پدیدارشناسی زبان در شعر عرفانی بر مبنای آرای مرلوپونتی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
زمینه/هدف: مرلوپونتی زبان را به مثابه شناخت می داند و میان تفکر، زبان و بدن نوعی همبستگی قائل است. در نزد او، کلیه نشانه ها و قراردادهای زبانی انباشتی از پیش موجود و محصول تفکر و کنش بیانی یک جهان-فرهنگ است و تن-سوژه با «درک تنانه» و «کاربرد فردی» آن را پرمعناتر و گسترده تر می کند. این مقاله ضمن بررسی پدیدارشناسی زبان در نزد مرلوپونتی، تلاش دارد تا زبان استعاری-تمثیلی شعر عرفانی را بر اساس آرای این فیلسوف فرانسوی پدیدارشناسی کند.روش/رویکرد: این مقاله با تکیه بر مؤلفه های استخراجی از آراء پدیدارشناسانه-زبان شناختی مرلوپونتی، به مطالعه زبان استعاری شعر عرفانی ایران می پردازد. جامعه آماری این پژوهش، اشعار عرفانی شعرایی نظیر مولوی، حافظ و عراقی است و نگارنده به صورت هدفمند 30 بیت از این اشعار را جهت مطالعه و استناد برگزیده است.یافته ها/نتایج: با تکیه بر پدیدارشناسی زبان در نزد مرلوپونتی، عارف نمی تواند به صورت کامل از سیطره زبان-جهان سنت برهد، ولی او با تنیدن در مولفه های اعتقادی جهانِ سنت و محدودیت های زبانی آن، فردیت خویش را -با توجه به قدرت خلاقه تن روان در ادراک و به کارگیری جریان زبان- در اثر بروز می دهد. او به مدد زبان استعاری خود، می تواند هر مضمون را برای توصیف حالات درونی یا رابطه عاشقانه خود با حق در شعر خویش به تمثیل گیرد و ضمن گسترش دلالت ها در مضامین و نمادهای عرفانی، معانی را به هم سوق و پیوند دهد تا در آخر مقصود زبان-جهانِ سنت را متذکر شود: یعنی معنای فرابود و فراگیر حق در کائنات.Phenomenology of Language in Mystical Poetry based on Merleau-Ponty's Opinions
Purpose: Merleau-Ponty considers language as knowledge and a kind of correlation between thinking, language and body. According to him, all linguistic signs and conventions are a pre-existing accumulation and a product of thinking and expressive action of a world-culture, and flesh makes it more meaningful with "bodily understanding" and "individual application". While examining the phenomenology of language according to Merleau-Ponty, this article tries to phenomenology the metaphorical-allegorical language of mystical poetry based on the opinions of this philosopher.Method and Research: This article, relying on components extracted from Merleau-Ponty's phenomenological-linguistic views, studies the metaphorical language of Iranian mystical poetry. The statistical population of this study is the mystical poems of poets such as Rumi, Hafez, and Iraqi, and the author has purposefully selected 30 verses from these poems for study and reference.Findings and Conclusions: Relying on this point of view, the mystic cannot completely escape the control of the language-world of tradition, but by facing the belief components of the world of tradition and its linguistic limitations, he expresses his individuality in the work. With the help of his metaphorical language, he can use any theme to describe his inner states or his romantic relationship with God in his poetry, and while expanding the meanings in mystical themes and symbols, he connects the concepts together; And finally, he can remind the meaning of the language and world of tradition: that is, the meaning of transcendence and all-encompassing truth in the universe.
تبلیغات
