صدیقه حنانی

مقدمه: ارتقاء سطح کیفیت آموزش درگرو شناخت عوامل مؤثر بر آن بوده که لازمه آن بررسی نظرات دست اندرکاران آموزش (اساتید و دانشجویان) می باشد. لذا مطالعه حاضر باهدف تبیین و شناسایی عوامل مؤثر بر کیفیت آموزش نظری رشته اتاق عمل از منظر دانشجویان و اعضای هیئت علمی دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران انجام گرفته است. روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی (توصیفی– تحلیلی) است. جامعه آماری آن شامل دانشجویان و اعضای هیئت علمی رشته اتاق عمل دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران می باشد که 342 نفر به روش نمونه گیری سرشماری و طبقه ای تصادفی جهت مطالعه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از یک پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های فریدمن، آزمون T مستقل و آزمون من ویتنی در نرم افزار آماری spss21 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در رتبه بندی بین عوامل مؤثر بر کیفیت آموزش نظری از دیدگاه دانشجویان و اعضای هیئت علمی، بالاترین میانگین رتبه ها مربوط به حیطه عوامل مرتبط با مدرس و کمترین میانگین مربوط به حیطه اخلاق و رفتار حرفه ای بود. در بین مؤلفه های هرحیطه از منظر دانشجویان مهم ترین عامل مؤثر بر کیفیت آموزش، ارزشیابی به موقع فعالیت آموزشی و پژوهشی اساتید و ارائه بازخورد مناسب به آنان و از نظر اعضای هیئت علمی میزان علاقه و رغبت به رشته تحصیلی و رعایت اصول اخلاقی از طرف اساتید و دانشجویان بود که میانگین نمرات این مؤلفه ها در بین اساتید و دانشجویان اختلاف معنی دار داشت (0/001> p ). نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که از منظر دانشجویان و اعضای هیئت علمی رشته اتاق عمل، با نسبت بسیار زیاد نقش مدرس مهم ترین اثر را بر کیفیت آموزش نظری دارد و به نظرمی رسد برای افزایش کیفیت آموزش در رشته اتاق عمل لاجرم باید مواردی را که منجر به بالا رفتن کیفیت نقش استاد می شود مدنظر قرار داده و همچنین در راستای ارتقاء سطح کیفیت طبق شش حیطه های موردبحث این مطالعه اقدام نمود.

مقدمه: اجرای شیوه یادگیری مبتنی بر وظیفه در دانشجویان تکنولوژیست اتاق عمل می تواند بسیار حایز اهمیت باشد. چرا که به دلیل کمبود اتاق عمل های بیمارستانی آنها نمی توانند همزمان با گذراندن واحد های تئوری، کارآموزی آنها را نیز داشته باشند؛ لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر اجرای شیوه ی آموزشی مبتنی بر وظیفه در مقایسه با شیوه روتین بر میزان دانش و مهارت بالینی دانشجویان تکنولوژیست اتاق عمل انجام شد. روش ها: این پژوهش از نوع نیمه تجربی بود که طی آن 57 نفر از دانشجویان اتاق عمل ترم 6 به روش سر شماری و با داشتن ویژگی های ورود به مطالعه، انتخاب شده و به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. سپس تحت آموزش با دو شیوه یادگیری مبتنی بر وظیفه و روش روتین قرارگرفتند. قبل و بعد از آموزش، میزان دانش پایه و مهارت های عملی آنها با استفاده از آزمون کتبی چهار گزینه ای و چک لیست مشاهده ای، ارزیابی و مقایسه شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری Spss نسخه 22 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که پس از اجرای آموزش با شیوه یادگیری مبتنی بر وظیفه، اختلاف معنی داری بین میانگین نمرات آزمون دانش و مهارت عملی دانشجویان گروه مداخله در مقایسه با گروه شاهد ایجاد شد. همچنین نتایج موید این مطلب است که سرعت عمل دانشجویان در اجرای عملکرد بر اساس چک لیست مشاهده ای عملکرد درگروه مورد به صورت معنی داری بیشتر از گروه شاهد است. این موضوع در حوزه جراحی بسیار ارزشمند و قابل تامل است(0.001>P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، آموزش به شیوه ی آموزش مبتنی بر وظیفه(TBL)، شیوه ای موثر در آموزش بالینی دانشجویان تکنولوژیست اتاق عمل است. لذا بکارگیری این شیوه آموزشی به کلیه مسئولین آموزش تکنولوژیست های اتاق عمل توصیه می شود.

مقدمه: ایمنی بیمار یکی از دغدغه های جهانی است، زیرا حوادث نامطلوب عواقب جبران ناپذیر زیادی به دنبال دارد. در بین مسائل موجود در مسیر بهبود ایمنی بیمار، آماده سازی دانشجویان علوم پزشکی از اهمیت شایانی برخوردار است. اتاق عمل به عنوان یکی از واحدهای اصلی بیمارستان که مهم ترین مرحله درمانی بیمار را شامل می شود، رعایت نکات ایمنی بیمار حائز اهمیت است، لذا این مطالعه با هدف تعیین بررسی تاثیر آموزش مجازی ایمنی بیمار بر نگرش و عملکرد بالینی دانشجویان تکنولوژی اتاق عمل انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی بود. با حضور 48 نفر از دانشجویان تکنولوژی اتاق عمل در سال 1398 انجام شد. نمره نگرش و عملکرد بالینی دانشجویان قبل و بعد از آموزش با استفاده از پرسشنامه اقتباسی و چک لیست محقق ساخته اندازه گیری و جهت آنالیز داده ها از آزمون تی زوجی توسط نرم افزار SPPS نسخه 16 استفاده شد. یافته ها: قبل از مداخله میانگین و انحراف معیار نمرات نگرش و عملکرد به ترتیب 10/11±55/56 و01/24 ± 89/54 بود که بعد از مداخله به نمره 92/9±09/71 و 53 /10± 70/78 رسید. نتایج آزمون تی زوجی نشان داد که بین نمره نگرش و عملکرد قبل و بعد از مداخله اختلاف معنی دار آماری وجود داشت (001/0>p). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه به مدیران بیمارستان جهت ارتقای نگرش و عملکرد کارکنان اتاق عمل، به منظور رعایت کردن ایمنی بیمار و نهادینه کردن جو ایمن و ارتقای کیفیت ارائه خدمات و کاهش حوادث زیان بار کمک می کند.

مقدمه: مهارت های برقراری ارتباط مؤثر برای زندگی انسان ها بسیار حیاتی است و یک راه بهبود آن آموزش می باشد. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر آموزش مبتنی بر موبایل مهارت های برقراری ارتباط مؤثر بر تاب آوری، استرس ادراک شده و عملکرد دانشجویان تکنولوژی اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی ایران می باشد. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی از نوع طرح پیش آزمون-پس آزمون است که برروی 89 نفر از دانشجویان کارشناسی تکنولوژی اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1401 انجام شد. پس از نمونه گیری به روش سرشماری آموزش مهارت های برقراری ارتباط مؤثر به صورت مبتنی بر موبایل ارائه شد. پرسشنامه های استاندارد قبل و بعد از مداخله توسط نمونه ها تکمیل شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری و نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد تاب آوری دانشجویان در زیرمولفه های اعتماد به غرایز فردی و تحمل عاطفه منفی (001/0>P) و کنترل (026/0=P) و عملکرد آنها در زیرمولفه های گوش دادن (001/0>P)، تنظیم عواطف (041/0=P) و بینش در ارتباط (001/0=P) بعد از آموزش افزایش معنی داری داشت اما بین استرس ادراک شده دانشجویان قبل و بعد از آموزش اختلاف معنی دار آماری وجود نداشت (931/0=P). همچنین در میان متغیرهای دموگرافیک، بین متغیر جنسیت با تاب آوری (041/0=P)، استرس ادراک شده (045/0=P) و عملکرد (021/0=P) ارتباط آماری معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: نتایج نشان داد آموزش مبتنی بر موبایل مهارت های برقراری ارتباط مؤثر بر چندین زیرمولفه از تاب آوری و عملکرد دانشجویان تکنولوژی اتاق عمل مؤثر بود اما این آموزش برروی استرس ادراک شده دانشجویان تأثیری نداشت.