تبیین و تحلیل الگوهای سیاست عربی اردشیر بابکان و شاپور یکم و تداوم آن در دوره ساسانی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
با تشکیل شاهنشاهی ساسانی (224 م.) مناسبات اعراب با جهان ایرانی وارد مرحله تازه ای شد. اردشیر بابکان مؤسس این سلسله به تسخیر برخی از مناطق و شاهزاده نشین های عربی نظیر میشان پرداخت و در خاک بحرین واقع در کرانه های جنوبی خلیج فارس پیشروی کرد. جانشین وی شاپور یکم نیز با تداوم سیاست جهان گشایی سلف خود، شاهزاده نشین فتح ناشدنی الحضر را به زانو درآورد و به مناسبات مساعد با دولت عربی حیره در شمال شبه جزیره عربی ادامه داد. ارتباطات و روابط این دو فرمانروا با اعراب با توجه به اهدافی صورت گرفت که تا آخرین روزهای حیات سلسله ساسانی پابرجا ماند. به همین سبب شیوه برخورد بسیاری از شاهان بعدی این دودمان با طوایف و دولت های عربی در مواردی برگرفته از همان الگوی ارتباطی اردشیر و شاپور بود. این پژوهش بر آن است با بهره گیری از منابع مکتوب و شیوه پژوهش توصیفی،تحلیلی؛ پس از تبیین و تشریح روابط اردشیر بابکان و شاپور یکم با اعراب، درستی این فرضیه را نیز در بوته آزمایش قرار دهد، به ویژه آن که تحقیق در باب مناسبات شاهنشاهی ساسانی در زمان فرمانروایی نخستین شاهان این سلسله، کمتر مورد توجه قرار گرفته است.Explanation and Analysis of the Arab Policy Patterns of Ardashir Bābakān and Shapur I and Their Continuity during the Sasanian Period
With the formation of Sasanian Empire (224 A.D), the relation of Arabs with Iranian world entered a new stage. Ardashir Bābakān, the founder of the dynasty, started to conquer some regions and Arab prince areas as Maishan. He marched in Bahrain situated in southern borders in Persian Gulf. His successor, Shapur I, conquered the unbeatable prince area Hatra by continuing his ancestor’s policy in conquering the world. He also continued the favorable relations with Hira situated in north of Arabia peninsula. The relations between these kings and Arabs continued until the last days of Sasanian Empire. This is why many of the later kings of this dynasty dealt with the Arab tribes and governments the same with Ardashir and Shapur. This research aims to evaluate the correction of this hypothesis after explanation of the relations with Arabs in Ardashir Bābakān and Shapur I period. The research method is descriptive-analytical, by collecting library contents, especially considering the limited research on the Sasanian Empire’s relations with the Arabs during the reigns of the early kings of this dynasty.
تبلیغات
