اعظم ابوالحسن عراقی

علی بن ابیطالب و خاندانش به دلیل انتسابشان به پیامبر اکرم ؛ به عنوان شخصیت های برجسته و مهم در تاریخ شناخته شده اند. افعال و رفتارهای این خاندان و ارتباطات سببی شان با خاندانهای مطرح ازجمله با آل جعفر مورد توجه خاص و عام قرار گرفته است . بررسی علل و زمینه ها و تبعات این گونه ارتباطات سببی در میان خانواده های عامل در تاریخ، به منظور مطالعه رفتار آنها و تأثیر آن در اجتماع اسلامی بسیار مهم است. این مطالعه با استفاده از روایت پیامبر اکرم و معصومین و تحلیل مطالب و بررسی پیامدها و با استفاده از منابع تاریخی، روایی، انساب و تفسیری انجام می شود. این کاوش نشان می دهد که زمینه ارتباط سببی خاندان جعفر و علی بن ابیطالب به دلیل روابط نسبی، تربیتی از پیامبر اکرم، امیر المؤمنین و اسماء بنت عمیس نشات گرفته است.امیر المؤمنین و فرزندانش، در انتخاب همسرانشان به چندین ملاک توجه داشتند، که مهم ترین آنها کفویت بود. پسران جعفر به دلیل به جهت قرب در روش تربیتی ، اخلاقی و اعتقادی بهترین گزینه برای دختران حضرت زهرا علیها السلام بودند. همچنین، مهم ترین عاملی که باعث این ازدواج ها شد، زمینه سازی برای وقایع کربلا بود. امیر المؤمنین با ترتیب ازدواج بنات زهرا با پسران جعفر، زمینه را فراهم کرد تا آنها با امام حسین علیه السلام همراهی کنند و در انجام ماموریت الهی نقش آفرین باشند .عبدالله بن جعفر از نظر اعتقادی با امیر المؤمنین و فرزندانش همخوانی داشت، اگرچه از نظر سیاسی اختلافاتی ثبت شده است.ولی ازحضرت زینب علیها السلام و فرزندانش در یاری امام حسین علیه السلام پیش واقعه کربلا ممانعتی نداشته است.

آیه 61 آل عمران که به آیه مباهله معروف است از مهم ترین ادله قرآنی، در خصوص فضیلت و برتری اهل بیت (ع) به شمار می آید. مفسران و دانشمندان مذهب اهل سنت در طول تاریخ درباره این آیه بحث های مختلفی کرده اند. در این مقاله با توجه به اهمیت موضوع، آیه «مباهله» از نگاه مفسرین اهل سنت بررسی می شود. نکته حائز اهمیت این است که با توجه به ظاهر آیه «مباهله» نمی توان ولایت و رهبری اهل بیت (ع) را اثبات نمود؛ چون این آیه در ظاهر فقط مصداقی برای 5 تن آل عبا می باشد، ولی با توجه به معنا و مفهوم آیه و مقایسه مصادیق آن با دیگران، می توان از آن در حداقل فضیلت و برتری اهل بیت (ع) را بهره برد. این نگارش با روش توصیفی و تحلیلی با بهره از منابع تاریخی و تفسیری به موضوع مقاله خواهد پرداخت. در رابطه با آیه مباهله دو دیدگاه در منابع اهل سنت دیده می شود؛ از دیدگاه برخی مفسران اهل سنت علاوه بر فضیلت 5 تن آل عبا امامت و شایستگی آنان بر خلافت پیامبر اکرم (ص) نیز ثابت می شود و برخی دیگر آن را بر نتافتند و در اثبات امامت و جانشینی امام علی (ع) بر آیه مباهله، خدشه وارد کردند.  

ایمان و سبقت در آن، از فضیلت های مهم در میان مسلمانان است. مساله ایمان ابوطالب، عموی رسول خدا(ص) و پدر امیر المومنین(ع) از چالش های مورد نزاع برخی مورخان است. علمای شیعه، به ایمان ابوطالب دارند، ولی عده زیادی از علمای اهل سنت، ایمان ایشان را انکار کرده و به دلایلی از قرآن و روایات استشهاد کرده اند که یکی از آن موارد، حدیث ضحضاح است. این مقاله، با رویکرد تاریخی و با استفاده از منابع تاریخی، روایی و تحلیلی موافقان و مخالفان ایمان ابوطالب، به بررسی متن، سند، دوره انتشار و اهداف پنهان در حدیث ضحضاح می پردازد. در این مقاله، ضمن بیان نقل های مختلف از حدیث ضحضاح اثبات خواهد کرد که این متن ها با یکدیگر تناقض و با آیات الهی و روایات دیگر روایتگران تعارض دارد. همچنین دراین مقاله منابع اولیه ی حدیث و بازه زمانی نقل و انتشار این حدیث در منابع، کاوش شده و در پایان، موضع اهل بیت(ع) و منشاء جعل حدیث ضحضاح نیز بیان می گردد.

اعتقاد به مهدویت باور مشترک در ادیان الهی است .تمام معصومین از پیامبر اکرم تا امام یازدهم از جمله امام رضا علیه السلام به تببین مهدویت پرداختند وشیعیان را با آموزه های مهدوی آشنا و برای دوران غیبت آماده سازی کردند . با توجه به شرایط سیاسی و آزادی ایجاد شده در زمان امام رضا علیه السلام و بنا بر نیازهای مردم درباره مهدی موعود ،موضوعات متمرکز بحث مهدویت در کلام امام رضا علیه السلام مورد واکاوی در این نوشتار قرار گرفته که با روش توصیفی – تحلیلی و با استفاده از منابع روایی شیعه انجامیده است .اندیشه های مهدویت در دوره امام باقر و امام صادق علیهما السلام تبیین شده بود و در زمان امام رضا علیه السلام جریان مهدویت توسط واقفیه و فرقه های ضاله دچار انحراف گشت وامام رضا علیه السلام کوشش کردند تا مهدویت و معرفت مهدوی را درخط صحیحش باز گردانده و صیانت کنند .برای رفع شبهات القاء شده از واقفیه به جامعه اسلامی، بیانات امام رضا علیه السلام در موضوعات القاب امام زمان علیه السلام ، علائم قبل از ظهور و آخر زمان و مسئله فرج و انتظار فرج راه گشا برای شیعه است.