واکاوی مؤلفه های دیالکتیک افلاطون و هگل در هرمنوتیک فلسفی گادامر (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
دیالکتیک به عنوان روش در فکر و استدلال فلسفی، نقشی محوری در فلسفه افلاطون و هگل دارد. افلاطون، به ویژه در دیالوگ هایی مانند جمهوری و سوفیست دیالکتیک را به عنوان راهی برای دستیابی به حقیقت معرفی می کند و بنیانی را پایه گذاری می کند که بعدها توسط هگل توسعه یافت. در فلسفه افلاطون ایده ها (مُثُل) ارتباط معنایی و منطقی با یکدیگر دارند و از طریق بررسی متقابل و دیالکتیکی آن ها می توان به فهمی عمیق تر از حقیقت رسید. اما هگل، دیالکتیک را به عنوان یک فرایند تاریخی و فلسفی می بیند که از طریق تضادها (تز و آنتی تز) و رفع آن ها (سنتز) پیش می رود و این فرایند به طور پیوسته آگاهی و شناخت را به سطح بالاتری می رساند و در نهایت به تحقق عقل مطلق می انجامد. هانس-گئورک گادامر، متأثر از این دو فیلسوف، در کتاب مشهور خود حقیقت و روش تلاش می کند تا دیالکتیک را در چارچوب هرمنوتیک فلسفی بازتعریف کند. گادامر با تأکید بر تاریخ مندی و زبان به عنوان عناصر اساسی فهم، دیالکتیک را نه تنها عنصری بنیادین در دست یابی به حقیقت، بلکه عامل جدایی ناپذیر هر گونه فهم و تفسیر متون و رویداد های تاریخی می داند. این مقاله به بررسی تأثیر مؤلفه های دیالکتیکی افلاطون و هگل بر نظریه هرمنوتیکی گادامر می پردازد و به روش تحلیلی- تطبیقی نشان می دهد که گادامر چگونه با استفاده از مفاهیم دیالکتیکی افلاطون و هگل و ترکیب آن با اصول هرمنوتیکی خود، چارچوبی نوین با تأکید بر تاریخ مندی و گفت وگو برای فهم و تفسیر در علوم انسانی ارائه می کند.Analysis of Dialectical Components of Plato and Hegel in Gadamer's Philosophical Hermeneutics
Dialectic as a method in philosophical thought and reasoning plays a pivotal role in the philosophies of Plato and Hegel. Plato, particularly in dialogues such as Republic and Sophist, introduces dialectic as a pathway to truth, laying the foundation that was later developed by Hegel. In Plato’s philosophy, ideas (Forms) have meaningful and logical connections with one another, and through mutual and dialectical examination, a deeper understanding of truth can be achieved. However, Hegel views dialectic as a historical and philosophical process that advances through contradictions (thesis and antithesis) and their resolution (synthesis), continuously elevating awareness and cognition to higher levels, ultimately culminating in the realization of Absolute Spirit. Hans-Georg Gadamer, influenced by these two philosophers, endeavors in his seminal work Truth and Method to redefine dialectic within the framework of philosophical hermeneutics. Gadamer, emphasizing historicity and language as essential components of understanding, regards dialectic not only as a fundamental element in attaining truth but also as an inseparable factor in any interpretation of texts and historical events. This article examines the impact of dialectical elements from Plato and Hegel on Gadamer's hermeneutical theory. Using an analytical-comparative approach, it demonstrates how Gadamer integrates the dialectical concepts of Plato and Hegel with his hermeneutical principles, creating an innovative framework that emphasizes historicity and dialogue for understanding and interpretation in the humanities.
تبلیغات
