عبدالله روزفراخ

فعالیت های ورزشی در کنار مزایا و جذابیت های فراوان، همواره با آسیب ها و حوادثی همراه هستند که موجب ایجاد مسئولیت مدنی می گردند. مسئولیت مدنی در ورزش از موضوعاتی است که طی سال های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است. برای تجمیع دانش در این حیطه، پژوهش حاضر با هدف تحلیل و تفسیر مطالعات علمی، پژوهشی و ترویجی مرتبط با مسئولیت مدنی در ورزش ایران از سال 1389 تا 1400 انجام شد. روش مطالعه کیفی و از نوع فراترکیب بود. در این پژوهش برای گردآوری داده ها از مطالعات علمی انجام شده در حوزه مسئولیت مدنی در ورزش استفاده شد. به منظور جست و جوی نظام مند مقالات منتشر شده در نشریات و پایگاه های اطلاعاتی از کلید واژه های مرتبط از جمله دو واژه "ورزش" و "مسئولیت مدنی" استفاده گردید. روش نمونه گیری هدفمند بود و برای انتخاب مطالعات مناسب از معیار های ورود و خروج بهره گیری شد. از میان 52 مطالعه، 24 مطالعه حذف و 28 مطالعه وارد فرآیند تجزیه و تحلیل شد. بررسی ها نشان داد که اشخاصی که در حقوق ورزشی می توانند دارای مسئولیت باشند به دو دسته ی حقیقی و حقوقی تقسیم می شوند که مطالعات متعددی در مورد مسئولیت مدنی اشخاص حقیقی صورت گرفته و وظایف و مسئولیت های آنها مشخص شده و راه حل هایی برای کاهش مسئولیت آنها ارائه شده است؛ اما در زمینه مسئولیت مدنی اشخاص حقوقی مطالعات بسیار محدود بوده و تنها به مطالعه مسئولیت مدنی باشگاه های ورزشی پرداخته شده است و دباره مسئولیت مدنی سایر اشخاص حقوقی تا جایی که بررسی های این پژوهش نشان می دهد مطالعه ای صورت نگرفته است.

هدف پژوهش بررسی مؤلفه های بازاریابی رسانه های اجتماعی بر درگیری، تصویر و آگاهی از برند می باشد. 320 نفر از کاربران صفحات اجتماعی برندهای ورزشی مورد مطالعه قرار گرفتند. پژوهش حاضر باروش توصیفی – همبستگی انجام شد. ابزار اندازه گیری پرسشنامه چنگ و همکاران (2019)، اسلام و همکاران (2018)، لانگارو و همکاران (2018) بود. از معادله ساختاری روش مدل یابی حداقل مربعات جزئی برای آزمایش ارتباط بین عناصر بازاریابی شبکه های اجتماعی، درگیری با برند، تصویر و آگاهی از نام تجاری استفاده شد.   تجزیه و تحلیل مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد که شخصی سازی، تبادل، تبلیغات شفاهی و محتوای داغ، عناصر کلیدی هستند که به طور مستقیم بر درگیری مصرف کننده با برند تأثیر می گذارند؛ سپس آگاهی از برند و دانش برند را نیز تقویت می کنند؛ در صورتی که نتایج یافت شده درمورد، سرگرمی در تضاد با روابط قبلی است و اثر معناداری بر درگیری مصرف کننده – برند ندارد. این پژوهش، با ارائه درک نقش عناصر بازاریابی رسانه های اجتماعی، در فرآیند ایجاد برند، به ادبیات برندینگ کمک شایانی می کند. رسانه های اجتماعی یک کانال ارتباطی در بازاریابی است که بواسطه ی مؤثر بودن آن در ارتباط با برند، باعث درگیری مصرف کننده - برند، دانش و تصویر مطلوب از برند می شود. آزمایش تجربی این مدل نشان می دهد که عناصر بازارایابی رسانه های اجتماعی (شخصی سازی – تبادل – تبلیغات شفاهی – محتوای داغ) محرک های مهمی در ساخت برند هستند.

هدف این پژوهش، بررسی ارتباط مسئولیت اجتماعی و قصد حمایتی هواداران تیم های حاضر در لیگ برتر فوتبال ایران و نقش تعدیل گری هویت تیمی بود. پژوهش حاضر توصیفی–همبستگی بود و بر اساس هدف از نوع مطالعات کاربردی است. روش نمونه گیری نیز به صورت در دسترس متشکل از هواداران باشگاه های لیگ برتر بود که برآورد حجم نمونه آن با استفاده از نرم افزار سمپل پاور صورت پذیرفت. در نهایت 295 نفر در نظر گرفته شدند. برای تحلیل داده ها از مدل معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جرئی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد مسئولیت اجتماعی و هویت تیمی، تأثیر مثبت و معناداری بر قصد حمایتی هواداران دارند؛ همچنین هویت تیمی، رابطه بین مسئولیت اجتماعی و قصد حمایتی را تعدیل می سازد. در نهایت بر اساس یافته های پژوهش حاضر به مدیریت تیم های ورزشی پیشنهاد می شود علایق هواداران در مسائل و موضوع های اجتماعی را در نظر داشته باشند و طرح های مختلف مسئولیت اجتماعی را در برنامه های بلند مدت خود قرار دهند.

هدف این پژوهش بررسی رابطه بازاریابی تجربی با رضایت و وفاداری مشتریان با میانجی گری ارزش تجربه شده است. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی – همبستگی است. جامعه آماری مشتریان مجموعه های ورزشی استان کهگیلویه و بویراحمد بودند. 395 پرسشنامه از پاسخگویان به صورت تصادفی جمع آوری و به عنوان نمونه برای تجزیه وتحلیل آماری در نظر گرفته شدند. برای بررسی پایایی و روایی آزمون از آلفای کرونباخ و تحلیل عاملی تأییدی و برای ارزیابی مدل و فرضیه ها از معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار آموس استفاده شد. نتایج نشان داد که ابعاد بازاریابی تجربی بر ارزش تجربه شده اثر معناداری دارد. همچنین رابطه معناداری بین بازاریابی تجربی و رضایت از طریق ارزش تجربه شده وجود داشت، اما ارتباط بازاریابی تجربی با وفاداری با میانجی گری ارزش تجربه به تنهایی امکان پذیر نبود، بلکه برای ارتباط معنادار در کنار ارزش تجربی به رضایت مشتریان نیاز است. بازاریابی تجربی بازیگری جدید در استراتژی های بازاریابی است، رویکرد مبتنی بر تجربه تعاملی، که در کنار کانال های ارتباطی دیگر به دنبال ایجاد ارزش است تا از آن طریق بستر دلبستگی دوجانبه برند و مصرف کننده را فراهم سازد.