محور در مورد گرامر یا همان دستور زبان در آغاز یادگیری آن زبان، زبان آموز از به کار بردن ترکیباتی که برایش نامفهوم هستند اجتناب خواهد کرد.

This study investigated the accuracy of scores assigned by self-, peer-, and teacher assessors over time. Thirty-three English majors who were taking paragraph development course at Vali-e-Asr University of Rafsanjan and two instructors who had been teaching essay writing for at least two years at university, participated in the study. After receiving instructions on paragraph development, participants were trained for a session on how to rate the paragraphs. For three sessions the students were given topics to write about and were asked to rate their own and one of their peers’ papers for mechanics, grammar and choice of words, content development, and organization. The teachers also rated the paragraphs according to the same criteria. Multifaceted Rasch measurement was employed to analyze the data. The results showed different patterns of performance for the subjects rated by different raters at the beginning of the experiment. However, rater bias showed significant decrease across time. The results of the study have useful implications for language teachers especially in portfolio assessment where self and peer assessment provide invaluable help.