ارزیابی کارآیی استان های تولیدکننده کلزای آبی در ایران با استفاده از روش W-DEA (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
با توجه به توان مناسب ایران در حوزه کشاورزی و اهمیت صنعت کشاورزی به عنوان یکی از صنایع غیرنفتی کشور در تأمین خوراک انسان و دام و طیور، سالانه بخش اعظم بودجه اقتصادی کشور صرف واردات دانه ها و کنجاله های روغنی و روغن نباتی می شود. یکی از این دانه ها که در سال های اخیر، توجه بسیاری از کشاورزان و تولیدکنندگان را به خود جلب کرده، کلزای آبی است. افزایش توان تولید دانه روغنی کلزا در استان هایی که قابلیت کشت آن را دارند، تا حد ممکن، می تواند از خروج ارز از کشور پیشگیری کند و زمینه ای مناسب را برای رسیدن به خودکفایی فراهم آورد. بدین منظور، مهم ترین هدف پژوهش حاضر ارزیابی کارآیی هفده استان تولیدکننده کلزای آبی در ایران بود. اطلاعات پژوهش به یک دهه گذشته اختصاص داشت و از وزارت جهاد کشاورزی ایران جمع آوری شد. در این راستا، از دو الگوی «تحلیل پوششی داده های پنجره ای» (W-DEA) و «بنکر، چارنز و کوپر» موسوم به BCC استفاده شد. عرض پنجره ها در الگوی W-DEA برابر با «سه» در نظر گرفته شده، کارآیی هر استان در این بازه ها نسبت به خودش ارزیابی شد؛ سپس، با استفاده از الگوی BCC، محاسبه میانگین نمرات کارآیی در بازه زمانی ۱۳۹۹ تا ۱۴۰۱ و مقایسه کارآیی استان ها با یکدیگر صورت گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که استان های تهران، کرمانشاه، خوزستان، فارس و گلستان، با میانگین نمره کارآیی برابر با یک، از توان بسیار مناسب برای تولید کلزا در ایران برخوردارند و پس از آنها، استان های قم، اردبیل، خراسان رضوی و لرستان در رتبه های بعدی قرار دارند. یافته های پژوهش، با ارائه سطوح بینش از میزان مناسب در ارتباط با توزیع صحیح منابع، تأثیر سیاست، پذیرش فناوری و پایداری، می تواند به افزایش بهره وری و ترویج بهترین شیوه ها در کشاورزی کلزا کمک کند. شناسایی استان های دارای قابلیت و توان افزایش تولید این محصول راهبردی، نه تنها به نفع کشاورزان است، بلکه به اهداف توسعه کشاورزی گسترده تر در داخل کشور نیز یاری می رساند..Evaluating the Efficiency of Irrigated Rapeseed Producing Provinces in Iran Using the W-DEA Technique
Introduction: Iran has significant agricultural potential and like other countries, its agricultural sector is crucial for supplying food for humans, livestock, and poultry. However, a large portion of the country's economic budget is allocated annually to import oilseeds, meal, and vegetable oil. Recently, irrigated rapeseed has gained attention from farmers and producers. Enhancing rapeseed oil production in suitable provinces could reduce foreign exchange outflows and support self-sufficiency. Materials and Methods: This research aimed at evaluating the efficiency of Iran’s 17 provinces that produce irrigated rapeseed production. The required data of the past decade were gathered from the Iranian Ministry of Agriculture-Jahad (MAJ). Two models including Windowed Data Envelopment Analysis (W-DEA) with a window width of 3, to evaluate each province's efficiency during specific intervals, and the BCC model, to calculate average efficiency scores from 2020 to 2022 for comparative analysis among the provinces were utilized. Results and Discussion: The research results indicated that Tehran, Kermanshah, Khuzestan, Fars, and Golestan provinces, each with an average efficiency score of one, had excellent potential for the irrigated rapeseed production in Iran, followed by Qom, Ardabil, Razavi Khorasan, and Lorestan. Conclusion and Suggestions: The research findings can enhance productivity and promote best practices in rapeseed farming by offering insights into resource allocation, policy effects, technology adoption, and sustainability. Identifying the provinces with production potential would benefit the concerned farmers and support broader agricultural development goals within the country.
تبلیغات
