بررسی انتقادی دیدگاه دیوید بناتار درباره معنای زندگی (مقاله پژوهشی حوزه)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (حوزوی)
آرشیو
چکیده
سؤال از معنای زندگی همواره یکی از دغدغه های بنیادین فلسفه به خصوص در چند دهه اخیر بوده است. این پرسش که آیا زندگی بشر در ابعاد مختلف از معنا برخوردار است، در دیدگاه های متفکران مختلف پاسخ های متنوعی یافته است. دیوید بناتار، فیلسوف معاصر، با اتخاذ رویکردی بدبینانه به تحلیل معنای زندگی پرداخته و این مفهوم را به دو بخش «معنای کیهانی» و «معنای زمینی» تقسیم می کند. بناتار بر این باور است که زندگی انسان از منظر کیهانی فاقد معناست و معنای زمینی نیز نمی تواند جایگزینی برای رفع اضطراب وجودی ناشی از بی معنایی کیهانی باشد. این مقاله با بررسی انتقادی دیدگاه بناتار به تحلیل مبانی فلسفی او پرداخته و نقدهایی بر رویکرد او وارد می کند. از جمله نقدها لزوم بررسی معناداری خود کیهان پیش از پرداختن به معنای زندگی بشر است. مقاله استدلال می کند که محدودیت کیهان، امکان تأمین معنا برای زندگی انسان را از آن سلب می کند، چراکه هر امر محدود برای کسب معنا نیازمند اتکا به منبعی فراتر از خود است. در ادامه با تکیه بر حکمت اسلامی و تحلیل برهان صدیقین علامه طباطبایی، از «واقعیت مطلق» به عنوان تنها منبع مستقل و نهایی معناداری یاد می شود. در پایان نتیجه گیری می شود که پرسش از معنای زندگی بشر می بایست از منظر واقعیت مطلق و ارتباط انسان با این امر نامحدود صورت بندی شود نه از منظری محدود مانند کیهانA Critical Study of David Benatar's View on the Meaning of Life
The question of the meaning of life has always been one of the fundamental concerns of philosophy, especially in the last few decades. The question of whether human life has meaning in different dimensions has found diverse answers in the views of different thinkers. David Benatar, a contemporary philosopher, has adopted a pessimistic approach to analyze the meaning of life and divides this concept into two parts: "cosmic meaning" and "earthly meaning." Benatar believes that human life lacks meaning from a cosmic perspective, and earthly meaning cannot be a substitute for relieving existential anxiety caused by cosmic meaninglessness. This article analyzes Benatar's philosophical foundations by critically examining his view and makes some criticisms of his approach. Among the criticisms is lack of examining the meaningfulness of the universe itself before addressing the meaning of human life in Benatar's. The article argues that the limitation of the universe deprives human life of the possibility of providing meaning because every finite thing needs to rely on a source beyond itself to gain meaning. In the following, relying on Islamic wisdom and analyzing the Siddiqin argument of Allameh Tabataba'i, "absolute reality" is mentioned as the only independent and final source of meaning. In the end, it is concluded that the question of the meaning of human life should be formulated from the perspective of absolute reality and the relationship of man to this infinite being, and not from a limited perspective such as the universe.
تبلیغات
