مهلت داوری و محدودیتهای قانونی اصحاب داوری؛ بررسی رای بدوی و تجدید نظر دادگاه عمومی تهران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
قانون گذار ایران از سال ۱۳۰۸ هجری شمسی به موضوع داوری یا قاضی تحکیم، که در فقه شیعه و عامه و حقوق کشورهای دیگر نیز سابقه داشته، پرداخته است. در پی این قانون گذاریها، دعاوی مختلفی در ارتباط با ابطال رأی داوری، دادگاههای ایران را مشغول کرده است که اطراف دعوا، چه از نظر شکلی و چه از نظر محتوا، به این رأیها اعتراض کرده اند. در این بررسی، دو رأی نخستین و تجدیدنظر در ارتباط با تقاضای ابطال رأی داوری مورد بررسی و نقد قرار گرفته است و استدلال دو دادگاه محترم در ارتباط با مهلت داوری، اعتراض به رأی، حدود و ثغور اختیار دادگاه در تأیید یا ابطال رأی داوری را به بحث گذاشته ایم.An Examination of Judgments Rendered by the Court of First Instance and the Appellate Court in Light of the Time Limit for Award and the Legal Limitations of the Parties to Arbitration
Since 1929, the Iranian legislator has addressed the issue of arbitration or a judge appointed by the litigants, which has a precedent in both Shiite and Sunni jurisprudence and as well as those of other countries Following this legislation, various claims related to the annulment of arbitration awards have occupied the Iranian courts, in which parties to the disputes have contested these awards both in terms of procedure and substance In this review, the judgments rendered by the court of first instance and the appellate court regarding the request to annul the arbitral award have been examined and criticized, and we have discussed the arguments of the two honorable courts regarding the time limit for award, objection to the award, and the limit and scope of the authority of the court to confirm or annul the arbitral award.
تبلیغات
