تأثیر تغییر تکنیک استارت دو سرعت بر سختی اندام تحتانی در دونده های سرعت(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
در تکنیکهای مختلف استارت دامنه حرکتی مفصل و بازوی اهرم عضله تغییر میکند که این عوامل ممکن است در میزان سختی پا و مفاصل تأثیرگذار باشند . هدف این پژوهش بررسی اثر سه تکنیک بلند، متوسط و کوتاه در استارت دو سرعت بر سختی اندام تحتانی بود. 15 مرد ورزشکار عضو تیم دوومیدانی دانشگاه (میانگین سن3 ± 24 سال، میانگین قد 5/10 ± 170 سانتیمتر و میانگین جرم 5/7 ± 75 کیلوگرم) انتخاب شدند. موقعیت مکانی نشانگرها و نیروهای عکسالعمل زمین، بهترتیب، با استفاده از دوربین با سرعت تصویربرداری 200 هرتز و صفحه نیروسنج جمعآوری شدند. سختی پا با محاسبه نسبت حداکثر نیروی عمودی عکسالعمل زمین به تغییرات طول پا در حین اجرای مهارت بر اساس مدل جرم - فنر خطی و سختی مفاصل زانو و مچ پا با محاسبه نسبت گشتاور عضلات به جابهجایی زاویهای مفصل بهدست آمد . نتایج نشان میدهد بین میانگین سختی در هر سه تکنیک تفاوت معنیدار وجود دارد (001/0 p= ). میانگین سختی پا در استارت بلند حدود 8/16% از استارت متوسط و 48% از استارت کوتاه بیشتر بود. همچنین سختی مچ پا و زانو در استارت بلند، در مقایسه با استارت متوسط و استارت کوتاه، افزایشی معنیدار داشت. نتیجهگیری کلی این است که تغییر تکنیک استارت دو سرعت از بلند به کوتاه بر سختی اندام تحتانی اثر دارد؛ بنابراین ممکن است سختی پا و مفاصل عوامل تأثیرگذار در رکورد دو سرعت در اثر تغییر تکنیک استارت باشد که باید در طراحی برنامههای تمرینی به آنها توجه قرار گیرد.