آئین عاشقی در آیینه آثار احمد عزیزی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
عشق، یکی از مهم ترین مسائل عرفان و تصوف است. برخی از صاحبنظران عشق را راهی برای رسیدن به عرفان و برخی دیگر آن را مرحله ای پس از درک عرفان می دانند. عزیزی به پیروی از عارفان کهن، بسیاری از مفاهیم و مضامین عالی عرفانی را در قالب شطح بیان کرده است . او سیر الی الله را با همراهی عشق میسر می داند. بررسی دیدگاه وی با عنوان آئین عاشقی در آئینه آثار احمد عزیزی در حقیقت بررسی روش سلوک عاشقانه عرفانی است. آثار منظوم و منثور عزیزی از جمله یک «لیوان شطح داغ، ملکوت تکلم، ترجمه زخم، شرجی آواز ،قوس غزل» و... محدوده این بررسی است. هدف از این مطالعه، بررسی ﭼارﭼوب فکری و جایگاه عشق و روش عاشقی را در ذهنیت احمد عزیزی و تبیین رویکرد او در سلوک است. در این راستا پاسخ به این سؤال ضروری است که انواع عشق و آداب آن در آثار عزیزی کدام است؟ و در این مسیر از سلوک کدام عارفان تتبع کرده است؟در پایان دریافتیم که عزیزی به اتحاد عشق و معرفت باور دارد و آن دو را جدا از یکدیگر ندیده است. وی در روش عاشقی به روزبهان و در انتخاب قالب بیانی خود به مولوی نظر داشته است."Love ritual in the mirror of Ahmed Azizi's works"
AbstractLove is one of the most important issues of Mysticism and Sufism, and its priority and delay are different for Mystics. Some pundits have found love as a way to reach Mysticism, and others see it as the post-mystical stage. Azizi, who has created the new Shatha following the ancient mystics, explained love like many experts.The scope of this article is to examine his views on the subject of love ritual, which is actually an examination of the method of romantic conduct, in his works of poetry and prose, such as " yek Livan Shateh Dagh, Malakut Takalom, Tarjome ye zakhm, Sharji Awaz, Qose Ghazal" etc.The author of this research tries to examine the intellectual framework and the place of love and the way of love in the mentality of Ahmad Azizi.The hypothesis of this work is that Azizi prefers love to mysticism, but in practice he sees both as one. The result of the research was that Azizi believed in the union of love and cognition and did not see them separately from each other. He commented on Roozbahan's style of love and Molavi's style of expression.
تبلیغات
