نسبت دین و انسان در اندیشه ی جوزایا رویس: تحلیلی بر نظریه ی "جامعه ی وفاداران" (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مسئله ی نسبت دین و انسان از مباحث بنیادین در فلسفه، جامعه شناسی و الهیات است که با تحولات فکری و اجتماعی همواره دستخوش تحولاتی بوده است. در دوران مدرن و به طور خاص در غرب، رشد عقل گرایی، سکولاریسم و فردگرایی، منجر به طرح پرسش های مهمی در حوزه دین شده است. در این میان، جوزایا رویس، فیلسوف ایده آلیست آمریکایی، با ارائه ی نظریه ی «جامعه ی وفاداران» کوشیده است تا چارچوب نوینی برای تبیین پیوند دین، اجتماع و هویت انسانی ارائه دهد. او دین را نه صرفاً مجموعه ای از باورهای متافیزیکی، بلکه تعهدی اخلاقی و اجتماعی به یک اجتماع معنوی می داند که در آن، وفاداری به ارزش های متعالی و خیر جمعی، جوهره ی دینداری را تشکیل می دهد. این جستار، با اتخاذ روش تحلیل توصیفی-انتقادی، نظریه ی رویس را در نسبت با چالش های معنویت در جهان معاصر مورد نظر و تأمل قرار داده است. یافته ها نشان می دهد که علی رغم تأکید رویس بر نقش دین در تقویت انسجام اجتماعی، نظریه ی او با نقدهای مهمی مواجه است؛ از جمله ابهام در تعریف جامعه ی وفاداران، نادیده گرفتن ابعاد وحیانی و عرفانی دین، و امکان سوءاستفاده ی ایدئولوژیک از مفهوم وفاداری. مقایسه ی آرای رویس با سنت فلسفی اسلامی نشان می دهد که برخلاف رویکرد او که دین را عمدتاً نظامی اجتماعی-اخلاقی تلقی می کند، در اندیشه ی اسلامی ایمان به وحی و حقیقت متعالی، بنیان دینداری را تشکیل می دهد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که نظریه ی جامعه ی وفاداران، با پذیرش ابعاد معرفتی و وحیانی دین، می تواند به مثابه امکانی برای بازاندیشی جایگاه دین در جهان مدرن قلمداد شود. این نوشته، نشان می دهد که دین، باوجود چالش های ناشی از مدرنیته، همچنان نقش مهمی در معنابخشی به حیات انسان معاصر ایفا می کند.The Relationship between Religion and Humanity in the Thought of Josiah Royce: An Analysis of the Theory of the "Beloved Community"
The relationship between religion and humanity has been a fundamental issue in philosophy, sociology, and theology, undergoing various transformations in response to intellectual and social developments. In the modern era, particularly in the West, the rise of rationalism, secularism, and individualism has led to critical questions regarding the role of religion. In this context, Josiah Royce, an American idealist philosopher, proposed the theory of the "Beloved Community" as a novel framework to explain the connection between religion, society, and human identity. According to him, religion is not merely a set of metaphysical beliefs but rather an ethical and social commitment to a spiritual community, where loyalty to transcendent values and the collective good forms the essence of religious life. This study employs a descriptive-analytical method to examine Royce’s theory in relation to the challenges of spirituality in the contemporary world. The findings indicate that, despite Royce’s emphasis on the role of religion in fostering social cohesion, his theory faces several critical challenges. These include ambiguity in defining the "Beloved Community," neglect of the revelatory and mystical dimensions of religion, and the potential ideological misuse of the concept of loyalty. A comparative analysis of Royce’s ideas with Islamic philosophy reveals that, in contrast to Royce’s perspective—where religion is primarily conceived as a moral-social system—in Islamic thought, faith in divine revelation and transcendent truth constitutes the core of religiosity.The results of this research suggest that, if integrated with epistemological and revelatory dimensions, Royce’s theory of the Beloved Community could serve as a framework for rethinking the role of religion in the modern world. This study reaffirms that, despite the challenges posed by modernity, religion remains a vital source of meaning in contemporary human life.
تبلیغات
