پیوند شاه و آیین در اساطیر ایران و یونان و بررسی استمرار آن در مشروعیت بخشی هخامنشیان (مطالعه موردی: کوروش دوم و داریوش اول) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
آیین و سیاست همواره دو رکن اساسی جوامع باستانی و در تمدن های کهن به نحوی با یکدیگر در ارتباط و پیوستگی بوده اند. اولین شواهدی که می توان از چگونگی شکل گیری آیین های نخستین به دست آورد در اساطیر یافت می شود. ایران و یونان به مثابه دو تمدن هماورد که با یکدیگر در تعامل و تقابل سیاسی-اجتماعی و فرهنگی-هنری به سر می بردند، بستری ارزشمند برای ریشه یابی مفاهیمی همچون آیین و پادشاهی هستند. بررسی تطبیقی اساطیر این دو تمدن ما را در تحلیل مناسبات و کنش ها و برهمکنش های اجتماعی-فرهنگی آنان یاری می کند. هدف اصلی این پژوهش که به روش توصیفی-تحلیلی با استناد به شواهد ادبی تدوین شده، بررسی تطبیقی پیوند شاه و آیین در اساطیر ایران و یونان و نسبت آن با دوران فرمانروایی کوروش دوم و داریوش اول است. پرسش بنیادین پژوهش حاضر این است که با توجه به روایات اساطیری ایرانی و یونانی، ارتباط شاه و آیین در اساطیر این دو تمدن به چه شیوه ای بوده و این ارتباط در دوران هخامنشی چگونه در فرآیند مشروعیت بخشی برای شاهان ایفای نقش کرده است. فرضیه مطرح در این پژوهش بر این بنیان است که با توجه به ارائه نمونه های شاه آرمانی در سنت اساطیری هندواروپایی، تصور شاه بدون پیوند او با آیین، ناممکن و به همین طریق امکان در نظر گرفتن آیین بدون شاه نیز وجود نداشته است؛ بدین سان با قدرت گرفتن هخامنشیان نیز این مسئله با کارکرد مشروعیت بخشی به حکومت به استوارترین شکل خود ادامه می یابد.The link between the king and the rituals in Iranian and Greek mythology and its continuity in the legitimization of the Achaemenids (Case study: Cyrus II and Darius I)
Rituals and politics have always been two fundamental pillars of ancient societies that interconnected in ancient civilizations. The first evidence of forming early rituals can be found in myths. Iran and Greece, as two rival civilizations that interacted with each other in socio-political and cultural-artistic realms, provide a valuable context for tracing basic concepts such as ritual and kingship. A comparative study of the myths of these two civilizations helps in analyzing their social-cultural interactions and interrelations. Exploring the connection between Cyrus II and Darius I, as the head founders of Persian civilization, with the prevalent rituals in the Iranian plateau, Asia Minor, and ancient Mesopotamia, and their comparative examination with the mythical kings of Indo-European cultures, on the one hand, reveals the origin of this connection, and on the other hand, shed some light on the importance of ritual in the political legitimacy of the kings.By applying a descriptive-analytical method based on literary evidence, this research aims to study the link between king and rituals in the myths of Iran and Greece and its relation to the reigns of Cyrus II and Darius I, comparatively. The fundamental question of this research is how the relationship between the king and the rituals was portrayed in the myths of these two civilizations and how this relationship played a role in legitimizing kings during the Achaemenid era. The hypothesis presented in this research is that given the depiction of the ideal king in the Indo-European mythical tradition, it was impossible to conceive of a king without his association with ritual, and similarly, the ritual could not be imagined without a king; thus, with the rise of the Achaemenids, this issue continued in its most established form, providing legitimacy to the rule.
تبلیغات
