شیوه های نبرد دسته جات نظامی افغان در دوره فترت حکومت صفویه (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
با تشکیل حکومت صفویه، مناطق ایلی غلزایی و ابدالی نشین تحت سیطره قرار گرفتند که موجب آشنایی دستجات الحاقی آنان با ساختار نظامی و شیوه های نبرد قزلباشان شد. با وجود این، دسته جات افغان بر شیوه های خاصی از نبرد تأکید ویژه ای داشتند. ازاین رو، در پژوهش کنونی با توجه به جهت گیری منابع تاریخی، به این سؤال پاسخ داده می شود که دسته جات نظامی افغان در دوره فترت حکومت صفویه از چه شیوه های نبردی استفاده می کردند؟ به منظور پاسخ گویی، پژوهش کنونی با استفاده از روش تحقیق تاریخی مبتنی بر شیوه جمع آوری داده های کتابخانه ای از منابع دست اول تاریخی پس از توصیف و طبقه بندی شگردهای نبرد دسته جات افغان و قزلباش به تحلیل و تفسیر این ویژگی ها و تأثیرات آن بر تحولات نظامی دوره موردنظر می پردازد. با توجه به فقدان پژوهش منسجمی پیرامون شیوه های نبرد در دوره فترت افغان، یافته های پژوهش نشان می دهد که دسته جات افغان بر شگردهای خاصی از نبرد از قبیل شبیخون چندجانبه، هجوم و یا عقب نشینی یک باره و دسته جمعی تأکید ویژه ای داشتند که هرچند در کوتاه مدت موجبات پیروزی آنان را فراهم آورد ولی در بلندمدت، کاربست شیوه های مشابه توسط قزلباشان به شکست دسته جات غلزایی و ابدالی انجامید.Combat Tactics of Afghan Military Detachments during the Interregnum of the Safavid Dynasty
With the establishment of the Safavid state, the tribal regions inhabited by the Ghilzais and Abdalis came under Safavid control, which led to the exposure of their military units to the Qizilbash military structure and combat tactics. Nevertheless, Afghan detachments continued to emphasize their own distinctive methods of warfare. Accordingly, this study aims to answer the question: What combat strategies did Afghan military groups employ during the interregnum of the Safavid Dynasty? Drawing upon historical research methods and using primary historical sources through a library-based approach, this study first describes and categorizes the battle tactics used by Afghan and Qizilbash forces and then analyzes their characteristics and the impact of these tactics on military developments during the period in question. Given the lack of comprehensive research on combat strategies during the Afghan interregnum, the findings indicate that Afghan forces placed particular emphasis on specific tactics such as multi-pronged ambushes, sudden collective assaults, and mass retreats. While these methods granted them short-term victories, the eventual adoption of similar strategies by the Qizilbash contributed to the defeat of the Ghilzai and Abdali groups in the long run.
تبلیغات
