تبیین اصل فلسفی «اشتغال نفس به بدن» و دلالت های آن (مقاله پژوهشی حوزه)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (حوزوی)
آرشیو
چکیده
یکی از موضوعاتی که حکما در ضمن مباحث نفس مطرح می کنند، بحث «اشتغال نفس به بدن» است. تعلق نفس به بدن و تدبیر بدن مادی توسط نفس در حیات دنیا، «اشتغال نفس به بدن» است. نفس برای تدبیر بدن، کسب کمالات و ارتباط با عالم مادی به بدن تعلق دارد. از دیدگاه فیلسوفان این اشتغال آثاری نظیر: ایجاد حجاب، عدم ادراک آلام و لذات، عدم درک فضائح و قبائح نفسانی، عدم ادراک قوای خود و کاهش قدرت نفس در انسان ایجاد کرده است. اشتغال نفس و بدن با یکدیگر رابطه ای متعاکس دارند. هر چه به امور روحی بیشتر پرداخته شود، نفس قوی تر و هر چه به امور بدنی بیش تر توجه شود، نفس ضعیف تر می شود. در این موضوع مقدار اشتغال نفس به بدن، رعایت تعادل در اشتغال به بدن، توجه به نوع اشتغال، اهمیت دارد. اشتغال نفس به بدن، در مواردی اختیاری و در مواردی غیراختیاری است. در اشتغال اختیاری فرد با انجام افعال اختیاری می تواند میزان اشتغال و کیفیت اشتغال را جهت دهی کند. از این جهت مسئله عوامل کاهش اشتغال نفس به بدن، مطرح می شود. هدف از این پژوهش، تبیین و تحلیل اصل فلسفی ««اشتغال نفس به بدن» و بیان دلالت های انسان شناختی آن است. روش گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای و در استنتاج، توصیف و تحلیل عقلی است. این موضوع دارای آثار تربیتی است. مدیریت جهت مند میزان اشتغال نفس به بدن و شئونات بدنی، در مقاوم سازی شخصیت موثر است. کاهش اشتغال نفس به بدن و کاهش التذاذت جسمی، آثار مختلفی در روح انسان نظیر: تقویت اراده، خودکنترلی و قدرت کنترل امیال، مهارت قدرت تمرکز دارد.Explaining the Philosophical Principle of the Soul's Preoccupation (Ishtīghāl) with the Body and Its Implications
One of the topics discussed by philosophers in the realm of the soul is the concept of the soul's preoccupation (ishtīghāl) with the body. The attachment of the soul to the body and the governance of the material body by the soul during earthly life is termed the soul's preoccupation with the body. The soul is attached to the body to manage it, acquire perfections, and interact with the material world. According to philosophers, this preoccupation (ishtīghāl) results in effects such as creating a veil, not perceiving pains and pleasures, not recognizing moral vices and virtues, not perceiving its own powers, and diminishing the soul's strength in humans. The preoccupation of the soul and the body are inversely related; the more attention is paid to spiritual matters, the stronger the soul becomes, and the more attention is given to bodily matters, the weaker the soul becomes. In this context, the degree of the soul's preoccupation with the body, maintaining balance in preoccupation, and the type of preoccupation are important. The soul's preoccupation with the body can be voluntary or involuntary. In voluntary preoccupation, an individual can direct the amount and quality of preoccupation through voluntary actions. Therefore, the issue of factors that reduce the soul's preoccupation with the body arises. This study aims to explain and analyze the philosophical principle of the soul's preoccupation with the body and to elucidate its anthropological implications. The method of data collection is library-based, and the inference method is descriptive and rational analysis. This topic has educational implications. Directed management of the soul's preoccupation with the body and its physical aspects is effective in strengthening personality. Reducing the soul's preoccupation with the body and decreasing physical pleasures have various effects on the human spirit, such as strengthening willpower, self-control, the ability to control desires, and improving concentration skills.
تبلیغات
