چیستی و اعتبار گزاره های شخصی از منظر منطق ارسطویی، رواقی و سینوی (مقاله پژوهشی حوزه)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (حوزوی)
آرشیو
چکیده
وجود گزاره های شخصی از منظر منطق ارسطویی، رواقی و سینوی انکارناپذیر است؛ ولی سخنان منطق دانان در این سه مکتب منطقی درباره چیستی و اعتبار این گونه گزاره ها متفاوت و گاهی متعارض اند. شباهت میان شخصیه و قضایای طبیعیه و خارجیه و گزاره های اتمی مطرح نمودن تشخّص در ناحیه محمول علاوه بر موضوع و مطرح نمودن آن در شرطیات، سبب ابهام در چیستی شخصیه و ملاک آن شده است؛ چنان که نامعتبردانستن شخصیات و گزاره های اتمی در استدلال ها با تصریح منطق دانان به اعتبار برخی از این گونه گزاره ها در صغری و کبرای قیاس ها و نیز در استقرا و تمثیل ها سبب ابهام در مسئله اعتبار یا عدم اعتبار این گونه گزاره ها شده است. این سخنان متفاوت، ذهن منطق پژوهان را با این سؤالات مواجه می کند که ملاک شخصیه چیست و تمایز آن با گزاره های مشابه مانند اتمی، طبیعیه و خارجیه در چیست؟ آیا تشخّص فقط در ناحیه موضوع است یا در ناحیه محمول هم قابل طرح است؟ آیا تشخّص در شرطیات هم قابل طرح است؟ آیا گزاره های دارای تشخّص، در علوم و در استدلال ها معتبرند یا خیر؟ یافتن پاسخی دقیق برای این سؤال ها و یافتن راهی برای جمع میان سخنان متفاوت منطق دانان، ضرورت پژوهش در این زمینه را آشکار می کند. در این تحقیق که به روش توصیفی- تحلیلی ارائه می گردد، پاسخی مبتنی بر مبانی منطق ارسطویی، رواقی و سینوی، برای سؤال های مذکور ارائه می شود و دیدگاه های مختلف مورد نقد و بررسی قرار می گیرد.The What and the Validity of Personal Propositions from the Perspective of Aristotelian, Stoic, and Avecinnian Logic
The need for personal propositions from the perspective of Aristotelian, Stoic, and Sinic logic is undeniable, but the statements of logicians on the what and the value of these propositions in these three schools are different and sometimes contradictory. The similarity between personal, natural, external and atomic propositions, the introduction of identity in the predicate area in addition to the subject, and the introduction of it in the conditions, have led to ambiguity in the what of personal propositions and their criteria, just as the invalidity of the personal and atomic propositions along with logicians' assertion of the validity of some of these propositions in minor and major syllogisms as well as in induction and analogy, has caused ambiguity in the issue of the validity or invalidity of such propositions. These different statements confront the minds of logicians with the questions of what is the criterion of personality and what distinguishes it from similar propositions such as atomic, natural, and external? Is personalization only in the subject area or can it also be proposed in the predicate area? Can personalization also be proposed in conditionals? Are statements with personalization valid in science and in arguments? Finding an accurate answer to these questions and finding a way to unite the different statements of logicians reveals the necessity of research in this field. In this study, which is presented in a descriptive-analytical manner, an answer based on the principles of Aristotelian, Stoic, and Avecinnian logic is presented for the aforementioned questions, and different perspectives are criticized and examined.
تبلیغات
