محمدرضا معین فرد

این پژوهش بر حسب هدف کاربردی، براساس شیوه های گردآوری داده ها ، توصیفی از نوع پیمایشی، و بر مبنای ماهیت داده ها پژوهشی آمیخته (کیفی- کمی) بود. از مطالعات کتابخانه ای و مصاحبه با خبرگان حوزه مدیریت بازاریابی ورزشی، گردشگری ورزشی و مدیریت بازاریابی گردشگری گویه های مؤثر در آمیخته بازاریابی پایدار در صنعت گردشگری ورزشی ایران استخراج شدند؛ با توجه به گویه های شناسایی شده، مؤلفه های اصلی دسته بندی شدند و با نظر سنجی از گروه دلفی گویه های تبیین کننده هر کدام از مؤلفه های اصلی شناسایی شدند؛ سپس پرسشنامه تحقیق ساخته شد. در بخش کیفی از تکنیک های کد گذاری، تلخیص، فیلترگذاری و دلفی در جهت استخراج داده های خام و در بخش کمی از تحلیل عاملی تأییدی برای آزمون میزان انطباق و همنوایی بین سازه نظری و سازه تجربی با استفاده از نرم افزار اسمارت پی.ال.اس استفاده شد. در مجموع 104 گویه در آمیخته بازاریابی پایدار در صنعت گردشگری ورزشی ایران نقش دارد که در 10 آمیخته(محصول، قیمت، ترویج و ترفیع، توزیع و مکان، جایگاه یابی و شواهد فیزیکی، منابع انسانی و افراد، برنامه ریزی و مدیریت، اصول، وعده، شراکت) دسته بندی می شوند.

پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل جذب سرمایه گذاری در صنعت گردشگری ورزشی ایران با تاکید بر آمیخته بازاریابی و توسعه پایدار انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه خبرگان حوزه مدیریت بازاریابی ورزشی، گردشگری ورزشی و همچنین مدیریت بازاریابی گردشگری بود. پرسشنامه ها به صورت الکترونیکی توزیع گردید که در نهایت تعداد 249 پرسشنامه به صورت صحیح تکمیل شدند. ابزار تحقیق در بخش کیفی، مصاحبه و بررسی مبانی نظری و در بخش کمی پرسشنامه ساخته شده از بخش کیفی با محوریت 3 متغیر آمیخته بازاریابی در صنعت گردشگری ورزشی ایران (7 گویه)، توسعه پایدار (6 گویه) و جذب سرمایه گذار در صنعت گردشگری ورزشی (2 گویه)  بود. از آزمون تحلیل عاملی اکتشافی برای سنجش گویه ها و سوالات هر متغیر و از آزمون مدل یابی معادلات ساختاری با نرم افزار پی ال اس استفاده شد. نتایج مدل تحقیق نشان داد که مسیر آمیخته بازاریابی به توسعه پایدار با ضریب اثر (899/0) بیشترین اثر را در بین متغیرها داشت. مسیر آمیخته بازاریابی به سرمایه گذاری با ضریب اثر (484/0) در رده بعدی قرار داشت و مسیر توسعه پایدار به سرمایه گذاری با ضریب اثر (356/0) کمترین اثر را در بین سایر متغیرها داشت. در یک نتیجه گیری کلی باید ذکر کرد که برای توسعه صنعت گردشگری ورزشی ایران ابتدا باید توجهی ویژه ای به آمیخته بازاریابی داشت، زیرا در این صورت می توان به توسعه پایدار رسید و سرمایه گذران را ترغیب کرد تا منابع مالی خود را در صنعت گردشگری ورزشی وارد کنند.

هدف:  پژوهش حاضر با هدف تأثیر موقعیت عدم اطمینان برند بر ارزش ویژه برند مبتنی بر مشتری در هواداران باشگاه پرسپولیس به انجام رسید.روش شناسی: روش پژوهش شبه تجربی و شامل یک گروه کنترل و 4 گروه آزمایشی بود. جامعه آماری پژوهش 461 دانشجوی دانشکده علوم ورزشی فردوسی مشهد بودند که از این تعداد 100 هوادار تیم پرسپولیس  و به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. پرسشنامه در دو مرحله توزیع گردید. ابتدا پرسشنامه بین همه هواداران توزیع گردید و در مرحله دوم به 5 گروه 20 نفری تقسیم شدند که گروه کنترل بدون خواندن هیچ سناریویی به پرسشنامه پاسخ داد و 4 گروه آزمایشی بعد از خواندن هر یک از سناریوها به پرسشنامه پاسخ دادند.یافته ها: یافته ها نشان داد که تغییری در نمرات گروه کنترل به وجود نیامد اما در تمام گروه های آزمایش سناریوهای مثبت باعث افزایش ارزش ویژه برند باشگاه پرسپولیس و سناریوهای منفی باعث کاهش ارزش ویژه برند آن ها شد.نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که تغییری در نمرات گروه کنترل به وجود نیامد اما در تمام گروه های آزمایش سناریوهای مثبت باعث افزایش ارزش ویژه برند باشگاه پرسپولیس و سناریوهای منفی باعث کاهش ارزش ویژه برند آن ها شد. 

شوراهای اسلامی شهر و روستا و شوراهای بالادست از جمله نهادهای اساسی خاص در نظام جمهوری اسلامی ایران به شمار می آیند که بر مبنای نظام عدم تمرکز اداری تشکیل شده اند. علی رغم اهمیت ویژه ای که قوانین اساسی و عادی برای این شوراها قائل شده اند و با وجود فرصت ها و ظرفیت های قانونیِ این نهادهای نوپا در انجام وظایف و اختیارات خود، شوراهای مذکور با مشکلات و آسیب های متعددی مواجه بوده اند. در این میان، موانع حقوقی شوراها از نظر ساختار و تشکیلات، قابل بررسی جداگانه است. تعارض اصول قانون اساسی در خصوص ساختار و جایگاه شوراهای اسلامی و دیده نشدن خصایص لازم برای یک نهاد محلی در قوانین عادی، از جمله اساسی ترین موانع ساختاری پیش روی شوراهای اسلامی محسوب می شوند. لذا ارائه نظر تفسیری توسط شورای نگهبان از اصول قانون اساسی در راستای واگذاری تصمیم گیری و ادارۀ امور محلی به شوراها، استفاده از ظرفیت های حقوقی موجود شوراها و تلاش مجلس شورای اسلامی در وضع قوانین مناسب در راستای تقویت جایگاه شوراها ضروری است.

نهادهای محلی در ایران سابقۀ طولانی به واسطۀ برخورداری از قوانین و مقررات دارند. با این حال، برای نیل به هدف مطلوب، همواره با چالش ها و موانع متعدد تاریخی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و ... مواجه بوده اند. مقالۀ حاضر درصدد است موانع حقوقی فراروی شوراهای اسلامی را به لحاظ صلاحیت (وظایف و اختیارات) از منظر قوانین مختلف بررسی کند. به این منظور، با روش توصیفی- تحلیلی، موانع و چالش های صلاحیتی شوراهای اسلامی شهر و روستا از جمله تعارض اصول قانون اساسی،   عدم برخورداری شوراها از وظایف و اختیارات لازم و کافی و عدم تفکیک امور ملی و محلی در قوانین عادی بررسی شدند. در این خصوص، ارائه تفسیری متفاوت و در خور شأن و جایگاه شوراهای اسلامی توسط شورای نگهبان از قانون اساسی، استفاده از ظرفیت های فعلی و موجود شوراها و اهتمام قوۀ مقننه در وضع قوانین مناسب برای شوراها لازم به نظر می رسد.

هدف: هدف پژوهش حاضربررسی موانع و محدودیت های توسعه ورزش هندبال در شهرستان سبزوار و ارائه راهکارهای توسعه پایدار بود.روش شناسی: این پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی بود و به شکل میدانی انجام شد. ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته ای بود که پس از تأیید روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت (95/0=α). جامعه آماری تحقیق شامل کارشناسان، متخصصین و مربیان صاحب نظر در حوزه هندبال بودند (250 نفر). روش نمونه گیری به صورت هدفمند بود. از آزمون کلموگروف اسمیرنوف جهت بررسی نرمال بودن توزیع داده ها، برای تعیین معناداری تفاوت بین دیدگاه های گروه های پاسخ دهنده از آزمون ولچو برای بررسی دیدگاه های گروه های پاسخ دهنده از آزمون تعقیبی دانت استفاده شد. برای اولویت بندی موانع و گویه ها از آزمون تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. پس ازتجزیه و تحلیل اطلاعات به تعیین راهکارهای توسعه پایدار بر اساس روش دلفی پرداخته شد.یافته ها: صنعتی نبودن شهر سبزوار و محدودیت در پشتیبانی مالی از بخش صنعتی، ضعف مدیریت در فدراسیون هندبال و هیئت هندبال سبزوار، عدم استفاده از مربیان با تجربه، متخصص و متعهد در هندبال شهرستان، عدم وجود سازوکاری جهت تشویق و تقدیر از افراد و دست اندرکاران و حامیان ورزش هندبال شهرستان و عدم استفاده بهینه از اماکن و تأسیسات ورزشی موجود مهم ترین موانع توسعه هندبال از دیدگاه پاسخ دهندگان بوده است.   نتیجه گیری: بهره گیری از بخش خصوصی، استفاده از نیروهای متخصص، شایسته و باتجربه، حمایت از نشریات ورزشی محلی و راه اندازی سایت های اینترنتی مختص هندبال و بهره برداری مناسب از اماکن و تأسیسات ورزشی از جمله راهکارهای پیشنهاد شده می باشد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی ادراک دانشجویان دانشگاه های سبزوار از تأثیرات داوطلبی در رویدادهای ورزشی و غیرورزشی بود. پژوهش حاضر توصیفی- پیمایشی بود که به صورت میدانی انجام گرفت. نمونه آماری 400 نفر بود. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه میلر (2013) بود که تغییراتی اعمال و سؤالاتی به آن اضافه شد. روایی صوری و محتوایی و روایی سازه پرسشنامه تأیید شد. به منظور بررسی پایایی پرسشنامه نیز از آلفای کرونباخ استفاده شد (885 (α =0/. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون t و MANOVA و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج نشان داد که بین ادراک دانشجویان داوطلب از تأثیرات داوطلبی، سرمایه اجتماعی و فیزیکی-اقتصادی در رویدادهای ورزشی و غیرورزشی تفاوت معنا داری وجود داشت، ولی در سرمایه فرهنگی و انسانی تفاوتی دیده نشد. جنسیت دانشجویان داوطلب بر سرمایه های انسانی، اجتماعی، فیزیکی-اقتصادی و فرهنگی تفاوت معنا داری نداشت. سن دانشجویان داوطلب در گروه رویدادهای ورزشی در سرمایه فیزیکی-اقتصادی و فرهنگی و در گروه غیرورزشی در سرمایه فیزیکی-اقتصادی تفاوت معنا داری داشت. فعالیت های داوطلبانه ورزشی تأثیرات بیشتری نسبت به فعالیت های داوطلبانه غیرورزشی دارد که احتمالاً این مسئله به دلیل ماهیت ورزش است. مدیران و برنامه ریزان با ایجاد فرصت هایی برای اجرای فعالیت های داوطلبی، باید رضایت داوطلبان از سنین و جنسیت های مختلف را جلب کنند.

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثرات توسعه ورزش بر فرآیند جهانی شدن ایران بود. ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته ای بود که پس از تایید روایی صوری، روایی سازه (908/0KMO) و پایایی (93/0a=) مورد استفاده قرار گرفت. جامعه آماری این تحقیق، کلیه متخصصان و اعضای هیات علمی رشته مدیریت ورزشی دانشگاه های کشور بودند (214 نفر). نمونه آماری تحقیق به صورت هدفمند (120 نفر) انتخاب شد. از آزمونK-S  جهت بررسی نرمال بودن توزیع داده ها استفاده شد. از آزمون معناداری میانگین ها برای بررسی میزان اهمیت گویه ها و از تحلیل عاملی مرتبه دوم برای اولویت بندی اثرات توسعه ورزش بر ابعاد چهارگانه جهانی شدن استفاده شد. نتایج نشان داد که مهم ترین اثرات توسعه ورزش بر ابعاد اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی جهانی شدن به ترتیب شامل «افزایش جذب سرمایه گذاری های (مستقیم و غیرمستقیم) خارجی»، «گسترش و توسعه صنعت گردشگری»، «گسترش دیپلماسی و تعامل با سایر کشورهای جهان» و «گسترش استفاده از زبان واحد بین المللی»می باشد. جهانی شدن، یک پدیده چندوجهی و اجتناب ناپذیر است که جوامع با آن روبرو هستند. مدیریت این پدیده جهت افزایش اثرات مثبت و اجتناب از اثرات منفی آن ضروری است. در این راستا، شناخت این اثرات ازجنبه های گوناگون می تواند بستری مناسب جهت توسعه و برنامه ریزی های موثر در کشور باشد.

هدف: هدف از پژوهش حاضر ارائه راهبردهای توسعه صنعت گردشگری ورزشی تفریحی در ایران است. روش شناسی: روش انجام پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی- تحلیلی بود. جامعه آماری متشکل از دویست نفر از اعضای هیأت علمی دانشگاه ها در دو حوزه گردشگری و ورزش و همچنین مدیران عالی فدراسیون ها، وزارتخانه ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک و مدیران عالی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری شهر تهران بودند. انتخاب نمونه آماری به صورت کل شماری بود. یافته ها: با مطالعه وضعیت موجود صنعت گردشگری ورزشی کشور و با استفاده از نظرات اعضای شورای راهبردی پرسشنامه تنظیم گردید. برای تعیین معنی داری گویه ها از آزمون دوجمله ای و برای رتبه بندی این گویه ها از آمار توصیفی استفاده شد. یافته های پژوهش حاکی از معنی دار بودن 11 قوت، 14 ضعف، 8 فرصت و 10 تهدید درگردشگری ورزشی تفریحی در ایران بود. با مقایسه زوجی قوت ها، ضعف ها، فرصت ها و تهدیدهای شناخته شده و سود جستن از نظرات اعضای شورای راهبردی پژوهش، هشت راهبرد جهت توسعه گردشگری ورزشی تفریحی در ایران پیشنهاد گردید. این راهبردها عبارت اند از: توسعه استراتژی برگزاری رویدادهای ورزشی ملی و بین المللی در مناطق دارای ظرفیت گردشگری ورزشی تفریحی، ایجاد سایت های مخصوص گردشگری ورزشی تفریحی در مناطق مختلف کشور، تدوین سایت های اینترنتی جهت تبلیغ و بازاریابی جاذبه های ورزشی تفریحی، تدوین نظامی جهت جذب سرمایه گذاری داخلی و خارجی در گردشگری ورزشی تفریحی، تدوین و اجرای نظامی جامع جهت آنالیز و ارزیابی مداوم فواید مختلف گردشگری ورزشی تفریحی برای کشور، معرفی صنعت گردشگری ورزشی تفریحی به جامعه با انجام تبلیغات و بازاریابی در این زمینه، ایجاد نظامی جهت معرفی جاذبه های گردشگری ورزشی تفریحی در حاشیه رویدادهای ورزشی، پرورش نیروهای متخصص مدیریتی در بخش ها، نهادها و سازمان های مرتبط با گردشگری ورزشی و تدوین نظام جامع خصوصی سازی گردشگری ورزشی با توجه به سیاست های اصل 44. نتیجه گیری: در مجموع با توجه به اهمیت گردشگری ورزشی مدیران و برنامه ریزان بخش گردشگری و ورزش کشور باید اهتمام لازم را در جهت توسعه و بالندگی این صنعت از خود نشان دهند. در این میان از تعامل آگاهانه و سازنده ای که باید میان بخش ها، نهادها و سازمان های مختلف مؤثر و ذینفع در توسعه گردشگری ورزشی وجود داشته باشد نباید غافل ماند.

هدف از پژوهش حاضر ارزیابی ابعاد کیفیت خدمات در پارک های آبی مشهد و بررسی ارتباط این ابعاد با وفاداری گردشگران ورزشی مجموعه های آبی بود. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ی استاندارد لیو بود که بومی سازی شد. روایی صوری پرسشنامه با نظرخواهی از 12 نفر از متخصصین مدیریت ورزشی انجام شد. پایایی پرسشنامه از روش آلفای کرونباخ تایید گردید (84/0=α). جامعه آماری تحقیق شامل تمامی گردشگرانی بودند که در اردیبهشت ماه سال 1392 ضمن سفر به شهر مشهد از خدمات ورزشی پارک های آبی آفتاب، موج های آبی و ایرانیان استفاده نموده بودند. نمونه آماری پژوهش بر اساس جداول آماری (کرجسی و مورگان) 384 نفر تعیین گردید. از آزمون کلموگروف اسمیرنوف برای تعیین طبیعی بودن توزیع داده ها و از آزمون ضریب همبستگی پیرسون برای تعیین ارتباط بین متغیر های پژوهش استفاده شد. بر اساس یافته های پژوهش و طبق نتایج آزمون فریدمن تفاوت معناداری بین ابعاد کیفیت خدمات ( ملموسات، قابلیت اعتبار، پاسخگویی، اطمینان و همدلی) به دست آمد. همچنین بین کیفیت خدمات با وفاداری ارتباط معناداری وجود دارد. به این معنا که با بهبود کیفیت خدمات، وفاداری گردشگران ورزشی افزایش می یابد. تمام متغیرهای ابعاد کیفیت خدمات به استثنای بعد ملموسات نیز با وفاداری -ارتباط معناداری دارند. تمایل به ارائه خدمات با کیفیت، نقش مهمی در بقا و سود آوری صنایع خدماتی از جمله گردشگری ورزشی ایفا می نماید. نتایج این تحقیق مدیران پارک های آبی را از لزوم توجه به تمامی ابعاد کیفیت خدمات و تلاش برای ارتقاء آن جهت افزایش وفاداری مشتریان آگاه می سازد.

هدف از این پژوهش، تعیین رابطه ی محدودیت های گردشگران با رضایت مندی آنان در پیست های اسکی استان تهران بود. روش پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی بود که به شکل میدانی اجرا شد. جامعه ی آماری پژوهش، تمامی گردشگران پیست های اسکی استان تهران، شامل پیست های اسکی دیزین، شمشک، توچال و آبعلی بودند. بر اساس برآوردهای صورت گرفته از مدیران پیست های اسکی مذکور، جامعه ی آماری پژوهش به صورت تقریبی ده هزار نفر در نظر گرفته شد. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 370 نفر تعیین شد. تعداد400 پرسش نامه توزیع گردید که 362 پرسش نامه ی قابل قبول بازگردانده شد. برای گردآوری اطلاعات، از پرسش نامه ی وی (2008) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل ویژگی های جمعیت شناختی از آمار توصیفی و در بخش آمار استنباطی، از آزمون کلموگروف - اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل عاملی تأییدی و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین محدودیت ها با رضایت مندی گردشگران پیست های اسکی ارتباط منفی و معناداری وجود دارد (31/0-,r=01/0 P< ) از بین ابعاد محدودیت های گردشگران، بعد محدودیت های درون فردی، پیش-بین قوی تری برای رضایت مندی گردشگران بود.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی دیدگاه مدیران و کارشناسان در مورد توسعة صنعت گردشگری ورزشی در استان خراسان رضوی است. محدودة تحقیق استان خراسان رضوی و جامعة آماری مدیران و کارشناسان دخیل در امر گردشگری و ورزش استان انتخاب شدند. تحقیق حاضر از نوع توصیفی – تحلیلی است و با توجه به نبود پرسشنامة استاندارد مطابق با اهداف تحقیق، از پرسشنامة محقق ساخته ای استفاده شد که روایی و پایایی (71 درصد) آن مورد تایید قرار گرفت. پس از جمع آوری اطلاعات با استفاده از بستة نرم افزار SPSS داده ها استخراج، ویرایش و از طریق بررسی میانگین ها، آزمون فریدمن برای رتبه بندی و ویل کاکسون به منظور بررسی معناداری اختلاف میانگین رتبه ها، تجزیه و تحلیل شدند. براساس نتایج به دست آمده از دیدگاه مدیران و کارشناسان از تاثیرات مهم توسعة صنعت گردشگری ورزشی، مؤلفه های «ایجاد سرور و شادمانی در جامعه»، «گرایش بیشتر مردم به ورزش و ارتقای سطح سلامت جامعه» و «گسترش تبادلات و تعاملات مثبت فرهنگی بین فرهنگ های مختلف» است و مهم ترین سازمان در توسعة صنعت گردشگری ورزشی، «سازمان گردشگری و تربیت بدنی» شناسایی شده است. همچنین سه عامل مهم در موانع و محدودیت های توسعة صنعت گردشگری در استان مؤلفه های «عدم برنامه ریزی سازمان ها به منظور جذب گردشگر ورزشی». «حمایت ناکافی مسئولان استان از سرمایه گذران و طرح های گردشگری ورزشی» و «کم توجهی به جاذبه های گردشگری ورزشی از طرف مسئولان شهری» هستند. در مجموع 2 /94 درصد از مسئولان و کارشناسان استانی و شهری، حمایت و پشتیبانی خود را از برنامه های توسعة گردشگری ورزشی در استان خراسان رضوی اعلام کردند. نتیجة تحقیق حاضر حاکی از آن است که با توجه به شناخت تأثیرات توسعة صنعت گردشگری و وجود موانع و محدودیت های موجود این پدیدة ورزشی در استان و اهمیت توسعة گردشگری ورزشی و لزوم بهره مندی از منافع مختلف جذب گردشگر ورزشی در استان لزوم برنامه ریزی و توسعة گردشگری ورزشی توسط سیاستگذاران و برنامه ریزان استان احساس می شود.