توسعه سیاسی در ایران بعد از انقلاب اسلامی در پرتو دو گفتمان «ایرانی- اسلامی» و«مدرن» (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
توسعه سیاسی در ایران از اهمیت زیادی برخوردار است، اما به نظر می رسد شناخت آسیب ها و چالش های آن و به ویژه نسبتی که توسعه سیاسی با گفتمان های فرهنگی و به تبع آن بررسی گفتمان های ایرانی- اسلامی و مقایسه با گفتمان های مدرن دارد به مراتب مهم تر و حیاتی تر است. این پژوهش با هدف تبیین تقابل گفتمان ایرانی- اسلامی و گفتمان مدرن و تاثیر آن بر توسعه سیاسی ایران پس از انقلاب است. در این راستا، سوال اصلی پژوهش آن است که، چرا توسعه سیاسی در ایران پس از انقلاب اسلامی در پرتو دو گفتمان ایرانی – اسلامی و گفتمان مدرن صورت نپذیرفته است؟ در تحقق و دستیابی به این پرسش، این فرضیه مطرح می گردد که؛ در بررسی گفتمان های ایرانی- اسلامی حاکم بر ایران پس از انقلاب اسلامی علیرغم ظرفیت های شتاب دهندگی و بسیج گری اجتماعی و سیاسی، ثبات سازی و همکاری های سرنوشت ساز تاریخی با گفتمان مدرن؛ در عرصه توسعه سیاسی به دلایلی چون ایده آل ها و آرمان ها و مبانی اندیشه ای و کارکردها متفاوت نتوانسته اند هماهنگی و همکاری معنادار، مستمر و عمیقی را در فرایند توسعه سیاسی رقم بزنند. پژوهش حاضر به روش کیفی و بحث نظری آن بر اساس نظریه تحلیل گفتمانی و روش گردآوری اطلاعات با تکیه بر منابع کتابخانه ای و اینترنتی است.Political development in Iran after the Islamic revolution in the light of two "Iranian-Islamic" and "modern" discourses.
Political development in Iran is of great importance, but it seems that recognizing its harms and challenges and especially the relationship that political development has with cultural discourses and consequently examining Iranian-Islamic discourses and comparing them with modern discourses is far more important. It is more vital. This research aims to explain the contrast between the Iranian-Islamic discourse and the modern discourse and its impact on the political development of Iran after the revolution. In this regard, the main question of the research is why the political development in Iran after the Islamic revolution did not take place in the light of the Iranian-Islamic discourse and the modern discourse? In realizing and achieving this question, the hypothesis is raised that; In examining the Iranian-Islamic discourses ruling Iran after the Islamic Revolution, despite the capacities of acceleration and social and political mobilization, stability, and the decisive historical cooperation with the modern discourse; In the field of political development, due to reasons such as ideals, ideals, ideological foundations and different functions, they have not been able to achieve meaningful, continuous and deep coordination and cooperation in the process of political development. The current research is based on the qualitative method and its theoretical discussion is based on the theory of discourse analysis and the method of gathering information based on library and internet sources.
تبلیغات
