نظریه ساختارهای دیالکتیکی بتس در مصاف با نظریه انسجام تبیین گر ثاگرد: واکاوی یک تبرئه مناقشه برانگیز (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
تبرئه پرمناقشه او. جی. سیمپسون از اتهام قتل همسر سابقش، نیکول، برخی از فیلسوفان را به واکاوی های ژرف تر درباره آن واداشت. در این میان، ثاگرد (2003)، در چارچوب نظریه انسجام تبیین گر، استدلال می کند سوگیری های عاطفی هیئت منصفه بهترین تبیین برای این حکم است؛ بنابراین، به صرف اتکاء بر فرضیه ها، شواهد مرتبط و روابط تبیین گر میان آن ها، حکم دادگاه موجه نیست. از سویی، امایا (2009) باور دارد با گزینشی نسبتاً متفاوت از فرضیه ها و شواهد مرتبط و نیز انجام اصلاحاتی در نظریه ثاگرد، نتیجه ای متفاوت در ارزیابی حکم دادگاه رقم خواهد خورد. در این پژوهش، می خواهیم ارزیابی های ثاگرد و امایا از تبرئه او. جی. سیمپسون را در چارچوب نظریه ساختار های دیالکتیکی استدلال، منطبق بر دیدگاه بتس، واکاویم. در این راستا، نخست نشان می دهیم در چارچوب نظریه بتس، نه فقط گزینش امایا از فرضیه ها و شواهد مرتبط، بلکه گزینش ثاگرد نیز فرضیه بی گناهی او. جی. را بر دیگر فرضیه های مطرح شده در فرآیند محاکمه برتری می دهد. سپس، تبیین می کنیم که چرا با وجود تفاوت میان این گزینش ها، در هر دو، حکم تبرئه رجحان می یابد. در گام آخر، استدلال می کنیم نظریه ثاگرد، برخلاف نظریه بتس، با دو مشکل ابهام و دوْر روبه رو است؛ از این رو، ارزیابی در چارچوب نظریه بتس بر ارزیابی ثاگرد مرجح است.Betz’s Theory of Dialectical Structures versus Thagard’s Theory of Explanatory Coherence: Examining a Controversial Acquittal
J. Simpson’s acquittal on the murder of his ex-wife, Nicole, was so controversial that some philosophers delved deeply into it. Identifying the relevant hypotheses and the evidence at the trial, Thagard (2003) argues that, within his theory of explanatory coherence, emotional biases best explain the jury’s decision. So, the acquittal is unjustified by the relevant hypotheses, the evidence, and the explanatory relations between them alone. On the other hand, Amaya (2009) believes that identifying the relevant hypotheses and the evidence, with some modifications in Thagard’s theory, would lead to an outcome different from that of Thagard. The current study investigates Amaya’s and Thagard’s assessment of O. J. Simpson’s acquittal within Betz’s theory of dialectical structures. Firstly, it will be shown that the acquittal is not only justified in terms of Amaya’s identification but also concerning Thagard’s identification. Secondly, we explain why despite the difference between the two identifications, the innocence hypothesis is ultimately favored over its rivals either way. Finally, it will be argued that Thagrad’s theory, unlike Betz’s theory, faces two problems, i.e. ambiguity and circularity. Hence, the evaluation within Betz’s theory is preferred to Thagrad’s evaluation.
تبلیغات
