مدل سازی رفتار پس انداز خانوارهای شهری ایران: شواهدی از رگرسیون چندکی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در این مطالعه از منظر خرد رفتار پس انداز خانوارهای شهری مدل سازی شده است. نمونه آماری شامل داده های یک سال هزینه-درآمد خانوار شهری می باشد. از آنجایی که رفتار پس انداز در دهک های مختلف ممکن است متفاوت باشد، روش برآورد مدل عبارت است از: روش شبه پارامتریک چندکی. مدل تحقیق شامل 19 متغیر است که از ویژگی های خانوار استخراج شده. نتایج نشان می دهد مهم ترین عامل مؤثر بر نرخ پس انداز، درآمد افراد است. هرچه درآمد فرد بیشتر باشد نرخ پس انداز بالاتر است؛ اما برای افراد با نرخ پس انداز پایین این تأثیر بیشتر و برای دهک های بالایِ نرخ پس انداز تأثیر درآمد کاهش می یابد. آزمون ضرایب حاکی از اختلاف دهک ها و درنتیجه صحت روش چندکی است. طبق نتایج، سطح تحصیلات بالا، حضور افراد سالمند، بعد خانوار، متأهل بودن، مستأجر بودن و داشتن خودرو شخصی، نرخ پس انداز فرد را کاهش می دهد. رابطه سن با نرخ پس انداز تابع درجه سه است. مقدار حداقل این تابع در اوایل جوانی بوده، از آن به بعد تا 90سالگی صعودی است. این موضوع به نوعی مؤید فرضیه چرخه زندگی است. هیچ شواهدی بر تأثیر جنسیت بر نرخ پس انداز مشاهده نشد؛ هم چنین برازش مدل و ضرایب نشان می دهد مدل تحقیق رفتار پس انداز در دهک پایین تر نرخ پس انداز را بهتر از دهک های بالا مدل سازی کرده است؛ هم چنین به منظور بررسی استحکام نتایج، چهار مدل معرفی شد که نتایج آن ها یافته های محوری تحقیق را دوباره تأیید می کنند.Modeling the Saving Behavior of Iranian Urban Households: Some Evidence from Quantile Regression
We study the saving behavior of Iranian urban households using surveys data. The sample is one year of urban household data from expenditure-income surveys. Since the saving behavior in different deciles may be different, the method of estimating the model is the quasi-parametric quantile regression which is a quasi-parametric estimator. The model includes nineteen variables extracted from household characteristics. The results show that the most important factor affecting the saving rate is income. The higher the individual’s income, the higher the saving rate. However, for individuals in first decile of saving rates, the effect of income is greater than the last one. Also tests show that difference in deciles is significant and the accuracy of the quantile method is accepted. High education level, the presence of elder, household size, being married, tenant, and having a car reduce the individual’s saving rate. The relationship between age and savings rate is a cubic function. The minimum value of this function is in early youth and then increases until the age of ninety. This is in a way confirming the life cycle hypothesis. No evidence observed for gender difference on saving rate. Also, for first decile of saving rate, quantile regression has better goodness of fitting and coefficients have greater value than other deciles. The robustness of our findings is supported by four complementary regression analyses, all of which consistently confirm the key results.
تبلیغات
