تأملی در نسبت زیبایی و خیر در فلسفه ی افلاطون و ارسطو (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مساله زیبایی و هنرهای زیبا و نسبت آن با مفاهیم ارزشمند و اعلایی همچون خیر و سودمندی از دیرباز مورد توجه متفکران یونان باستان بوده است و تلاش های بسیاری شده است تا تعریف جامع و کاملی از مفهوم زیبایی بیان شود. اما دشواری ها و پیچیدگی هایی که در مسیر تعریف این مفهوم قرار داشت مانع از به دست آمدن تعریفی مشخص از زیبایی شد. آنچه که از همان آغاز این متفکران را به شگفتی و حیرت در باب زیبایی و احکام آن فرا میخواند نسبت آن با تقلید و بازنمودشیء واقعی بود. لذا کوشش های بسیار در تبیین نسبت زیبایی با واقعیت و جهان طبیعت شد.از سوی دیگرمفهوم خیربه عنوان اصل ارزش بخش به انسان درتمام جنبه های زندگی وی مساله مهم دیگری بود که سعی بر بررسی آن از سوی متفکران می شد. نخستین کسی که به طور نظام مند در خصوص زیبایی و هنر اندیشه ای فلسفی ارائه داد افلاطون بود که بسیار تلاش کرد تاتعریفی از مفهوم زیبایی به دست آورد و نسبت این مفهوم را با مفهوم خیر و سودمندی تبیین کند. پس از وی ارسطو به بحث در مورد زیبایی و انواع هنرهای زیبا پرداخت و سعی کرد جایگاه زیبایی و هنر و غایت آن را در برابر معرفت و نسبت این مفهوم را با واقعیت و همچنین مفاهیم مرتبط با خیر و نیکی مشخص کند. در این مقاله سعی شده که به بررسی نظرات این دو متفکر بزرگ در باب زیبایی ونسبت آن با مفهوم خیر پرداخته شود و مقایسه ای میان آرای آنان در این موضوع به عمل آید.A Reflection on the Relationship between Beauty and Goodness in the Philosophies of Plato and Aristotle
The concept of beauty and fine arts and its relation to valuable and sublime concepts such as goodness and utility has long been of interest to ancient Greek thinkers, and many efforts have been made to express a comprehensive and complete definition of the concept of beauty. However, a certain definition of beauty could never be achieved due to the difficulties and complexities. What made these thinkers wonder about beauty and its precepts from the very beginning was its relation to imitation and representation of real objects. Therefore, many efforts were made to explain the relation of beauty to reality and the natural world. On the other hand, attempts were made by thinkers to examine the concept of goodness as a principle that gives value to man in all aspects of his life. Plato was the first who systematically presented a philosophical thought about beauty and art and tried very hard to obtain a definition of the concept of beauty and explain its relation to the concepts of goodness and utility. After him, Aristotle dealt with beauty and the types of fine arts and tried to determine the position of beauty and art and its purpose with regard to knowledge and its relationship to reality as well as the concepts related to goodness and virtue. This article attempts to comparatively examine the views of these two great thinkers on beauty and its relationship to the concept of goodness.
تبلیغات
